Չնայած պարբերաբար խոսվում է կոռուպցիայի դեմ պայքարի խորհրդի անարդյունավետության մասին, և անգամ խորհրդի անդամները չեն կարողանում կոնկրետ օրինակներ նշել, որ խորհրդի գործունեության արդյունքում փոխվել է կոռուպցիոն մակարդակը Հայաստանում, դրա ծախսերն ավելի աներևակայելի են դառնում:
Ինչպես հայտնի է, ԱՄՆ դեսպանատունը 750 հազար դոլար գումար փոխանցեց Հայաստանի կառավարությանը՝ խորհրդի աշխատանքը կազմակերպելու համար:
Եվ ահա, ՀՀ կառավարության աշխատակազմի 2016թ. ծախսերի մեջ ներառված է «Օժանդակություն հակակոռուպցիոն ռազմավարության իրականացմանը» բաժինը, որով նախատեսվում է կոռուպցիայի դեմ պայքարի շրջանակում 114 մլն 80 հազար դրամ ծախսել «գիտական հետազոտությունների և փորձարարական մշակման պլանավորման և իրագործման համար»: Թե ինչ կարող է սա նշանակել՝ դժվար է պատկերացնել: Միգուցե ՀՀ կառավարությունը պատրաստվում է գիտական նոր գյուտեր սահմանել՝ կոռուպցիայի դեմ պայքարում և փորձարարական նոր մեթոդներ կիրառել, քանի որ դասական մեթոդների կիրառումը Հայաստանում օգուտ չի տվել, պարզապես դրանք կիրառելու հնարավորություն չլինելու պատճառով:
Այդ գիտական հետազոտությունների խորհրդատվական ծառայությունների համար կառավարությունը կծախսի 59.5 մլն դրամ: Մոտ 2 մլն խորհուրդը կծախսի ավիատոմսերի վրա: 8.9 մլն դրամ՝ ներկայացուցչական ծախսերի համար և 1.7 մլն դրամ՝ միջոցառումների ծախսերի վրա:
Մինչդեռ մասնագետները շարունակում են պնդել, որ չնայած կառավարության ջանքերին, Հայաստանում կոռուպցիոն ռիսկերը բավականին մեծ են: «Թրանսփարենսի Ինթերնեյշնլ հակակոռուպցիոն կենտրոնի» գործադիր տնօրեն Վարուժան Հոկտանյանը երեկ կազմակերպված քննարկման ժամանակ ասաց, որ 2003-2011 թվականների ընթացքում 0-10 գնահատման սանդղակով Հայաստանի կոռուպցիայի ընկալման համաթիվը տատանվել է 3-ի շրջակայքում, ինչը բավականին բացասական ցուցանիշ է: 2012 թվականից սկսած կոռուպցիայի համաթիվը չափվում է 0-100 գնահատման համակարգով, և Հայաստանի համաթիվը 2012-ից սկսած տատանվում է 35-ի շրջակայքում, ինչը ոչ միայն էական փոփոխություն չի ենթադրում, այլև գալիս է փաստելու, որ Հայաստանում կոռուպցիան համակարգային խնդիր է:
Հոկտանյանը նշեց, որ ընդունվում են օրենքներ, որոնք ուղղված են կոռուպցիոն ռիսկերի նվազեցմանը, սակայն երբ դիտարկում ենք դրանց կիրարկումը, ապա ակնհայտ է դառնում, որ ոչինչ չի արվում:
Ըստ Հոկտանյանի՝ կոռուպցիան չի վերանում, քանի որ մեր երկրում չեն վերանում մենաշնորհները, տնտեսական և քաղաքական վերնախավերի սերտաճումը և իշխանության երեք ճյուղերի միջև հավասարակշռության խախտումը, մասնավորապես` դատական իշխանության անկախության բացակայությունը: «Կոռուպցիայի դեմ պայքարը մեր երկրում անարդյունավետ է, քանի որ դրա համար չկա քաղաքական կամք»,- ասաց Վարուժան Հոկտանյանը:
Նա, օրինակ բերելով հարևան Վրաստանին, որը 2003-ին աշխարհի ամենակոռումպացված 5 երկրների շարքում էր, ասաց, որ ներկայումս այս երկիրը շատ ավելի լավ վիճակում է Հայաստանի համեմատությամբ: Վարուժան Հոկտանյանի խոսքով՝ ամենակոռումպացվածը մեզ մոտ մեկ անձից գնումներն են, պաշտպանության և այլ ոլորտներ:
Հակակոռուպցիոն խորհրդի անդամ Միքայել Մելքումյանը ևս խորհրդի աշխատանքներից գոհ չէ: Նա ասաց, որ 4 ամիս խորհրդի անդամ լինելուց հետո իր ոչ մի առաջարկ չի ընդունվել, և եթե այսպես շարունակվի, համագործակցության իմաստ չի տեսնում:
Մելքումյանը հիշեց, երբ կիրառվեցին դրոշմապիտակները, որի արդյունքում ստվերից դուրս բերվեց միլիոնավոր դոլարների գումար, ինչը նշանակում է, որ երկրում կա գումար թե՛ զենք գնելու, թե՛ բյուջեն հարստացնելու համար: Մելքումյանը նաև նկատեց՝ վստահություն չեն ներշնչում նաև միջազգային վարկերը. «Վարկը պետք է մուտք գործի տնտեսություն, ծածկի տնտեսության մեջ եղած դեֆիցիտը, տնտեսական աճ ապահովի և հետո սպասարկի այդ վարկերը, Հայաստանում, սակայն, նման բանաձևը չի գործում»:
ԱԺ պատգամավորը զարմանում է, որ հասարակությունը չզարմացավ, երբ դրոշմապիտակավորման օրենքի կիրառությունից հետո ձեռնարկությունների շրջանառությունը 2-3 անգամ աճեց. «Ոչ ոք չզարմացավ, կառավարությունը բերեց թվերը, հիմնավորման մեջ գրած էր, որ դրոշմապիտակ կիրառելու արդյունքում այսինչ ոլորտում 2-3 անգամ աճել է, ոչ ոք չասեց, որ երեկ չէ առաջին օրը որ 2,7 անգամ պակաս էր, բա ո՞վ է պատասխանատու դրա համար»:
