Ոչ իշխանական քառյակը կայացրեց այն առավելագույն որոշումը, որ միասին ի վիճակի է կայացնել այսօր՝ կառավարության փոփոխությունից և քառյակը վեցյակի վերածած Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետ նշանակումից հետո:
Աբրահամյանի նշանակումից հետո քառյակի մտահոգությունների առարկան նույնիսկ դարձել են Հովիկ Աբրահամյանի դեմ մամուլի հրապարակումներն ու քննադատությունը, որը հնչեցրել է ոչ իշխանականների խմբակցություններից մեկի անդամ Գուրգեն Արսենյանը: Իսկ քառյակը Հովիկ Աբրահամյանին ու նրա կառավարությանը դեմ չի լինի, դեմ չի քվեարկի, պարզապես չի մասնակցի քվեարկությանը:
Առաջին հայացքից թվում է, թե այս որոշումը միտված է կառավարության ծրագրի քվեարկությունը հարվածի տակ դնելուն՝ այն տեսանկյունից, որ ՀՀԿ-ական մեծամասնությունը մեկ էլ կարող է վրիպել, և եթե մեկ-երկու պատգամավոր հանկարծ բացակայեն ու չքվեարկեն, կարող է առաջանալ որոշակի կազուսային իրավիճակ, ինչի դեպքում մեկ էլ տեսար՝ քվեարկությունը տապալվեց: Եվ սա, իհարկե, միանգամայն հնարավոր հեռանկար կարելի է դիտարկել՝ նկատի ունենալով, որ ՀՀԿ-ականների մոտ նման «վրիպումներ» եղել են, առավել ևս, որ ՀՀԿ-ականների մոտ այս տեսանկյունից միատարրության մեծ կասկածներ կան, և ըստ էության՝ սաբոտաժի ներքին հավանականություն կա: Եթե երկու անգամ տապալվի կառավարության ծրագրի քվեարկությունը, ապա սա նշանակում է արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: Եվ ուրեմն քառյակի, այսպես ասած, բոյկոտը նշանակում է առաջին քայլն այս ուղղությամբ:
Սակայն խնդիրն այն է, որ ոչ իշխանականների քառյակն ըստ էության կարծես թե միայն առաջին քայլերի քառյակ է: Օրինակ՝ կառավարության պաշտոնանկության պահանջի դեպքում էլ կատարվեց առաջին քայլը, այսինքն՝ հնչեցվեց պահանջը, սակայն երբ կառավարությունը պաշտոնանկ եղավ, ընդ որում՝ հայտարարված շուրջօրյա հանրահավաքներից առաջ, քառյակն ըստ էության երկրորդ քայլ չուներ: Այսինքն՝ քառյակը բացարձակապես հրաժարվեց նոր կառավարության ձևավորման ուղղությամբ ՀՀԿ-ին դիմադրություն ցույց տալուց: Սա կա՛մ ուղղակի նշանակում է, որ քառյակն ունի, այսպես ասած, երկրորդ քայլի լուրջ պրոբլեմ, կա՛մ, ըստ էության, քառյակի սրտով էր նոր կառավարությունը, առնվազն՝ քառյակի առաջատարների սրտով:
Այս իրավիճակում էլ ներկայիս որոշման առումով ստեղծվում է հետևյալ պատկերը՝ կա՛մ քառյակը կրկին կատարում է առաջին քայլը, սակայն առանց երկրորդի մասին պատկերացում անգամ ունենալու, կա՛մ էլ ուղղակի, այսպես ասած, «քաղաքականավարի» խուսափում է պատասխանատվությունից, ինչպես, օրինակ, խուսափեց հայ-ռուսական գազային համաձայնագրի դեպքում՝ կրկին հեռանալով դահլիճից և ՀՀԿ-ականներին թույլ տալով անել՝ ինչ ուզում են: Իհարկե, հետո աղաղակեցին, որ գազային կապիտուլյացիայի մասին համաձայնագրի հետ կապված քվեարկությունը անցել է ապօրինություններով, սակայն այդ աղաղակները Հայաստանում ոչինչ են: Ինչ քվեարկության աղաղակի մասին է խոսքը, եթե ընտրություններն են կեղծվում և մարսվում նույնիսկ աղաղակների դեպքում, թեև վերջին երկու-երեք ընտրություններում նույնիսկ աղաղակողներ էլ չգտնվեցին:
Ասել է թե՝ քառյակը ուղղակի որոշում է կայացրել ազատել ՀՀԿ-ի ձեռքերը Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության ծրագիրը հաստատելու հարցում:
