Հայաստանում այսօր միանգամից երեք նշանակալից իրադարձություն միախառնվում են իրար: Առավոտյան Ֆրանսիայի հրապարակում հայ ժողովրդին ուղղված ուղերձով հանդես է գալու պետական այցով Հայաստան ժամանած Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլա Սարկոզին: Նույն այդ ժամանակամիջոցում, Ֆրանսիայի հրապարակի հակառակ կողմում, մի քանի մետր հեռավորության վրա` Ազատության հրապարակում, շարունակվում է ընդդիմության շուրջօրյա հանրահավաքը, և երբ Սարկոզին ուղերձով կդիմի հայ ժողովրդին, այդ ժողովրդի մի մասը Ազատության հրապարակում կդիմավորի ազատության, հավասարության և եղբայրության ֆրանսիական հեղափոխության իդեալների համար իր շուրջօրյա պայքարի յոթերորդ առավոտը:
Կայցելի՞ արդյոք Սարկոզին նրանց: Արդյոք Սարկոզին տեղյա՞կ է նրանց մասին, թե՞ նա տեղյակ է միայն Հանրապետության հրապարակից, երգող շատրվաններից ու նրա համար Հայաստանը երգ ու պարն է, իրեն ու Սերժ Սարգսյանին ողջունող քաղաքացիները կամ երևի թե` «վարձու» քաղաքացիները: Թվում է, որ երկու իրադարձությունները իրար հետ բացարձակապես ոչ մի կապ չունեն. Սարկոզին կգա ու կգնա, իսկ ընդդիմությունն էլ կշարունակի իր պայքարը: Բայց երկուսի կապը Հայաստանն է, ու եթե Սարկոզին գալիս է Հայաստան և հետաքրքրվում է Հայաստանով, երևի թե ճիշտ կլինի Հայաստանը ճանաչել լիարժեքորեն, ճանաչել Հայաստանի բոլոր քաղաքացիներին, ոչ թե միայն նրանց, ում ի ցույց կդնի Հայաստանի իշխանությունը:
Բայց, մյուս կողմից, երևի թե կասկած չկա, որ Սարկոզին Հայաստանը լավ էլ ճանաչում է, և միևնույն ժամանակ, բոլորովին էլ անտարբեր չէ հավասարության, ազատության և եղբայրության համար Հայաստանում ընթացող պայքարին, բայց համարում է, որ ամեն ժողովուրդ ինքը պետք է մղի իր այդ պայքարը իր երկրի ներսում և որևէ օտար երկրի նախագահ, որևէ օտար կառույց այստեղ գործ չունի: Ի վերջո, ֆրանսիացիներն այդ իդեալները աշխարհին ներկայացրին հենց իրենք, առանց օտար թագավորների կամ ատյանների օժանդակության կամ միջամտության:
Այսինքն` ամեն ինչ գտնվում է Հայաստանի քաղաքացիների ձեռքում, և ամեն ինչ կախված է նրանց պայքարից, կամքից, մտավոր ներուժից, համբերությունից, համառությունից և աշխատանքից: Եվ այդ իմաստով մեզ այսօր թերևս մի գեղեցիկ օրինակ է սպասվում, կամ օրինակի շարունակություն, արդեն երեկոյան, երբ կմեկնարկի «Եվրո 2012»-ի Հայաստան-Մակեդոնիա նախընտրական հանդիպումը և մեր թիմը կպայքարի կարևորագույն երեք միավորի համար: Հայաստանի ազգային հավաքականի ներկայիս ելույթները հենց այդ պայքարի, համառության, կամքի արգասիքն են, որոնք խորհրդանշական են նրանով, որ միավորում են ամբողջ ժողովրդին, միավորում են և կազմում այդ մեկ Հայաստանը` հավասարության, եղբայրության և ազատության Հայաստանը:
Այժմ դա տևում է ընդամենը 90 րոպե, կամ էլի մի քանի օր, երբ տոնվում է հավաքականի հաղթանակը, բայց դա մի փոքրիկ մոդել, մի փոքրիկ օրինակ է, թե ինչ է ստացվում հավաքական կամքի, համառության, պայքարի և աշխատանքի շնորհիվ: Ու Հայաստանի հավաքականի այսօրվա հաղթանակը լինելու է այդ փոքրիկ մոդելի հերթական մեծ հաղթանակը, ընդ որում` խաղի ցանկացած հաշվի դեպքում, քանի որ խաղի նախաշեմն ինքնին, որպես աննախադեպ հանգրվան մեր հավաքականի համար, արդեն իսկ հաղթանակն է:
Հաղթանակ մեր ֆուտբոլիստներին, հաղթանակ մեր քաղաքացիներին, հաղթանակ մեր պետական ընթացքին: