Ռուսաստանի զինուժը Ուկրաինայի դեմ «հատուկ ռազմական գործողության» երկրորդ փուլում ունի Դոնբասի և Լուգանսկի շրջանները ամբողջությամբ վերահսկողության տակ վերցնելու նպատակ, ինչը սակայն նպատակների ամբողջությունը չէ: Երկրորդ փուլի նպատակների մասին հայտարարել է ՌԴ Կենտրոնական ռազմական օկրուգի հրամանատարի տեղակալ, գեներալ-մայոր Ռուստամ Միննեկաևը: Նա ասել է, որ պատերազմի երկրորդ փուլում ռուսական զինուժի նպատակն է վերահսկողության տակ վերցնել նաև Հարավային Ուկրաինան: Սա նշանակում է, որ Ռուսաստանն ազդարարում է նաև Օդեսան վերցնելու մտադրության մասին: Համենայն դեպս, այսպես ասած աշխարհագրորեն Օդեսան ևս Հարավային Ուկրաինա է: Սակայն, ամենից ուշագրավը այստեղ այն է, որ ռուսաստանցի բարձրաստիճան զինվորական հրամանատար գեներալը հայտարարել է այն մասին, որ իրականացնելով այդ նպատակները, ռուսական զինուժի ամբողջապես կապահովի ցամաքային ճանապարհ Ղրիմ, ինչպես նաև թույլ կտա ունեալ ևս մի ճանապարհ դեպի Մերձդնեստր, որտեղ, ըստ ռուս գեներալի հայտարարության՝ «նույնպես ոտնահարվում են ռուսալեզու բնակչության շահերը»:
Այդպիսով, Ռուսաստանը փաստացի թիրախավորում է Մոլդովան, ըստ էության առաջին անգամ, իհարկե ոչ ուղղակի, սակայն բավականին թափանցիկ կերպով ակնարկելով Ուկրաինայի տարածքից դուրս ռազմա-քաղաքական գործողության հնարավորության մասին: Ինչով է պայմանավորված Մոլդովայի ուղղությամբ այդ կոշտ ակնարկը, արդյո՞ք այն ինչ որ զարգացում կանխելու նպատակ ունի, թե՞ Ռուսաստանը պարզապես մտադիր է Ուկրաինայում ռազմական փուլից հետո կազմակերպել Մերձդնեստրի միացում: Այդ ամենը հնարավոր է դիտարկել տարբեր մոդելների և սցենարների շրջանակում, սակայն բարձրաստիճան զինվորական պաշտոնյա գեներալի հայտարարությունը էական է: Այլ է հարցը, թե արդյո՞ք Մոսկվային կհաջողվի իրագործել ռազմական երկրորդ փուլի նպատակները: Այդ իմաստով, ակնառու է, որ ռուսական զինուժը ավելացրել է ճնշումը, միաժամանակ այդ ընթացքում իհարկե կրելով վնասներ, այդուհանդերձ ինքն էլ ահռելի վնասներ է պատճառել թե ուկրաինական զինուժին, թե Ուկրաինային: Այդ երկրի նախագահ Զելենսկին հայտարարել է, որ այս ընթացքում պատերազմի հետևանքով Ուկրաինայի կորուստը գնահատվում է մոտ 550 միլիարդ, և որպեսզի Ուկրաինան վերականգնվի, տարեկան անհրաժեշտ կլինի նվազագույնը 7 միլիարդ դոլար:
ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Շերմանը հայտարարել է, որ Վաշինգտոնի նպատակն Ուկրաինայում Ռուսաստանի ռազմավարական պարտությունն է: Այդ հայտարարությունն արժանի է մանրակրկիտ ուշադրության:
Բանն այն է, որ Ռուսաստանը կարող է հասնել ռազմական հաղթանակի, բայց՝ ռազմավարական պարտության: Բանն այն է, որ ռազմական հաղթանակ նա կտանի Ուկրաինայի հանդեպ, իսկ ռազմավարական պարտություն կկրի Նահանգներից, որոնք գործնականում իրենց դիվանագիտութամբ ստեղծեցին իրավիճակ, երբ Ռուսաստանի համար գործնականում չմնաց Ուկրաինայից նահանջի ճանապարհ, թեկուզ հսկայածավալ պատժամիջոցների ենթարկվելու գնով սկսելով պատերազմը: Այլ կերպ ասած, Ռուսաստանը կարող է ստանալ ինչ որ բան՝ պատերազմի արդյունքում, սակայն միաժամանակ ավելի մեծ խաղատախտակի վրա կունենա էական կորուստներ իր ազդեցության ներուժի իմաստով: Ինչպիսի հարաբերակցության կբերի այդ հանգամանքը այլ ռեգիոններում, այդ թվում Կովկասում, շատ բարդ է ասել: Եվ գլխավոր հարցն իհարկե այն է, թե արդյո՞ք կբերի Կովկասում էլ «պատերազմի երկրորդ փուլի» անհրաժեշտության: Սա առանցքային և տագնապալի հարցերից մեկն է, հատկապես զուգահեռ մի այլ իրողության ֆոնին: Երկու օր առաջ իրար հետևից Անկարայում հյուրընկալվել էին Կենտրոնասիական երկու հանրապետությունների՝ Տաջիկստանի պաշտպանության նախարարը և Ուզբեկստանի անվտանգության խորհրդի քարտուղարը: Անկարան նրանց հետ ստորագրել է ռազմական, անվտանգության ոլորտի գործակցության փաստաթղթեր: Տաջիկստանը ՀԱՊԿ անդամ է: ՀԱՊԿ մեկ այլ անդամ Կիրգիզիայի նախագահ էլ զուգահեռ պաշտոնական այց էր կատարել Ադրբեջան, ստորագրելով Դաշնակցային գործընկերության փաստաթուղթ: Կրեմլի խոսնակ Պեսկովը հայտարարել է, որ Պուտինը դեռևս չի ծրագրում հանդիպում Էրդողանի հետ, իսկ Թավրիզում Թոււրքիայի հյուպատոսն էլ հայտարարել է, որ առաջիկայում սպասվում է Էրդողանի այց Իրան:
