«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Դեմ եմ» քաղաքացիական շարժման ակտիվիստ Դավիթ Մանուկյանը:
-Դավիթ, ԱԺ կողմից «կուտակայինի» մասին օրենքն ընդունվեց, բարձրաձայնվեց, որ, մեկ է, օրենքի այդ տարբերակը խնդրի լուծում չէ, իսկ «Դեմ եմ» քաղաքացիական շարժումը պասիվացավ: Ինչո՞վ է պայմանավորված ձեր պասիվությունը: Արդյոք սա նշանակում է, որ ձեզ բավարարո՞ւմ է խնդրի այսպիսի լուծումը:
-Ես սա պասիվություն չէի անվանի: Շարժումը շատ նորմալ, բնականոն հունի մեջ է: Չեն կարող միշտ պիկեր լինել: Բնական է, որ տրամաբանական հաջորդականություն կա: Սկսվել է դիմումներ գրելու մի գործընթաց, և հանրությունը հիմա ակտիվորեն ներգրավված է դրա մեջ: Երբ հանրության մի ստվար զանգված ներառված է այս գործընթացի մեջ, ինձ համար մի քիչ անհասկանալի է, թե ինչպես ես հանրությանը հիմնավորելու, որ փողոց դուրս գան: Այսինքն՝ եթե հանրությունը հիմա դիմումներ է գրում, և նրանց դա բավարարում է, ինչպես պետք է նրանց փողոց դուրս բերել: Այլ բան է, որ ինչը մենք կանխատեսում էինք, որ կլինեն ճնշումներ, ապա, այո, այդ ահազանգերը կան, և վախի մթնոլորտ է տիրում:
-Այո, հատկապես պետական մարմիններում կան այդ ճնշումները,և մարդիկ ահազանգում են, որ իրենց դիմումները չեն ընդունվում: Երբեմն էլ դիմումի հետ նաև աշխատանքից ազատման դիմում են պահանջում: Հիմա ո՞վ պետք է կանգնի նրանց կողքին, բարձրացնի նրանց խնդիրը:
-Քանի որ քաղաքացու կողքին այս պահին օրենքը և իշխանավորները չեն կանգնում, էլի քաղաքացիական հասարակությունը, բնականաբար, պիտի կանգնի: Եվ մենք այդ ճնշումների հետ կապված առաջիկայումնախատեսում ենք ակցիա: Հունիսի 11-ին՝երեկոյան ժամը 7-ին կմեկնարկի ակցիան և,հավանաբար,երթի տեսքով կլինի:
-Դուք նշեցիք, որ խնդրի այսպիսի լուծումը հասարակության մի ստվար զանգվածի բավարարում է: Կոնկրետ ձեզ բավարարո՞ւմ է այս լուծումը և եթե ոչ, ապա ի՞նչ եք պատրաստվում անել, և ինչու են ուշանում ձեր քայլերը:
-Ոչ թե նշում եմ, որ մեծ մասին բավարարում է, այլ մեծ մասը գոհ է, որ գոնե այս փուլում կարող է դիմում գրել, որ հիմա իր գումարը չպահվի: Բայց նույնիսկ այդ մարդիկ սպասում են, թե ինչ օրենք է ընդունվելու մինչև սեպտեմբերի 30-ը: Իսկ մենք ի սկզբանե ասում էինք, որ սա մեզ չի բավարարում, որովհետև ամբողջական պահանջների բավարարում չէ սա: Մենք ի սկզբանե դեմ էինք դիմումներ գրելուն: Դիմում պետք է գրեին միայն ցանկացողները: Բայց մենք հիմա հասել ենք սրան: Կարողացել ենք այնքան, ինչքան կարողացել ենք: Շատ է, քիչ է՝դատենք մենք ինքներս: Ունենք այս իրավիճակը: Բայց այս պահին մեզ մոտ քննարկում ենք նաև այն, որ գուցե դիմենք ոչիշխանական խմբակցություններին՝արտահերթ նիստ հրավիրելու և միջանկյալ օրենքի փոփոխման խնդրանքով, որ դիմումներ չգրվեն: Հիմա այս հարցի շուրջ դեռ մտածում և քննարկում ենք:
-Վերջին շրջանի ձեր պասիվությունը որոշ շրջանակներում մեկնաբանվում է որպես նոր կառավարության հետ համագործակցություն: Խոսվում է, որ ընդունված տարբերակը կոմպրոմիսային լուծում էր, հետևաբար դուք էլ անելիք չունեք: Ի՞նչ կասեք այս կապակցությամբ:
-Ես այդ ամենին արձագանքում եմ հետևյալ կերպ.սա ընդամենը բնականոն և շատ տրամաբանական մի փուլ է: Քաղաքացիական նախաձեռնությունը կատալիզատոր չէ ինքնանպատակ լարվածություն պահելու համար: Այդ ամենը պետք է տրամաբանական և պատճառաբանված լինի: Իսկ կառավարության հետ համագործակցությունը չի կարող պասիվության պատճառ լինել: Մենք միշտ առողջ համագործակցության կողմնակից ենք եղել, եթե դա միտված է քաղաքացու շահին: Մենք այդպես ֆանատիկոս, ժխտողական մոտեցում չունենք: Եթե համագործակցությունն ամբողջական տեսքով լիներ, մենք կունենայինք օրենքն այն տեսքով, ինչպես ուզում էինք:
