Ի խորոց սրտի խօսք ընդ Աստուծոյ. «Անառակ որդու վերադարձը»

Տեր Հիսուս Քրիստոսը, երբ որ քարոզում էր մարդկանց շատ ժամանակ խոսում էր առակներով, որպեսզի մարդկությանը ավելի  հասկանալի լինի: Այդ առակներից մեկը «Անառակ որդու վերադարձը» առակն էր: Հայ Առաքելական եկեղեցին ունի մեկ կիրակի, դա Մեծ պահքի երրորդ կիրակին է և կոչվում է Անառակի. ըստ Ս. Ղուկասի Ավետարանում հիշատակվող անառակ որդու մասին պատմող առակի` (տես Ղուկ. 15:11-32) մի մարդ իր կրտսեր որդու խնդրանքով իր ունեցվածքը բաժանում է երկու որդիների միջև: Կրտսեր որդին իր բաժինը վերցնելով` գնում է հեռու երկիր, ապրում ցոփ ու շվայտ կյանքով, վատնում ամբողջ ունեցածը: Հայտնվելով դժվար դրության մեջ` նա հիշում է հայրական տունը, զղջում կատարածի համար և վերադառնում: Տեսնելով որդու զղջումը, հայրն ուրախությամբ ընդունում է նրան: Ավագ որդին դժգոհում է, որ ինքը միշտ հոր կողքին է եղել, սակայն նման պատվի երբեք չի արժանացել: Հայրը պատասխանում է, որ պետք է ուրախ լինել, քանի որ ով մեռած էր` կենդանացավ: Ավագ և կրտսեր որդիներն արդար և մեղավոր հոգիներն են, և ինչպես հայրն է անառակ որդուն ընդունում, նույն կերպ էլ Աստված է իր գիրկն առնում զղջացող մեղավորին: Առակը նաև հետևյալ խրատն ունի, որ բացահայտվում է ավագ որդու կերպարում. ովքեր կարծում են, թե արդար են, պետք է խուսափեն սեփական անձի մասին չափազանց բարձր կարծիք ունենալուց: