Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական կայքը տեղեկացնում է, որ մայիսի 24-ին «Հայաստանի Հանրապետությունում դեսպան Ս.Լ. Կոպիրկինը կանչվել է Մոսկվա՝ խորհրդատվությունների համար,,: Մեկ օր առաջ Ռուսաստանի արտաքին քաղաքական գերատեսչության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան ակնարկել էր, թե Մոսկվան «ինքը չպետք է կռահի»՝ ՀԱՊԿ անդամ որ երկրներին նկատի ուներ Նիկոլ Փաշինյանը, երբ ասաց, որ այդ կառույցի անդամ երկու երկիր մասնակցել է Հայաստանի դեմ պատերազմի նախապատրաստությանը:
Դեսպան Կոպիկիրնը Մոսկվա է կանչվել այն օրը, երբ Հայաստանի ԱԱԾ-ն հայտարարել է Ադրբեջանի հետ սահմանն ամբողջության հայաստանյան հսկողության տակ անցնելու մասին: Այսինքն, սահմանի որոշ հատվածներում քառասունչորսօրյա պատերազմից հետո տեղակայված ռուսական «ուղեկալները» լիովին հեռացել են: Հայ-ադրբեջանական սահմանին երրորդ կողմ չկա, բայց ԵՄ դիտորդական առաքելությունը մնում է: Զուգադիպությու՞ն է, թե՞՝ ծրագրված, բայց դեսպան Կոպիրկինը Մոսկվա է կանչվում ՌԴ նախագահ Պուտինի Մինսկ այցի օրը:
Բելառուսի նախագահը Վլադիմիր Պուտինին Մինսլի օդանավակայանում անձամբ է դիմավորել, որտեղ էլ կայացել է նրանց առաջին երկխոսությունը: Ընդ որում, ռուսաստանյան եւ բելառուսական պաշտոնական մամուլի ներկայացուցիչներին թույլատրվել է տեսաձայնագրել հանդիպման, այսպես ասեծ՝ «ներածական մասը»: Այդ ընթացքում ՌԴ նախագահը խոսել է անվտանգության համատեղ միջոցառումների, մասնավորապես՝ ոչ ռազմավարական միջուկային զենքի ներգրավմամբ համատեղ զորավարժություն անցկացնելու մասին:
Պատասխան խոսքում Բելառուսի նախագահը գոհունակությամբ է խոսել Ադրբեջան երկօրյա այցի մասին եւ անոնսավորել, որ «լավ նորություններ եւ հետաքրքիր առաջարկություններ ունի»՝ կապված Ռուսաստան-Բելառուս եւ «Կովկասի տարածաշրջանի անվտանգության ապահովման հետ»: Հասկացվում է, որ «նորությունները եւ առաջարկությունները» նա ստացել է Բաքվում՝ Իլհամ Ալիեւից, որին ինքը կարգել է Կովկասի կամ Հարավային Կովկասի «առաջնորդ»:
ԴԵսպան Կոպիրկինը Մոսկվա կարող է կանչվել երկու հանգամանքով: Հնարավոր է՝ ՌԴ ԱԳՆ-ում նրա աշխատանքից դժգոհ են եւ հրավիրել են բացատրություն պահանջելու: Հավանական է՝ դա ազդակ է, որ Ռուսաստանը մտադիր է Հայաստանի հետ դիվանագիտական հարաբերություններն «իջեցնել գործերի ժամանակավոր հավատարմատարի մակարդակի»: Դիվանագիտական պրակտիկայում դա հարաբերությունների լուրջ բարդության հրապարակային դրսեւորում է:
Ո՞ր տարբերակն է հավանական եւ արդյոք Մոսկվան Երեւանին իրազեկե՞լ է դեսպանին ետ կանչելու մտադրության մասին: Եթե՝ այո, ապա դրան ի՞նչ է նախորդել, ո՞րն է հայ-ռուսաստանյան հարաբերությունների փորձաքարը: Քաղաքական գործիչների, փորձագետների եւ վերլուծաբանների մակարդակով «փոխհրաձգության» ժամանակը, կարծես, մնում է անցյալում, եկել է լրջագույն որոշում ընդունելու պահը:
Անցած սեպտեմբերից հետո, ինչ խոսք, Մոսկվա-Երեւան հարաբերությունները չէին կարող ոչ միայն փայլուն, այլեւ փոխվստահելի լինել: Բայց սա այն դեպքը չէ չպետք է լինի, երբ հույզերը կգերակշռեն բանականությանը: Ըստ երեւույթին, Պուտին-Փաշինյան հանդիպումը, մեղմ ասած, սառն է եղել: Բայց ո՞րն է Մոսկվայի հետ երկխոսության մեջ «պարիտետ պահելու»՝ Երեւանի ռեսուրսը: ԴԵսպան Կոպիրկինը Մոսկվա է կանչվել Երեւանում ընդդիմության անոնսավորած «համազգային համախմբման հանրահավաքից» մեկ օր առաջ: Խիստ զգաստացնող է: Կոպիրկինը ե՞րբ կվերադառնա: ԿՎերադառնա՞, թե նրան փոխարինող կնշանակվի: Մոսկվայում Հայաստանի դեսպանը ՌԴ ԱԳՆ կհրավիրվի՞:
