Ռուսական Независмая газета օրաթերթի «Ռազմական տեսություն» հավելվածում հետաքրքիր հոդված է հրապարակվել 1941թ. ջրասույզ եղած «Արմենիա» նավի մասին: Թերթը պատմում է, որ բեռների և ուղևորների փոխադրման համար նախատեսված «Արմենիա» նավը կառուցված է եղել 1928 թ.՝ Լենինգրադում: Պատերազմի 5 ամսվա ընթացքում «Արմենիան», որի նավապետն էր Վլադիմիր Պլաուշևսկին, հասցրել էր 15 վտանգավոր ուղևորություն կատարել դեպի Օդեսա: Մոտավորապես 16 հազար հոգու կյանք էր փրկվել: Նոյեմբերի 6-ին «Արմենիան» կանգնած էր Սևաստոպոլի ափերին: Այս անգամ նավ էին էին բարձրացել մոտավորապես 300 վիրավորներ և ամբողջ բուժանձնակազմը: Մարդկանց հոծ բազմությունը փորձում էր սեղմվելով տեղավորվել նավի վրա: Վերցնելով կուսակցական և խորհրդային աշխատողների՝ նավը ուղևորվեց դեպի Կովկաս: Ճանապարհին «Արմենիան» կրկին վիրավորներ վերցրեց, այդ թվում՝ ներքին գործերի ազգային կոմիսարիատի մի քանի աշխատակիցներ և մի քանի տասնյակ արկղեր, որոնց պարունակությունը հայտնի չէր: Հետագայում պարզվեց, որ դրանցում Ղրիմի թանգարանի ոսկիներն ու զարդերն էին:
Այնուհետև նոր հրաման ստացվեց՝ նավի անձնակազմը շարժվելու էր դեպի Յալթա: Գերմանացիները մոտենում էին քաղաքին: Այն քաոսը, որի մեջ հայտնվել էր կառամատույցը կարող էր լուրջ վտանգ հանդիսանալ նավի անվտանգության համար: Սակայն նավապետը չէր կարող չենթարկվել հրամանին: Պաշտոնական տվյալներով՝ այդ ժամանակ նավի վրա եղել է 6, իսկ ուրիշ տվյալների համաձայն՝ 7 հազար մարդ: Նավը 30 կմ էլ չէր անցել, երբ նրա վրա հարձակվեց թշնամական ավիացիան: Ֆաշիստները անխնա գրոհում էին նավը, որի վրա պատկերված էին «Կամիր խաչի» նշանները: Թշնամու արձակած տորպեդոն հասավ իր նպատակին, և նավը լուրջ վնասվելուց հետո սկսեց անցնել ջրի տակ՝ իր հետ տանելով հազարավոր մարդկանց:
Դա տեղի է ունեցել 1941 թ. նոյեմբերի 7-ին: 8 հոգի, այնուամենայնիվ, կարողացել են փրկվել: Իսկ թե ով էր տվել այդ ճակատագրական հրամանը, այդպես էլ չպարզվեց մինչ օրս: Այդ օրը Ստալինը ելույթ էր ունենում Կարմիր հրապարակում և, իմանալով այդ ողբերգության մասին, չարձագանքեց: Համատեղ ջանքեր գործադրվեցին ամերիկացիների և ուկրաինացիների կողմից՝ հայտնաբերելու «Արմենիա» նավը: Նավի որոշ մասեր հաջողվեց գտնել, սակայն բուն նավը այդպես էլ չհաջողվեց պարզել, թե որտեղ է խորտակվել:
Այս տարի կազմակերպվող որոնման աշխատանքներին կմասնակցեն միայն ուկրաինացիները: Ռուսները այս անգամ էլ չեն մասնակցելու: Հազարավոր անմեղ զոհերի բարեկամները չեն հասկանում, թե ինչու Ղրիմում չկա հուշարձան՝ նվիրված այդ ողբերգության զոհերին, և ինչու որոնումներին չի մասնակցում Ռուսաստանը: