Դեկտեմբերի 21-ին պաշտոնական այցով Թուրքիայում գտնվող Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարը հանդիպում էր ունեցել թուրք պաշտոնակցի հետ:
Ադրբեջանական կողմի փոխանցմամբ՝ Զաքիր Հասանովը և Հուլուսի Աքարը քննարկել են ռազմական, ռազմատեխնիկական, ռազմակրթական և այլ ոլորտներում համագործակցության զարգացման հեռանկարները, նշվել է այդ ուղղությամբ գործունեության հետագա ընդլայնման կարևորությունը։
«Նախարարները համոզմունք են հայտնել, որ Ադրբեջանի և Թուրքիայի միջև փոխվստահության և աջակցության վրա հիմնված համագործակցությունը կշարունակի հաջողությամբ զարգանալ և ամրապնդվել», – ասվում է Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության հաղորդագրությունում։
Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Վրաստանի պաշտպանական գերատեսչությունների ղեկավարները թուրքական Կայսերի քաղաք են ժամանել եռակողմ հանդիպում անցկացնելու նպատակով։
«Կողմերը կքննարկեն տարածաշրջանում անվտանգության իրավիճակը, ինչպես նաև եռակողմ ձևաչափով համագործակցության ընթացիկ ծրագրերն ու հեռանկարները», – ասվում է վրացական կողմի հաղորդագրությունում:
Թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանը գտնում է, որ որքան էլ համագործակցության ձևաչափը եռակողմ է և այնտեղ ներգրավված է նաև Վրաստանը, Հայաստանը մտահոգվելու առիթ ունի. «Պետք է նկատի ունենալ, որ Վրաստանն ամբողջախպես անկախ չի գործում, ունի մի շարք պարտավորություններ Թուրքիայի առաջ։ Ժամանակին թույլ է տվել, որ թուրքերը ներթափանցեն իրենց երկիր ու հսկայական ներդրումներ կատարեն։ Չի կարող պոկվել Թուրքիայից, դա այդքան էլ հեշտ չէ։ Եթե պոկվելու լինի, Թուրքիան կներկայացնի Բաթումիի հանդեպ իր հավակնությունները, այդ խաղաքարտը մեջտեղ կբերի»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ մեր զրուցակցի՝ հիշյալ համագործակցությունն էլ կարող է մեր դեմ լինել.«Բայց այստեղ մեր դեմ լինել-չլինելն էլ էական չէ, որովհետև մենք ո՛չ ինքնիշխանություն ունենք, ո՛չ էլ անկախություն։ Պուտինն էլ մի քանի օր առաջ նորից Ալիևի հետ հեռախոսազրույց է ունեցել։ Ամեն անգամ մեր գլխին ինչ-որ փորձանք բերելուց առաջ Ալիևի հետ է խոսում։ Ալիևն էլ երևի թե ճշգրտում է՝ հարձակվի, թե ոչ։ Օրերս ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Զասը մի հայտարարություն արեց, որ իրենք Հայաստանին ՀԱՊԿ-ից դուրս չեն մեղի։ Իբր Հայաստանը կոտորվել է ՀԱՊԿ անդամ մնալով, իրենք էլ դուրս չեն մղում։ Նա նորմալ պատասխան չի ստանում իր լկտիությունների դիմաց։ Մեզ համար հեշտ է խոսել, մենք չենք վարչապետը։ Եթե Պուտինին շատ հակադրվենք՝ Հայաստանի գլխին նոր փորձանք կգա, այնուամենայնիվ վարչապետն է պատասխանատու, ոչ թե մենք։ Հետևաբար մեր վիճակը շատ անմխիթար է, նույնիսկ չենք կարողանում գերիներին հետ բերել։ Ասում են՝ քաղաքականությունը բարոյականություն չունի, բայց ոչ՝ ունի, եթե քաղաքականություն վարող պետության ղեկավարները բարոյական են։ Պատկերացրեք մի նախագահ զորակոչ է հայտարարում, իսկ զինվորները գնում են զենքը շպրտում են Ուկրաինայում, Պուտինին էլ բացականչություններով հայհոյում։ Նա ամաչելու տեղ էլ չունի, նրան արդեն ԱՄՆ նախագահն, ի լուր աշխարհի, մսագործ տականք է անվանել»։
Չաքրյանի դիտարկմամբ՝ Թուրքիան այժմ նման հանդիպումներով մեծ տերություններին ազդանշան է հաղորդում, թե ինքը քաղաքականապես ներկա է Հարավային Կովկասում.«Նմանատիպ հանդիպումներն էլ այդ ներկայությունը վերստին ապացուցելու փորձեր են։ Թուրքիան, սակայն, չի կարող Հարավային Կովկասում վճռորոշ դերակատարություն ստանձնել, որովհետև այնտեղ մրցակցություն է՝ հանուն ազդեցության։ Բայց իրական մրցակցությունը Ռուսաստանի ու արևմուտքի միջև է։ Թուրքիան այնտեղ առանցքային դեր ունենալ չի կարող»,-եզրափակեց նա։
