Թուրքական Today’s Zaman թերթում հրապարակվել է Աբդուլլահ Բոզքուրթի «Թուրքիան հեռանում է Իրանից» խորագրով հոդվածը, որում ասվում է. «Անկարան աստիճանաբար իրագործում է նավթի և գազի մատակարարումների հարցում Թեհրանից ունեցած կախվածության նվազեցման պլանը: Թուրքիան շատ լավ հասկանում է էներգետիկ ոլորտում Իրանի հետ գործարքներ կնքելու ռիսկերը:
Թուրքիան բազմիցս հայտարարել է, որ իր համար չափանիշ չեն Իրանի նկատմամբ ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի սահմանած միակողմանի պատժամիջոցները և փոխարենը չափանիշ են միայն ՄԱԿ-ի ընդունած սահմանափակումները: Սակայն դա փչոց է: Օրինակ՝ Թուրքիան փաստացիորեն հրաժարվել է Իրանում գտնվող Հարավային Փարս գազահանքավայրի մշակման մասին համաձայնագրից:
Վերջինս կնքվել է 2009 թվականի հոկտեմբերին՝ Էրդողանի կատարած իրանական այցի ժամանակ: Նախագիծը գնահատվում էր 6 միլիարդ դոլար, հիմնական ներդրողի դերում հանդես պետք է գար թուրքական TPAO-ն: Բացի այդ, Թուրքիան պլանավորել էր թուրքմենական գազն Իրանի ու իր տարածքով ուղղել դեպի Եվրոպա, սակայն դա նույնպես ձախողվեց, քանի որ Թուրքիան ԱՄՆ-ի ճնշման տակ հրաժարվեց այդ գործարքից:
Ներկայումս Անկարան նավթի գնման շուրջ բանակցություններ է վարում Լիբիայի, Նիգերիայի, Սաուդյան Արաբիայի, Ռուսաստանի, Ղազախստանի ու Իրաքի հետ՝ փոխհատուցելու համար իրանական նավթի ներկրման կրճատումը: Թուրքիան անգամ դիմել է Վենեսուելային, որպեսզի նա հետախուզական աշխատանքներ իրականացնի Թուրքիայի սևծովյան ու միջերկրածովյան ջրատարածությունում:
2011 թվականին Թուրքիան Լիբիայի հետ կնքեց տարեկան 1 միլիոն տոննա նավթի ներկրման մասին համաձայնագիր: Ակնկալվում է, որ դա կարող է երկարաձգվել ևս մեկ անգամ, իսկ մատակարման ծավալը կարող է փոփոխության ենթարկվել: Հաշվի առնելով, որ Թուրքիան Իրանից ներկրում է 9 միլիոն տոննա հում նավթ՝ լիբիական նավթը կկազմի ներկրվող իրանական նավթի 12 տոկոսը:
Այս ամենն ի ցույց է դնում, որ Թուրքիան նավթի ու գազի ներկրման հարցում լրջորեն հեռանում է Իրանից: Թուրքիան չի ընդգրկվել այն 11 երկրների թվում, որոնց ԱՄՆ-ն ազատել է պատժամիջոցների գործողություններից: Բացի այդ, Թուրքիային դուր չի գալիս Իրանի հետ աճող առևտրային անհավասարակշռությունը:
Օրինակ՝ 2011 թվականին երկու երկրների միջև ապրանքաշրջանառության ծավալը կազմել է 16 միլիարդ դոլար, որից 12.5 միլիարդ դոլարը բաժին է ընկել իրանական նավթի և գազի ներկրմանը: 2010 թվականին ապրանքաշրջանառության ծավալը կազմել է 10.7 միլիարդ դոլար, որից միայն 3 միլիարդն է բաժին է ընկել թուրքական արտահանմանը, իսկ մնացածը կազմել է Իրանից թուրքական ներկրումը:
Իրանական նավթն այն միակ ոլորտը չէ, որը Թուրքիան կարող է դնել ԱՄՆ-ի նշանառության տակ: Իրանի նկատմամբ սահմանված ամերիկյան ֆինանսական պատժամիջոցները Թեհրանին ստիպում են հայացքը հառել թուրքական ֆինանսական ու բանկային հիմնարկների վրա՝ այդ պատժամիջոցները շրջանցելու համար:
Թեև Էրդողանը հայտարարում է, որ Թուրքիան և Իրանն իրենց առջև նպատակ են դրել մինչև 2015 թվականն ապրանքաշրջանառության ծավալը հասցնել մինչև 35 միլիարդ դոլարի, սակայն պետք չէ լուրջ վերաբերվել դրան: Հակառակ դեպքում Թեհրանում Էրդողանի հայտնվելուց 24 ժամ առաջ Թուրքիան չէր հայտարարի իրանական նավթի ներկրումը 20 տոկոսով կրճատելու մասին»: