Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության հանդիպումից հետո տեղեկություններ եղան մամուլում, որ Սարգսյանը դժգոհել է ՀՀԿ-ականների աշխատանքից: Պետք է ենթադրել, որ Սարգսյանի դժգոհությունը եղել է, այսպես ասած, պատասխան դժգոհություն, քանի որ ակնհայտ էր, որ ՀՀԿ-ական խմբակցությունը դժգոհություններ ունի Սերժ Սարգսյանի լռության, գաղտնապահության կամ, այսպես ասած, խորհրդապահության համար:
Բանն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը քառօրյա պատերազմից հետո ակնհայտորեն վարում է մի խաղ, որի տրամաբանությունը շատ դժվար է որսալ՝ հատկապես ընդամենը բնազդային կողմնորոշումներով աչքի ընկնող իշխանական մեծամասնության համար: Այն, որ ՀՀԿ մեծամասնությունը դրանից խուճապի և նյարդային վիճակում է, ակնհայտ դարձավ ՊՆ երեք առանցքային ուղղություններում կադրային փոփոխության մասին որոշումից, որի կապակցությամբ ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը հայտարարել էր, թե Սերժ Սարգսյանը դա իրենց հետ չի քննարկել, և ինքը չի կարող մեկնաբանել այդ փոփոխությունը:
Բավական նյարդային էր նաև կառավարությունում կադրային փոփոխության մասին հարցին Հովիկ Աբրահամյանի պատասխանը, որը ոչ այլ ինչ էր, քան ակնարկ Սերժ Սարգսյանին: Աբրահամյանը հայտարարեց, թե կառավարությունն ապագայի մասին է մտածում, որը ոչ այլ ինչ էր, քան ակնարկ Սերժ Սարգսյանին, որ եթե մտածում է ապագայի մասին, ապա կառավարությանը ձեռք չի տա:
Բանն այն է, որ նախօրեին մամուլում տեղեկություն էր եղել, որ Սերժ Սարգսյանը պատրաստվում է ցրել կառավարությունը: Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ մեծամասնության միջև անվստահությունը ոչ միայն նկատելի է, այլև ըստ էության աստիճանաբար ստանում էր աղաղակող դրսևորումներ, և այդ համատեքստում, իհարկե, սպասելի է, որ կողմերը նստելու էին «բանակցության»: Նախօրեին նրանց հանդիպումը ըստ էության բանակցություն է, ոչ թե վերադասի հանդիպում ենթակաների հետ: Եվ այդ բանակցային տրամաբանության մեջ Սերժ Սարգսյանը դժգոհել է ՀՀԿ-ականներից ոչ որպես վերադաս, այլ դժգոհել է ի պատասխան նրանց դիտողությունների և այդպիսով ուղղակի, թե անուղղակի բացատրել տեղեկատվության չկիսվելու, ՀՀԿ-ին հաշվետու չլինելու իր գործողությունների տրամաբանությունը:
Այլ կերպ ասած՝ Սարգսյանն իրեն ներկայումս ոչ թե վեր է դասում ՀՀԿ-ից, այլ պարզապես հեռացնում է, ինչի, ըստ էության, ցուցադրական քայլը ապրիլի 24-ին Եղեռնի զոհերի հուշահամալիր առանց որևէ պաշտոնյայի Սերժ Սարգսյանի այցն էր՝ այն դեպքում, երբ նախկինում նա համալիր այցելում էր ամբողջ շքախմբով:
Թե ինչպես է ավարտվել Սերժ Սարգսյան-ՀՀԿ բանակցությունը՝ հայտնի չէ: Եվ այս մասին հայտարարություններ, իհարկե, չեն էլ լինի: Ամեն ինչ հնարավոր կլինի շոշափել հետագա գործընթացներից և կողմերի վարքից՝ կշարունակի՞ Սերժ Սարգսյանը ՀՀԿ-ին մասնակից չդարձնել իր գործերին և մտադրություններին, թե՞ նրա, այսպես ասած, հաշվետվողականությունը կբարձրանա:
Հստակ է, որ այստեղ, իհարկե, անձնական քմահաճույքի հարց չէ ո՛չ մի և ո՛չ էլ մյուս կողմից: Այստեղ անվտանգության խնդիր է, բայց՝ ոչ թե պետության, այլ նախ և առաջ՝ անձնական անվտանգության: Պետության անվտանգության համար Սերժ Սարգսյանն ու ՀՀԿ-ն միմյանց հետ նստելու ժամանակ հազիվ թե գտնեին:
