Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետ (1997-2007թթ.) Թոնի Բլեերն իսլամիզմը համարում է առաջնային սպառնալիք արևմտյան երկրների և, ընդհանուր առմամբ, համաշխարհային հանրության համար: ТАСС գործակալության փոխանցմամբ՝ ելույթ ունենալով Միացյալ Թագավորության անվտանգության և պաշտպանության հարցերի ուսումնասիրության ինստիտուտում՝ Բլեերն աշխարհին կոչ է արել միասնական մոտեցում մշակել ֆունդամենտալ գաղափարախոսության դեմ պայքարի համար:
«Իսլամիզմը ինչպես գաղափարախոսության, այնպես էլ բռնության տեսքով առաջին կարգի սպառնալիք է մեր անվտանգության համար: Զսպման բացակայության դեպքում այս սպառնալիքը կհասնի մեզ, նույնիսկ եթե դրա կենտրոնը շատ հեռու լինի, ինչպես ցույց տվեցին 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ի հարձակումները», – ասել է Բլեերը:
Նա հավելել է, որ իսլամիզմը, «ինչպես հեղափոխական կոմունիզմը», ի վերջո, կպարտվի «կոշտ և փափուկ ուժի» համադրությամբ:
«Աֆղանստանում ռեժիմի տապալումից հետո աշխարհի առաջատար երկրները հատկապես պետք է միավորվեն, որպեսզի մշակեն [իսլամիզմի դեմ] համահունչ ռազմավարություն: Նույնիսկ եթե նախնական քննարկումները հիմնականում կվարեն արևմտյան երկրները, Ռուսաստանը և Չինաստանը նույնպես շահագրգռված են այս գաղափարախոսության դեմ պայքարով: Իսկ ամենահավատարիմ դաշնակիցներին մենք կգտնենք մուսուլմանական երկրներում, այդ թվում՝ Մերձավոր Արևելքի երկրներում, որոնց բնակիչները ցանկանում են իրենց կրոնն ազատել ծայրահեղականության ազդեցությունից », – ասել է Բրիտանիայի նախկին վարչապետը:
Ըստ Բլեերի՝ իսլամիզմի խնդրի հանդեպ այլընտրանքային տեսակետը ենթադրում է, որ այն երկրորդ կարգի սպառնալիք է, և անհրաժեշտ է պայքարել դրա ամենավտանգավոր դրսևորումների դեմ ՝ գործի դնելով հատուկ ջոկատայիններին, անօդաչու թռչող սարքեր՝ թիրախային հարվածներով և հակաահաբեկչական գործողություններ իրականացնելով: Նա ընդգծել է, որ նման ռազմավարությունը մի շարք սահմանափակումներ ունի, և մատնանշել է, որ Աֆղանստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները չեն վկայում այն մասին, որ տեղի բնակչությունն ավելի շատ նախընտրում է թալիբների կառավարությունը, քան լիբերալ ժողովրդավարությունը:
Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետը խնդրի նկատմամբ հիբրիդային մոտեցումների իրականացման համար լուրջ խոչընդոտ է համարում արևմտյան երկրների իշխանությունների ձգտումը՝ խուսափել արտերկրում տեղակայված զինվորականների շրջանում զոհերից:
