«Առաջին լրատվական»– ի զրուցակիցն է սոցիոլոգ Կարեն Սարգսյանը:
-Պարոն Սարգսյան, ապրիլի 2-ին սպասվող խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ բոլոր հեռուստաընկերությունները և ռադիոընկերությունները արդեն հրապարակել են քաղաքական ուժերին տրամադրվելիք վճարովի եթերաժամերի սակագները, ըստ այդմ՝ հայտնի է, որ ամենաբարձր սակագները «Արմենիա» և «Շանթ» հեռուստաընկերություններում է լինելու: Մինիմալը՝ 1000 դրամից սկսվող սակագինն է (որը տրամադրում են մարզային ՀԸ-ները և ռադիոընկերությունները) և առավելագույն շեմը 100 000 դրամ է: Ձեր գնահատմամբ՝ ո՞ր քաղաքական ուժերը կարող են օգտվել այս հնարավորությունից, և որքա՞ն գումար է անհրաժեշտ քաղաքական գովազդը ճիշտ և արդյունավետ կազմակերպելու համար:
-Այն կուսակցությունները, որոնք պատրաստվում են ըստ օրենքի այս հնարավորություններն օգտագործել՝ քաղաքական գովազդը տեղ հասցնել ԶԼՄ-ների միջոցով, որոնցից գլխավորը հեռուստատեսությունն է, պետք է սկսեին մոտավորապես անցած տարվա մայիսից: Դա նշանակում է, որ կուսակցությունը կամ քաղաքական ուժը պետք է ունենա մշակված ծրագիր, պետք է այդ ծրագրով վիզուալ շարք պատրաստվի, որը նախատեսում է մոնտաժային աշխատանք, ռեժիսուրա, հարցազրույցներ, յուրաքանչյուր մարզի համար հատուկ հեռուստանյութ պատրաստել՝ 30-40 վայրկյանանոց, ցանկալի է 10-15 այդպիսի նյութ ունենալ, և այս 2-3 ամսվա ընթացքում ևս 2-3-ը պատրաստել: Վստահ եմ, որ հիմա նույնիսկ ՀՀԿ-ն նման նյութեր չունի, ցավով արձանագրում եմ, որ մեզ մոտ քաղաքական պայքար ընդհանրապես չկա: Որպես այդպիսին՝ մենք կտեսնենք ծանոթ դեմքերի, ովքեր կխոսեն կապույտ ֆոնի վրա, և դրանից բոլորը հոգնել են, նույնիսկ իրենք: Պրոֆեսիոնալ մոտեցում չկա: Հայ ազգը ունի երեք կուսակցություն, որոնցից ընդամենը երկուսն են Հայաստանում ներկայացված. դրանք ենք ՝ ՀՀԿ-ն և ՀՅԴ-ն, մյուսները կուսակցություն չեն, ինչ որ մարդկանց, անհատների խմբեր են, ովքեր միավորվել են շահի համար, այդ շահը հասարակության մեջ փոփոխություն մտցնելն է՝ իշխանություն ձեռք բերելու միջոցով: Դա վատ չէ, նեգատիվ չէ, նորմալ պրոցես է: Ժամանակ է պահանջվում, որպեսզի կուսակցությունը դառնա կուսակցություն: Իսկ այն, որ կուսակցությունները 4 տարին մեկ անուն են փոխում, դա ուղղակի ծիծաղելի է: Մենք կունենանք եռակուսակցական ընտրություն՝ կլինեն ՀՀԿ-ն, ՀՅԴ-ն և կլինի ինչ-որ ուժերի միավորում, որոնք կլինեն քիչ թե շատ ընդդիմադիր: Դա իրականում վատ է, որովհետև իրավիճակը օրհասական է, աշխարհում ամեն ինչ շատ արագ է փոխվում, իսկ մեր խորհրդարանը շատ դանդաղ է շարժվում և մտածում:
-Պարոն Սարգսյան, կարո՞ղ ենք ասել, որ ավելի շահեկան դիրքերում են այն կուսակցությունները, որոնք իրենց ՀԸ-ներն ունեն, գաղտնիք չէ, թե որ ՀԸ-ն ում է պատկանում:
-Իրականում նրանք ավելի շահավետ պայմաններում են: Կուսակցությունը երբ զարգացման երկար ճանապարհ է անցնում և դառնում է ինստիտուտ, ունենում է և՛ ԶԼՄ-ներ, և՛ տեղական մարմիններ, և՛ լոբբինգ խմբեր և դպրոցներ, որտեղ իրենց ապագա լիդերներին է նախապատրաստում: Ակնհայտ է, որ, այո, կուսակցությունը պետք է ունենա իր ԶԼՄ-ն՝ կլինի օնլայն, ռադիո, ՀԸ, թե թերթ: Այլ հարց է, որ Հայաստանը անկախությունից հետո դրան պատրաստ չէ: Իրականում ՀՀԿ-ն, որպես քաղաքական ուժ, ունի ավելի շատ համակիրներ ԶԼՄ-ների դաշտում, քան մյուս կուսակցությունները՝ միասին վերցրած, մարդիկ նախընտրում են ուժեղի կողմը լինել. դա քաղքենիություն է:
Հայաստանում բնակչության 70 տոկոսից ավելին հնարավորություն ունի ինտերնետ ստանալու՝ ֆինանսական առումով, իսկ տեխնիկապես՝ 100 տոկոսը, չկա բնակավայր, որտեղ չեք կարող ինտերնետ հասանելիություն չունենալ: Ընդ որում՝ ՀԸ-ի վստահելիության շեմը մինչև 30 տոկոս է, իսկ ինտերնետին վստահում են 100 տոկոսը… Եվ այսօր ընդամնենը 100 դոլարով հնարավոր է սոցիալական ցանցերում, Ֆեյսբուքում տեղադրել քաղաքական գովազդ և հասանելի դարձնել 5000 հոգու:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
