Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն այսօր հուզիչ հարցուպատասխան է ունեցել տնտեսական մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովի նախագահ Արտակ Շաբոյանի հետ՝ նրանից հարցուփորձ անելով, թե ինչ են արել մինչև հիմա տնտեսական մրցակցության ընդլայնման համար և ինչ են կարողանալու անել 2012 թվականին: Կարելի էր պատկերացնել, որ Շաբոյանը պետք է ասեր «դե, գիտեք, հարգելի վարչապետ, ոչինչ էլ չենք արել»:
Տիգրան Սարգսյանը տնտեսական մրցակցություն հաստատելու մասին հարցեր ոչ թե պետք է Շաբոյանին տար, այլ Սերժ Սարգսյանին, որովհետև Հայաստանում հաստատված մոնոպոլ և օլիգոպոլ համակարգերը տնտեսական մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովի որոշմամբ կամ անգործությամբ չէ, որ հաստատվել են, այլ դրանք հաստատվել են իշխանության վերարտադրության տրամաբանության շրջանակում: Հետևաբար, եթե մրցակցության հետ կապված հարցեր կան, ապա դրանց հասցեատերը պետք է լինի տվյալ ժամանակի իշխանության բուրգի գագաթին կանգնած անձնավորությունը:
Նախագահի նստավայրում է որոշվում, թե որ ոլորտում ում մենաշնորհ հանձնեն, ում թույլ տան քվոտա ունենալ: Իսկ այդ ամենը որոշվում կամ կանխորոշվում է ընտրական գործընթացում նկարվելիք արդյունքում ունեցած լումայի չափից: Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովն այստեղ ընդամենը ֆիկցիա է, նաև այդօրինակ հարցուպատասխան շոուների հարթակ, և իրականում ոչ մի հարց հանձնաժողովը չի լուծում՝ ինչ օրենսդրական լծակներ էլ որ ունենա տնտեսական մրցակցությունը պաշտպանելու համար:
Հայաստանի տնտեսական մրցակցությունը կախված է նրանից, թե իշխանությունն ինչ մտադրություններ ունի ընտրությունների կապակցությամբ: Եթե կա արդար և օրինական ընտրություն կազմակերպելու մտադրություն, ապա տնտեսական մրցակցությունը հավանական հեռանկար է, իսկ եթե իշխանությունը մտադիր է կրկին վերարտադրվել, ապա այստեղ խոսք լինել չի կարող տնտեսական մրցակցության մասին, որովհետև օլիգոպոլիստներն ու մոնոպոլիստները պետք է ստանան իրենց վարձը այդ աշխատանքը կատարելու դիմաց` ավանսով կամ հետագա վճարմամբ: