ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Գագիկ Մինասյանը հրապարակավ կասկած է հայտնել Շառլ Ազնավուրի տեսողության կապակցությամբ: Նա այդ բանն արել է բիզնես-միջավայրի մասին ելույթի ընթացքում: Երբ բիզնես-միջավայրի բարելավման անհրաժեշտության համատեքստում նրան է դիմել ԲՀԿ պատգամավոր Գոհարիկ Ենոքյանն ու խոսել երկրից հեռացող քաղաքացիների մեծ հոսքի մասին՝ ասելով, թե որոշ մարդիկ նույնիսկ հայտարարում են, որ Հայաստանում երկու միլիոնից էլ քիչ մարդ է մնացել: Գագիկ Մինասյանը փորձել է պարզել, թե ով է այդպիսի բան ասել, և երբ իմացել է, որ ասողը եղել է Ազնավուրը, արձագանքել է. «Երևի ինքը շատ մեծ ա, երևի արդեն լավ չի տեսնում, էլի»:
Երևի Գագիկ Մինասյանը շատ լավ է տեսնում և մեկ առ մեկ տեսնում է Հայաստանում մնացած քաղաքացիներին: Երևի Գագիկ Մինասյանը հայացքով է չափում ժողովրդագրական վիճակը: Այսինքն՝ կանգնում է մի բարձր բլրի գլխին ու նայում Հայաստանի ժողովրդագրական վիճակին: Այդպես՝ բլրի գագաթի մակարդակով էլ Մինասյանն ու նրա կուսակիցները խորհրդարանում են աշխատում, ինչի հետևանքով էլ Հայաստանը ներկայիս վիճակում է: Բայց այդ վիճակը Մինասյանի և մյուսների մեջ ոչ թե ափսոսանք, զղջում կամ համանման զգացումներ է առաջացնում, կամ վտանգի զգացում, պետության ապագայի հանդեպ մտահոգվածության զգացում, այլ սրում է ցինիզմը, ամբարտավանությունը, որն արդեն այնքան է ուռճացել, որ ոչ միայն ավանդաբար Հայաստանի քաղաքացիներին, ընդդիմությանն ու ընդդիմախոս հասարակական նախաձեռնություններին են ուղղում, այլ նաև մեծանուն հայերին, որոնք ծափահարություններ ու հարգանք են վաստակել ոչ միայն հայության շրջանում, այլև աշխարհում, և ոչ միայն իրենց, այլ նաև՝ հայության համար:
Խնդիրն իհարկե այն չէ, որ Ազնավուրը իր հանրահայտության և մեծանուն լինելու պատճառով վեր պետք է լինի քննադատությունից և սրբազան սուբյեկտ պետք է հռչակվի: Իհարկե ոչ: Բայց խոսքը ցինիզմի և ծաղրի մասին է, որին չպետք է ենթարկվի և ոչ մի քաղաքացի՝ լինի նա մեծանուն, թե շարքային: Ցինիզմի և ծաղրի արժանի են միայն այն պաշտոնյաները, որոնք այդկերպ են վերաբերվում իշխանության շրջանակից դուրս, իշխանության կարծիքից դուրս կարծիք հայտնող մարդկանց: Գուցե Ազնավուրը չափազանցրել է Հայաստանի ժողովրդագրական վիճակի ծանրությունը, գուցե արտահայտել է թվեր, որոնք չեն համապատասխանում իրականությանը, թեև իրականում երևի թե ընդամենը պաշտոնական վիճակագրությանը չեն համապատասխանում, բայց բոլոր դեպքերում դա բացարձակապես առիթ չէ մարդուն վիրավորելու համար, ով էլ որ լինի այդ մարդը:
Շատ հետաքրքիր է, թե Մինասյանի այդ «անկեղծ պոռթկմանը» ինչպես է արձագանքելու, օրինակ, Սերժ Սարգսյանը, որը օրերս հայ-ֆրանսիական բարձր մակարդակի հանդիպումների շրջանակներում մեծամեծ արտահայտություններ և ժպիտներ էր շռայլում մեծ շանսոնյեին, ընդունում նրան, պարգևատրում, նրա տուն-թանգարանը բացում Երևանում: Հետաքրքիր է՝ արդյոք Սերժ Սարգսյանը իր ենթակա Գագիկ Մինասյանին կստիպի՞ հրապարակավ ներողություն խնդրել Ազնավուրից, բայց այնպիսի ներողություն, որն ուղղված կլինի բոլոր քաղաքացիներին՝ անկախ նրանց կարգավիճակից, որպեսզի Մինասյանն ու մյուսները հասկանան, որ ոչ միայն Ազնավուրի, այլ որևէ քաղաքացու հանդեպ իրավունք չունեն այդպիսի ամբարտավան և ցինիկ պահվածք դրսևորել:
Արդյոք «հայլուրականները», որ Ազնավուրի մեծարման ռեպորտաժներում ձոներ են հղում մեծ երգչին, մի ռեպորտաժ կանե՞ն մի փոքր պաշտոնյայի մեծ ցինիզմի մասին՝ ստիպելով այդ փոքր պաշտոնյաներին իրենց երբեք ավելի բարձր չհամարել, քան շարքային քաղաքացին: Միգուցե «հայլուրականների» պահվածքը պայմանավորված է Սերժ Սարգսյանի պահվածքից, քանի որ այնտեղ նրանք այլ կողմնորոշիչ չունեն: