Անցած տարին պետականության, երկրի համար ևս մեկ կորած տարի էր: Ոչ միայն մրցակցության տեսակետից, քանի որ ազգերը, պետությունները անընդմեջ մրցակցության մեջ են գտնվում տնտեսության, քաղաքականության, գիտության և մշակույթի ոլորտներում: Ցավոք, Հայաստանը ներկա վարչակարգի օրոք ընդհանրապես վերապրելուց բացի, ավելի ճիշտ՝ վարչակարգի վերապրելու խնդրից բացի այլ խնդիրներ չի դրել: 2010 թ. կորցրած տարի էր ինչպես բաց թողնված հնարավորությունների տեսանկյունից, այնպես էլ համատարած ետընթացով պետական ապարատի մակարդակի և տնտեսության զարգացման, սոցիալական ոլորտի, հասարակության բևեռվածության տեսակետից: Բայց անցած տարին ես, այնուամենայնիվ, համարում եմ լավ տարի քաղաքացիական զարգացման տեսակետից, ինչը գրավականն է մեր հաղթանակի: Ոչնչից, առանց ինչ-որ ուղորդման, ինքնին ստեղծվեցին լեզվի խնդրի հետ կապված նախաձեռնությունը, Թեղուտի պաշտպանության, ուրանի շահագործման դեմ խմբերը: Երիտասարդ, գեղեցիկ աղջիկները Ֆեյսբուքով հավաքվեցին և ցույց արեցին Սերժ Սարգսյանի աշխատավայրի դեմը հղիության և ծննդաբերության նպաստների կրճատման դեմ: Սևանի մայրուղին փակեցին Արգիճի ՀԷԿ-ի դեմ բողոքող գյուղացիները, Ղափանում ուրանի դեմ ցույց եղավ և այլն: Այսինքն՝ տեսնում ենք, որ մարդիկ սկսել են ինքնակազմակերպվել իրենց հուզող խնդիրների շուրջ և դա է գրավականը համակարգափոխության, գրավական է, որ մենք իրոք կարող ենք որմալ երկիր կառուցելը: Հասարակական գիտակցության ինքնամաքրում, առողջ գաղափարների բյուրեղացում` սա է անհրաժեշտ մեզ, և հենց դա էլ կատարվում է:
Ուստի ցանկանում եմ Հայաստանի քաղաքացիներին և համայն հայությանը առողջություն, տոկունություն և վստահություն սեփական ուժերին: Մենք կարող ենք, մեզ մոտ ամեն ինչ ստացվելու է, որովհետև այս երկիրը և պետությունը մերն է:
