Ինչպես հայտնի է, Կալիֆոռնիայի համալսարանի Լոս Անջելեսի մասնաճյուղը փետրվարի 14-ին հանդես էր եկել մի հայտարարությամբ, որով տեղեկացնում էր, որ հայտնի գործարար և բարերար Քըրք Քըրքորյանի ներդրումով ստեղծված «Լինսի» հիմնադրամը որոշել է լուծարվել և ունեցած բոլոր միջոցները՝ մոտավորապես 200 մլն դոլար, նվիրաբերում է։
Լինսի հիմնադրամը բավական նշանակալից կառույց էր Հայաստանի համար: Հիմնադրամը 2000-ականների կեսին ավելի քան 200 միլիոն դոլար նվիրաբերեց Հայաստանին, որով պետք է կառուցվեին ճանապարհներ, նորոգվեին Երևանի փողոցները, մշակույթի օջախներ, բնակարաններ կառուցվեին աղետի գոտում: Այդ ծրագրերը ավարտվեցին, սակայն դրանք դեռ ամբողջությամբ չավարտված` ի հայտ էին գալիս այն թերությունները և անորակությունը, որ թույլ էր տրվել Լինսի փողերը ծախսելիս:
Առաջին իսկ ձմռանը Երևանի նորոգված փողոցները ճաքեցին, մայթերի սալիկները քայքայվեցին: Եվս մի երկու-երեք տարի անց ընդհանրապես սկսեցին կորել Լինսիի նորոգումների հետքերը: Մշակութային օջախներում ծրագրված նորոգումները կատարվեցին մասամբ` չգիտես ինչու սկսեց չբավականացնել փողը, իսկ Գյումրիում Լինսիի ծրագրով նախատեսված 5-հարկանի շենքերի փոխարեն կառուցվեցին չորս հարկանիներ, քանի որ նախնական հաշվարկը թե՛ փողի, թե՛ ժամանակի առումով չբավականացրեց:
Հետևանքը եղավ այն, որ Լինսիի հիմնադիր և հովանավոր Քըրք Քըրքորյանն այլևս չհամագործակցեց Հայաստանի իշխանության հետ և չշարունակեց Լինսիի ծրագրերը: Քըրքորյանը պարզապես չուզեց, որ իր փողով Հայաստանում հարստանան ինչ-որ մարդիկ, իսկ իշխանություններն էլ այդ փողը ոչ թե ծառայեցնեն երկրի համար որակյալ ենթակառուցվածքներ ապահովելու, այլ սեփական քարոզչությունն իրականացնելու համար:
Հայաստանի իշխանությունը սիրում է մեծ-մեծ և ամպագորգոռ ելույթներ ունենալ սփյուռքահայության հետ համագործակցության և համայն հայության ներուժի օգտագործման մասին: Սակայն Քըրք Քըրքորյանի և Լինսի հիմնադրամի օրինակը այդ առումով լավագույն վկայությունն է, թե ինչպես է Սփյուռքը Հայաստանի իշխանութան հետ գործ ձեռնարկելուց մեկ-երկու տարի անց հիասթափվում և հասկանում, որ իշխանության համար այդ գործում առաջնայինը լինում է ոչ թե պետության, այլ անձնական շահը:
Մենք գիտենք Քըրքորյանի լուրջ հիասթափության և հեռանալու մասին: Մինչդեռ քանի-քանի սփյուռքահայեր, որոնք Հայաստանում ավելի փոքր ծավալի բարեգործություններ կամ բիզնես ներդրումներ են կատարել, հեռացել են աննկատ: Նրանցից ամեն մեկի լինելու և հետևաբար հեռանալու ծավալը առանձին-առանձին չի նկատվել, սակայն ընդհանուր առմամբ վերջին տարիներին պարզապես ահռելի է այն հիասթափությունը, որ սփյուռքյան շատ գործարար-բարեգործներ ունեցել են Հայաստանում` Հայաստանի իշխանությունից:
Սփյուռքի այն գործարարները, որոնք համաձայն չեն եղել Հայաստանում հաստատված կանոններին, որոնք համաձայն չեն եղել խաղալ այն արժեհամակարգում, որը պարտադրում է Հայաստանի իշխանությունը, ստիպված են եղել հեռանալ երկրից, մոռանալ հայրենիքում խոշոր ծրագրեր և ներդրումներ իրականացնելու մասին:
Իսկ թե ի՞նչ է իրենից ներկայացնում այդ արժեհամակարգը Հայաստանում, լավ գիտեն բոլորը: Այն ենթադրում է անձնական հարստացում անելանելիության աստիճան, իսկ մնացյալ բոլոր խնդիրները ստորադասվում են այդ տրամաբանությանը: