«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Աշոտ Աղաբաբյանը (Բուռնաշ):
– Պարոն Աղաբաբյան, առաջիկայում կառավարությունը հրաժարական կտա, և նոր կառավարություն կձևավորվի՝ հիմնականում նույն կազմով: Մեկ անգամ չէ, որ բարձրաձայնել եք ծանր տնտեսական իրավիճակի մասին: Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք նոր կառավարությունից, երբ գրեթե նույնությամբ այն կձևավորվի:
– Վարչապետի փոխհարաբերությունը ժողովրդի հետ, ըստ իս, շատ պարզ է, և այդ պարզությունը բավական բան կփոխի: Ընդամենը ժամանակ է հարկավոր:
– Ութ ամիսը, ըստ Ձեզ, բավարա՞ր չէր արդյունքներ գրանցելու համար:
– Եկեք հասկանանք, թե քանի տարի է՝ այս վիճակն է… Աստիճանաբար փոփոխությունները կերևան, ութ ամսում ոչ մի բան էլ չի լինի:
– Կարծում եք՝ մենաշնորհների, կոռուպցիայի վերացումը, ներդրումների ավելացումը հնարավո՞ր է կյանքի կոչել:
-Տեսեք՝ մենաշնորհներից ես հաստատ գիտեմ, որ բանանի մենաշնորհ չկա: Փեսաս բանան է ներմուծում, և արգելք չկա: Կարծում եմ՝ երկիր ներդրումներ անելու, արտադրություն իրականացնելու համար անհրաժեշտ են պարզ և մաքուր փոխհարաբերություններ՝ տրամաբանական ելքով: Եվ հետևելով վարչապետի քայլերին, կարծում եմ՝ նորմալ ներդրումներ կլինեն:
– Պարոն Աղաբաբյան, անգամ առևտրականների խնդիրը չի լուծվել: Նրանք օրերս կառավարության մոտ վարչապետին խնդրում էին իրենց հանգիստ թողնել:
– Մեկ դիտարկում անեմ՝ այսքան անկանոն բացված մոլերի և սուպերմարկետների հետ կապված: Նախկինում՝ կոմունիստների ժամանակ, պլանավորված էր, որ այսքան քանակության բնակտարածքներում, որտեղ բնակչության խտացում կա, հարկավոր է բացել երկու մանկապարտեզ կամ մեկ, ամեն ինչ պլանավորված էր այն ժամանակ: Հիմա ով որտեղ ինչ ուզում՝ բացում է: Ախր այդքան շատ որ բացում են, հասկացանք, բացեք, բայց երբ մենք աշխատատեղեր ստեղծենք բոլորի համար, դա մեծ խնդիր կլինի: Հասկացանք՝ ազատ դաշտ, մրցակցություն, բայց երբ մարդն իր հնարավորություններն օգտագործում է աշխատելու և ապրելու համար, հարկավոր է նրանց այդ հնարավորությունը տալ: Այսպես թե այնպես, մարդիկ իրենք իրենց պահում են, և ես ելույթներ տեսա, որտեղ նրանք ասում էին՝ ինչ անենք, թողնենք գնա՞նք: Դրա համար հաստատագրված վճար է պետք փոքր և միջին բիզնեսին տալ, որ այդ մարդիկ ապրեն: Մենք պետք է ժողովրդին վստահենք. ասենք՝ եղբայր, դու որքա՞ն հարկ ես ուզում տալ, ակնկալես այսքան հարկ, հավատաս և մեկ առ մեկ ստուգես: Եթե որևէ հիմնարկ ասում է՝ կարող եմ այսքան հարկ տալ, պետք է օրենքի մեջ նոր դրույթներ լինեն, որ հասարակության տարբեր շերտերին համապատասխան վերաբերմունք ցուցաբերեն: Իսկ մենք վերցնում ենք մի օրենք, բոլորին նույն օրենքի տակ դնում: Պետք է տարբեր ձևեր և օրենքներ կիրառես: Մարդն իր շրջանառությունը ցույց է տալիս և ասում է, որ այսքան հարկ կարող է տալ: Այսինքն՝ ինդիվիդուալ մոտեցումներ են պետք:
– «Հրազդան» ստադիոնի առևտրականները այն ժամանակ մեկ անգամ չէ, որ իրենց խնդիրները վեր հանեցին: Հիմա, ըստ մամուլի հրապարակումների, առևտրականներին վարչապետը փորձում է բերել Սամվել Կարապետյանի միջոցներով կառուցվող նոր առևտրի կենտրոն: Արդյոք, ըստ Ձեզ, առևտրականներին իրենց կողմը գրավելու խնդի՞ր կա:
– Ժողովուրդն է տեսնում, իրենք են ասում, որ այո, մեզ հանում են, որ սուպերմարկետները և մոլերը լավ աշխատեն: Բայց նորից եմ կրկնում՝ այդ մարդկանց աշխատանք է պետք տալ: Նրանք ապրելու այդ ձևն են գտել և դա են անում: Հասկանում եք՝ մենք որքան էլ լավ ապրենք, եթե ժողովուրդը լավ չի ապրում, ուրեմն մենք լավ չենք ապրում: Քաղաքականությունը պետք է լինի հետևյալ կերպ. մարդ պետք է հարուստ լինի այն ժամանակ, երբ իր ժողովուրդը հարուստ է: Ինչպես կլինի՝ այսքան աղքատության, այսքան պարապուրդի մեջ, երբ աշխատանք չունեցող մարդիկ այդքան շատ լինեն, մենք մտածենք՝ լավ ենք ապրում: Մենք պետք է ստեղծենք մի միջավայր, որտեղ լավ ապրողին չնախանձեն, տեսնեն լավ ապրելու հնարավորություն, ճանապարհ:
Գալով ստադիոնին՝ ես որոշում ունեմ, որ կարող է նաև տոնավաճառ դառնա: Ես հայտարարություն եմ տարածել, որ գյուղացիների համար անվճար տեղեր ենք տալիս: Ինչպես է դա տեղի ունենում. գյուղապետը իր համայնքի բնակչին հասցեով, անուն-ազգանունով և ինչքան բերք և հող ունի, բլանկ է տալիս, մենք անվճար թույլ ենք տալիս մեզ մոտ կանգնել: Այսինքն՝ նման խթանիչ քայլեր են արվում, և յուրաքանչյուր գործարար պետք է օգտակար լինի և՛ գյուղացուն, և՛ աշխատանք չունեցողին:
– Սա, ըստ էության, նույն խնդիրն է, ինչ այն ժամանակ «Հրազդան» ստադիոնի առևտրականնե՞րն էին վեր հանում:
– Ի՞նչ տարբերություն: Ստադիոնի առևտրականները հիմա գնացել են ուրիշ տեղ, էլի այդ նույն առևտրականներն են: Հայաստանում մի մասսա կա, որ զբաղվում է դրանով: Հիմա ստադիոնում է, թե այլ տեղ՝ ինչ տարբերություն: Բյուջեն փող լցնելու տարբեր ճանապարհներ և միջոցներ կան: ՀԴՄ-ն, օրինակ, ընդհակառակը՝ կարող է կոռումպացված վիճակներ ստեղծել: Մարդկանց վստահել է պետք և վերջ: Հայկական, հայի բնավորությանը, կեցվածքին, ապրելակերպին, ձևին հարիր օրենքներ են պետք: Եվրոպական օրենքներն այստեղ կարող են աշխատել հարյուր տարի հետո: Մարդկանց սա է հիասթափեցնում:
– Այսինքն՝ արձանագրում ենք, որ թե՛ նախորդ, թե՛ ներկայիս կառավարությունը առևտրականների խնդիրներին որևէ կերպ լուծում չի՞ կարողանում գտնել:
– Կրկնում եմ՝ դրանք լուծման ճանապարհին են: Եվ եթե այդքան մասսա հավաքվում բողոքի ակցիա է իրականացնում, ուրեմն մտածելու բան կա, փոփոխելու բան կա, և դա շատ արագ է պետք իրականացնել:
– Կարծում եք՝ եթե խնդիրներին արագ լուծում չտան, համբերության բաժակը կլցվի՞:
– Համբերության բաժակը շուտվանից է լցված: Մենք լավ ժողովուրդ ենք, մենք քաղաքացիական պատերազմ չենք ուզում: Ժողովուրդը յոլա է գնում, յոլա գնացողները ժողովրդի 35 տոկոսն են, բա դրա եղածն ի՞նչ է, որ մենք չկարողանանք ստեղծել այն հնարավորությունները, որ այդ մարդիկ կարողանան ապրել: Թող պետական սեփականությունը վերականգնեն, բանակն էլ, դպրոցն էլ, թոշակառուներին էլ, բուժծառայողներին էլ լավ կպահենք, թող 60 տոկոս բաժնետեր լինի պետությունը, այս բոլոր հարցերը կվերանան. շատ զարգացած երկրներում այսօր այդպես է:
