Արևմտյան մամուլը հայտնում է, որ Եվրամիությունը պատրաստվում է Ադրբեջանի հետ կնքել գազային համաձայնագիր, որի նպատակը հարավային գազային ուղղությամբ ԵՄ գազամատակարարման ծավալն ավելացնելն է: Ըստ արևմտյան լրատվամիջոցների, համաձայնագրով նախատեսվում է Ադրբեջանից Եվրոպա գազի մատակարարումը տարեկան հասցնել 20 միլիարդ խորանարդ մետրի: Հասկանալի է, որ Եվրամիությունն այդ կերպ փնտրում է այլընտրանք ռուսական գազին՝ Մոսկվայից կախվածությունը նվազեցնելու համար: Այդպես, ավելանում է կախվածությունը այլընտրանքային աղբյուրներից, մասնավորապես այս պարագայում՝ նաև Ադրբեջանից:
Գազային համաձայնագիրը, ըստ տեղեկությունների, կկնքվի առաջիկա օրերին՝ Եվրամիության էներգետիկ հարցերի հանձնակատար Կադրի Սիմսոնի Բաքու կատարելիք այցի ընթացքում: Այս տեղեկությունների ֆոնին հատկանշական է Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարի Հայաստան կատարած այցը, որը սկսել է նախօրեին: Դրա ընթացքում Կլաարը քննարկել է ռեգիոնալ իրավիճակը, բրյուսելյան գործընթացի թեմատիկան, ինչպես նաև հայ-թուրքական գործընթացին առնչվող հարցեր: Կլաարին ընդունել է վարչապետ Փաշինյանը, նա հանդիպել է Հայաստանի այլ պաշտոնյաների, մասնավորապես անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի հետ: Գրիգորյանն օրերս տեղեկացրել էր, որ նախապատրաաստվում է իր և Ալիևի աշխատակազմի արտաքին կապերի բաժնի ղեկավար Հաջիևի հանդիպումը: Գրիգորյան-Հաջիև հանդիպումների ձևաչափը կազմավորվել է բրյուսելյան գործընթացում: Ինչ որ իմաստով այն հնարավոր է համարել ռուսական հայտնի փոխվարչապետերի աշխատանքային խմբի «հակակշիռ», կամ դրան հասնելու փորձ: Այստեղ սակայն էական է դառնում այն, թե Ադրբեջանից Եվրամիության գազային ակնկալիքները ինչ ազդեցություն են ունենալու հայ-ադրբեջանական գործընթացում Եվրամիության դիրքորոշումների վրա: Սրան զուգահեռ, հայտնի է նաև, որ փետրվարի 22-ին Ռուսաստանում ստորագրված ռուս-ադրբեջանական դաշնակցային հռչակագրի 40 կետանոց փաստաթղթում խոսվում է նաև այն մասին, որ կողմերը պետք է համադրեն էներգետիկ քաղաքականությունը, այդ թվում էներգակիրների արտահանման հարցում: Ռուսաստանն իհարկե այդ դրույթին հասել է հաշվարկով, որ դրա ստորագրումից երկու օր անց մեկնարկելիք ուկրաինական պատերազմի հետևանքով առաջանալու է Արևմուտքի, այդ թվում Եվրամիության հետ բախումն ու գազը հայտնվելու է պատժամիջոցների թիրախում՝ վաղ, թե ուշ, եթե իհարկե ԵՄ-ն կարողանա ազատվել ռուսական գազից կախվածությունից: Իսկ դա բարդ խնդիր է, հատկապես, երբ կա այդ ռուս-ադրբեջանական համաձայնագիրը: Մոսկվան կփորձի օգտագործել դա, որպեսզի զսպի Ադրբեջանի հետ Եվրամիության էներգետիկ գործարքի տեմպը: Սա նշանակում է, որ Բաքուն կարող է ստանալ թե ԵՄ, թե Ռուսաստանի հետ առևտրի ավելի մեծ դաշտ: Իսկ դա իսկապես վտանգավոր է և պահանջում է Հայաստանից մեծ ուշադրություն, այդ առևտրի հարցում որևէ «նժար» չծանրացնելու համար: Ամբողջ հարցն այն է, որ այստեղ կա ոչ միայն Բաքվի առևտրի ռիսկը, այլ այն, որ թե Ռուսաստանը, թե Եվրամիությունը ձգտելով լինել գլխավոր «լոտի» տերը, կփորձեն նաև ապահովել իրենց «ալիբին» Հայաստանի հանդեպ: Իսկ դա կարող է տեղի ունենալ Հայաստանին այս կամ այն կերպ որևէ քայլի մղելու, որևէ իրավիճակ ստեղծելու միջոցով, ինչը հետո կարող է դառնալ առիթ «ալիբիի» համար: Սա պահանջում է բավականին մեծ զգոնություն թե քաղաքական իշխանությունից, թե Հայաստանի ու Արցախի անվտանգությամբ իրապես մտահոգ որևէ այլ շրջանակից կամ խմբից:
