Տիգրան Կարապետիչը` հայկական քաղաքական երկնակամարի այդ նորահայտ «Ռոբեսպիեռը», հոգեբանների համար վերլուծության անսպառ պաշար է պարունակում:
Ընդհանրապես հայկական քաղաքական իսթեբլիշմենթը չի փայլում իր խորությամբ, սակայն այդտեղ իր առավել քան պարզունակությամբ աչքի է ընկնում «Կայարանցի մեսիան»:
Ըստ խառնվածքի տիպի` նա պատկանում է խոլերիկ տեսակին: Սրանք մարդիկ են, որոնք ունեն անհավասարակշիռ նյարդային համակարգ, որտեղ գրգռման գործընթացը գերազանցում է արգելակմանը:
Նման մարդկանց բնորոշ է ագրեսիվ վարքը, անհամբերությունը, կոնֆլիկտայնությունը և չզսպվածությունը: Եվ կարելի է ասել, որ Կարապետիչը խոլերիկի դասական օրինակ է:
Այս տեսակի անձնավորությունը պետք է անընդհատ զբաղված լինի որևէ աշխատանքով (ընդ որում, աշխատանքի տեսակը որևէ նշանակություն չունի), այլապես նրա նեգատիվ էներգիան կուղղվի դեպի հասարակություն` քայքայելով այն:
Այդ է պատճառը, որ ԱԼՄ-ն փակելու իշխանությունների որոշումը կարելի է դիտարկել որպես հանցագործություն սեփական ժողովրդի հանդեպ: Քանզի զրկելով նրան իր սիրելի «պրոդյուսերական» աշխատանքից` Կարապետիչին կարող են դարձնել իրական պատուհաս ժողովրդի համար:
Կարապետիչի հոգեբանական նկարագիրը հասկանալու համար զգալիորեն օգտակար եղան նրա ոչ վերբալ հաղորդակցման միջոցները (ժեստեր, դիմախաղ, հայացք և այլն): Նշենք, որ մարդու մասին ինֆորմացիայի ավելի քան 60 տոկոսը ստացվում է ոչ վերբալ հաղորդակցման միջոցների օգնությամբ:
«Մեսիայի» ժեստերը առավել քան խոսուն են. դրանք ավելի անկեղծ են, քան նրա խոսքը: Օրինակ` վերջին հանրահավաքի ժամանակ նա ակնհայտ ագրեսիվություն ցույց տվող ժեստերով` փակ բռունցքներով, դիմեց ժողովրդին «Մեռնեմ ձեզ» կաթոգին արտահայտությամբ: Համաձայնեք, որ դա կատարյալ պարադոքս է և խոսում է այն մասին, որ նա իր խոսքում անկեղծ չէ:
Կցանկանայինք անդրադառնալ նրա կողմից հաճախ օգտագործվող ևս մեկ ժեստի` սեղանին միմյանց վրա դրված ձեռքի ափեր: Նշենք, որ այս ժեստը խորհրդանշում է անձի ակնհայտ կերպով ճշմարտությունը թաքցնելու ցանկությունը:
Ինչ վերաբերում է նրա հայացքին, ապա ավելի հաճախ նրա մոտ առկա է հոգեբանության մեջ հայտնի «գիշատչի հայացք» կոչված ձևը. ընդ որում, նման հայացքով նա հանդես է գալիս ինչպես նեգատիվ, այնպես էլ պոզիտիվ տրամադրությունների ժամանակ:
Ուղղակիորեն չէինք կարող չանդրադառնալ Կարապետիչի բազմապրոֆիլ շնորհներից ևս մեկին, որը ցավոք այնքան էլ ծանոթ չէ մեր հասարակությանը. դա նրա բանաստեղծական գործունեությունն է: Ընթերցելով դրանցից մի քանիսը` բացահայտեցինք ևս մի քանի անձնային որակներ. ահա դրանցից մի քանիսը.
Տիգրան՝ որդի Կարապետի, փառքից հեռու մնա,
Իշխանություններին ընդհանրապես մի՛ մոտենա:
Առաջին հայացքից պոետը փորձում է ընդգծել իր համեստությունը, որը նրան բնավ չի հաջողվում:
Շատ ավելի խոսուն է նորօրյա Բայրոնի հաջորդ գոհարը, որը վկայում է նրա թաքնված սեռական մոլուցքների մասին.
Մի պառավ` չտես ու կույս,
Հավաքում էր դաշտում խոտաբույս,
Ասաց ինձ` իմ աչքի լույս
Սերմ կտամ քեզ միայն դու սուս,
Աղջիկներին կխմեցնես թաքուն,
Քեզ կսիրեն առանց դադար ու քուն:
Կարծում ենք, որ մեկնաբանություններն այստեղ ավելորդ են.
Ըստ քաղաքական հոգեբանության տերմինաբանության` Կարապետիչը պատկանում է ապաքաղաքական լիդեր կոչվող տեսակին. նման մարդիկ ունեն չափազանց բարձր ոչ ադեկվատ ինքնագնահատական և դժվարությամբ են ըմբռնում իրենց արարքների իրական հետևանքները:
Այս մարդիկ, հասնելով իշխանության (թեկուզև փոքր խմբի սահմաններում), ունենում են հետևյալ էյֆորիկ զգացողությունները. անլիարժեքությունը համարում են ունիկալություն, թուլությունը` գերբնական ուժի առկայություն, մտավոր որակների պակասը` գերինտելեկտուալ, ոչ բոլորին տեսանելի ինտելեկտ:
Վերոշարադրյալից պարզ է, որ նրա խոսքը և ներաշխարհը գտնվում են խիստ հակադիր դիրքերում: Տ.Կարապետիչը, եթե իրոք ցանկություն ունի դառնալու հաջողակ քաղաքական լիդեր, ապա պետք է անհապաղ դիմի քաղաքական իմիջմեյքերի օգնությանը, չնայած այս դեպքում էլ հաջողությունը երաշխավորված չէ: