«Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է գրող, հրապարակախոս Ռազմիկ Դավոյանի հետ:
– Անկախությունը մեզ ի՞նչ տվեց, ի՞նչ ձեռքբերումներ ունենք անկախության այս տարիների ընթացքում և ի՞նչ կարող էինք ունենալ, որ չունենք:
– Ինչքան էլ կրկնենք այն բնորոշումները, որ անկախությունը յուրաքանչյուր ժողովրդի, յուրաքանչյուր ազգի, պետության երազանքն է՝ տրաֆարետ չի դառնա, որովհետև բովանդակությունը չի մաշվում: Ես պետք է ասեմ, որ անկախությունը մեծագույն պրոբլեմներ ունի: Ամենամեծ պրոբլեմն այն է, որ անկախությունից հետո մենք, անկախության տարիների առաջին իշխանությունները սևեռվեցին ոչ թե աշխատանքի, այլ թալանի և ավերի վրա: Դա անկախությանը հասցված ամենամեծ վնասն էր: Որովհետև անկախությունը կարող է ամրանալ միայն նվիրական աշխատանքով: Դժվար գործ է, և հայտնի է բոլորին, որ անկախություն ասվածը ժամանակակից աշխարհում հարաբերական է, որովհետև աշխարհում կապված են բոլոր օղակները: Մեր անկախության գլխավոր խնդիրները կապվում են օտարների հետ՝ թե՛ կախման մեջ են դնում, թե՛ օգնում են անկախ լինել՝ տարբեր խնդիրներ են:
Անկախությունը պետք է կարողանաս իմաստավորել: Վերջին տասնամյակի ընթացքում քայլեր արվել են բովանդակելու անկախությունը՝ մեր ազգային ամենակարևոր խնդիրների լուծումները գտնելու համար: Ու արդեն աներկբա նվաճում է Ղարաբաղի անկախությունը, մեր բանակի կայացումը, և հույսերի մեծ դաշտ է ներկայացնում այսօրվա ծրագրերը: Գյուղը, գյուղի վերականգնումը դարձել է առաջնահերթություն մեր բարձրագուն իշխանության քաղաքականության համար:
Անկախությունն այդքան հզոր բաներ տվել է մեզ: Տվել է արտաքին քաղաքականության մեջ մեր մեծ խնդիրը՝ դա Հայոց հարցի ծավալուն ձևով ներկայացումն է: Թուրքերի հետ մեր նորմալ հարաբերությունները դեռևս արդյունք չեն տվել, բայց մենք խոնարհված չենք, որովհետև դա դարձել է աշխարհի ուշադրության կենտրոնում գտնվող հարցերից մեկը:
– Քանի որ անկախությունը հարաբերական, ավելի լայն հասկացություն է, այս պահին եթե մի քանի բառով բնորոշեք՝ ինչպիսի՞ անկախություն ունենք մենք:
– Եթե ինքս ինձ չխաբեմ և ուրիշներին չխաբեմ, ապա կախյալ անկախություն: Մենք հիմա ունենք կախյալ անկախություն, բայց ունենք այնպիսի մարդիկ, ովքեր ձգտում են լիարժեք անկախության:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում
