Հունվարի 19-ի լուսաբացը ողբերգական էր: Գիշերը հրդեհ է բռնկվել Գեղարքունիքի մարզի Ազատ գյուղում տեղակայված ինժեներասակրավորային զորամասի զորանոցում, որի հետևանքով զոհվել է 15 զինծառայող, իսկ երեքի վիճակը ծանր է: Պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը կառավարության նիստում հայտնել է, որ հրդեհի պատճառը եղել է հակահրդեհային կանոնների խախտումը, կիրառվել է ավտոբենզին՝ հավանաբար վառարանը վառելու համար, ինչի հետևանքով բռնկված հրդեհը մարելը եղել է շատ դժվար: Հետևանքը ողբերգական է: Քննչական կոմիտեն հարուցել է քրգործ: Առայժմ չկան ձերբակալվածներ կամ մեղադրյալներ, բայց պաշտոնից ազատվել է բանակային Երկրորդ կորպուսի հրամանատար Վահրամ Գրիգորյանը: Նա այդ պաշտոնին էր նշանակվել 2021 թվականի ամռանը:
Ողբերգական միջադեպը առաջին հայացքից միանգամայն հասկանալիէ դարձնում կորպուսի հրամանատարի պաշտոնանկությունը, միևնույն ժամանակ սակայն առաջացնում այլ հանգամանքներ էլ հասկանալու անհրաժեշտություն: Մասնավորապես, հրդեհից ընդամենը ժամեր անց այդ բարձր պաշտոնանկությունը հիմնված է իրավիճակի ռացիոնալ գնահատմա՞ն, թե՞ զգայական ռեակցիայի վրա, առավելապես տեղեկատվա-քարոզչական նկատառումներով, հասկանալով, որ ողբերգության մասին լուրը հանրային շրջանակում ընդունվելու է նաև կառավարող համակարգի հանդեպ խիստ բացասականության երանգներով: Սա կարևոր է գնահատել, հասկանալու համար, թե հետագա ռեակցիաները որքանով են լինելու համարժեք, հետևաբար որքանով է ծանր և ողբերգական դեպքը դաս լինելու համակարգային առումով իրավիճակի կառավարելիությունը բարձրացնելու և որևէ նոր ողբերգության ռիսկը եթե ոչ զրոյացնելու, ապա նվազագույնի հասցնելու համար:
Ի վերջո, ողբերգական դեպքից, որևէ կանոնի խախտումից ապահովագրված չէ ոչ ոք, ոչ մի ռազմական կամ քաղաքացիական օբյեկտ: Խնդիրն այն է, թե ամենաթողությունն ու անարդյունավետությունը որքանով է համակարգային կառավարման անարդյունավետության հետևանք: Ահա այդ իմաստով է, որ կորպուսի հրամանատարի արագ պաշտոնանկությունն առաջացնում է հարց՝ եղե՞լ է տևական դժգոհություն կորպուսում կառավարման և կազմակերպվածության, կարգուկանոնի վիճակից: Եթե այո, ապա որքան ժամանակահատված, ավելի վերադաս կկառույցներում ինչ քայլեր են ձեռնարկվել իրավիճակը փոխելու համար, եղե՞լ են զգուշացումներ, տրված ժամկետներ, թե՞ ոչ: Եթե չլիներ ողբերգությունը, Երկրորդ կորպուսի հրամանատարը շարունակելու՞ էր պաշտոնավարել, թե՞ ոչ: Որովհետև, այդքան արագ պաշտոնանկությունը ենթադրում է, որ՝ կամ կա նրա շատ հստակ մեղավորությունը կատարվածի համար, ինչն արդեն պետք է ենթադրի նաև քրեական պատասխանատվություն, կամ էլ եղել է նրա ղեկավարած կորպուսում տևական անկազմակերպ և անկարգ վիճակ, ինչը սակայն չի արժանացել ավելի վերադաս կառույցների բավարար ուշադրության կամ հետևողականության, ըստ այդմ պատասխանատվության մեխանիզմը պետք է աշխատի նաև ավելի վերևում: Որովհետև անկասկած հարցեր են առաջանում նաև, թե ինչպիսին է իրավիճակը այլ կորպուսներում կառավարման արդյունավետության, կազմակերպվածության և կարգապահության առնչությամբ:
