«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Ազգային ժողովի նախկին փոխնախագահ Կարապետ Ռուբինյանը։
– Պարոն Ռուբինյան, Ազգային ժողովի նորընտիր նախագահ Արա Բաբլոյանը խոստովանեց, որ նախկինում իր գործընկերոջ փոխարեն քվեարկել է: Այնուամենայնիվ, նման արարք թույլ տված մարդը կարո՞ղ է այսօր հսկել մյուս պատգամավորների օրինական աշխատանքը:
– Ողջունելի ազնվություն է: Որ խոստովանել է, ուրեմն զղջում է:
– Ինչպե՞ս եք գնահատում նոր խորհրդարանը որակի առումով: Կարելի՞ է այն նախորդից քայլ առաջ համարել:
– Կեղծված ընտրություններով ձևավորված Ազգային ժողով է: Ձևավորված բառը այս դեպքում հարմար էլ չէ: Շատ վատ եմ գնահատում: Չեմ կարծում, որ այս ԱԺ-ն ներկայացնում է մեր ժողովրդի շահերը, ներկայացնում է այն ըստ համամասնությունների կամ ձգտումների: ԱԺ-ն ստեղծված է, ինչպես և սահմանադրական փոփոխությունները, սպասարկելու մեր երկրում իշխանությունը բռնազավթած ուժին՝ Հանրապետական կուսակցությանը՝ Սերժ Սարգսյանի ղեկավարությամբ:
– Կարծում եք՝ ընդդիմության ներկայացվածությունը բավարար չէ՞, չի՞ արտահայտում հասարակական տրամադրվածությունը: «Ծառուկյան» և «Ելք» դաշինքները 40 պատգամավոր ունեն:
– Իմ կարծիքով՝ իշխանության ներկայությունն է ավելի շատ, քան պետք է լիներ: Իսկ «Ծառուկյան» դաշինքը ընդդիմություն երբեք չի եղել և չի էլ լինի: Նա ի՞նչ խորհրդարանական ընդդիմություն: Գագիկ Ծառուկյանի դաշինքը ստեղծվել է միայն նրա համար, որ ընդդիմությունից ձայներ խլի, և նա իր այդ դերակատարությունը փայլուն իրականացրեց: Իսկ «Ելք»‑ը ընդդիմություն է:
– Իսկ այս ընդդիմությունը սուր, քննադատական ելույթներ ունենալուց բացի, կարո՞ղ է խորհրդարանում քաղաքական ինչ-որ գործընթացներ ծավալել:
– Կարող է, եթե իր առջև այդպիսի նպատակ դնի, և ի զորակցություն իրեն՝ փորձի նաև փողոցային միջոցառումներով աջակցություն ստանալ: Այդ դեպքում ինչ-որ բանի կարող է հասնել, հակառակ պարագայում՝ պարզապես ելույթներ, պարզապես հանցագործությունների, չարաշահումների վեր հանում և վերջ: Դա էլ ինչ-որ չափով դրական է, բայց մեր կյանքում փոփոխություն չի կարողանա մտցնել:
– Այս Ազգային ժողովը լինելու է խորհրդարանական կառավարման համակարգի խորհրդարանը, որն ունենալու է մեծ լիազորություններ, վերահսկելու է կառավարության ու այլ մարմինների գործունեությունը, վերջապես իշխանության թևերի միջև հակակշռություն պետք է ստեղծի: Այս որակը կարո՞ղ է դա անել: Տարիներ շարունակ համարել ենք, որ ԱԺ-ն ընդամենը կառավարության նախագծերի դակողն է: Սա կարո՞ղ է հակադրվել կառավարությանը:
– Նման նպատակ չկա էլ: Ես արդեն ասացի, թե այս խորհրդարանն ինչի համար է ստեղծված: Այդ ամենը ճռճռան, բարի խոսքեր են, իրականում խորհրդարանը ձևացնելու է, որ ժողովրդավարական մարմին է: Իրականում իշխանությունը, գիտեք, թե որտեղ է և ում ձեռքին է: Իսկ ԱԺ այս նախագահի՝ ըստ էության ապաքաղաքական ընտրությունը, եթե ավելի ճիշտ գնահատենք՝ նշանակումը հենց դրա մասին է վկայում, թե ինչ դեր է ունենալու:
– Ձեր կարծիքով՝ ինչո՞ւ ընտրությունը կանգ առավ հենց Արա Բաբլոյանի վրա, այն դեպքում, երբ շրջանառվում էին ավելի երիտասարդ և քաղաքական դեմքերի՝ Արմեն Աշոտյանի, Էդուարդ Շարմազանովի և այլոց անունները:
– Կարծում եմ, որ դա Սերժ Սարգսյանի կադրային քաղաքականությունն է, իրենից ավելի թույլ, գորշ մարդկանց բերել: Քաղաքական դեմքերը կամ քաղաքական հավակնություններ ունեցողները երկար չեն մնում, նախկինում տեսել ենք նման բաներ:
– Այսինքն՝ Դուք համաձայն չե՞ք այն գնահատականների հետ, որ Արա Բաբլոյանը Սերժ Սարգսյանի և վարչապետ Կարեն Կարապետյանի կոմպրոմիսային թեկնածուն է:
– Ա. Բաբլոյանը շատ լավ բժիշկ է, գուցե առողջապահության շատ լավ կազմակերպիչ է, բայց ես չեմ տեսել նրա քաղաքական գործունեությունը, չգիտեմ, թե որն է նրա քաղաքական հավատամքը: Ենթադրենք՝ Հանրապետական կուսակցության անդամ է դարձել ինչ-որ պահի, բայց ինչ-որ պահի շատերն են դառնում՝ չիմանալով, թե ով է Գարեգին Նժդեհը: Ա. Բաբլոյանի գործունեությանը ծանոթ չեմ, նրա մտքերը չեմ լսել: Լավ բժիշկ է, հիմա էլ դրել են, որ խորհրդարանի լավ նախագահ լինի: Իսկ Ս. Սարգսյանի համար լավ խորհրդարանի նախագահը նա է, ով իր համար որևէ խնդիր չի ստեղծի՝ ի տարբերություն նախորդների: Կամ պիտի փորձի նաև Գալուստ Սահակյանի նման ծիծաղի առարկա չդառնալ: Այդքանը բավարար է, հո Շմա՞յսին չէին նշանակի: Ոչ մի ակնկալիք էլ չկա: Մեր հասարակության համար ինչ տարբերություն՝ Բաբլոյանը կլինի Ս. Սարգսյանի կամակատարը, թե՞ Արփինե Հովհաննիսյանը կամ Է. Շարմազանովը: Դա անգամ քննարկելու հարց չէ:
– Իսկ կարո՞ղ ենք համարել, որ հատկապես այս ընտրություններից հետո ստեղծված իրավիճակում այլևս չկան քաղաքական գործընթացներ կամ դրանք խորը թաղվեցին:
– Միշտ էլ դրանք թաղված են եղել: Քանի տարի է Հայաստանում ընտրություններ տեղի չեն ունենում, քանի տարի է Ս. Սարգսյանը բռնազավթել է իշխանությունը: Ոչ մի նոր բան տեղի չի ունեցել, ինչ-որ բան չի ծնվել, որ թաղվի, հույս չի եղել, որ հիմա էլ հուսախաբ լինենք: