Ֆրանսիայի և Գերմանիայի արտգործնախարարները երեկ սեփական նախաձեռնությամբ եռակողմ հեռախոսազրույց են ունեցել Ռուսաստանի արտաքին քաղաքական գերատեսչության ղեկավարի հետ և ի թիվս այլ հարցերի քննարկել նաև ղարաբաղյան խնդիրը:
Ռուսաստանի արտգործնախարարությունը, մասնավորապես, տեղեկացնում է, որ քննարկված թեմաներից մեկը եղել է իրավիճակը հայ-ադրբեջանական սահմանին և Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ, ինչպես նաև Հայաստանի, Ադրբեջանի ու Ռուսաստանի առաջնորդների կողմից ստորագրված եռակողմ հայտարարությունների` նոյեմբերի 9-ի ու հունվարի 11-ի պայմանավորվածությունների կատարման ընթացքը:
Ֆրանսիան, որ մինչ օրս ամենակոշտն է արձագանքել հայ-ադրբեջանական սահմանի լարվածությանը, երեկվա հեռախոսազրույցից հետո պաշտոնական հաղորդագրության մեջ նշել է` պատրաստ է համակարգել ջանքերը Ռուսաստանի հետ: «Նախարար Լը Դրիանը հայտնել է Ֆրանսիայի լիակատար հանձնառությունը` հնարավոր բոլոր միջոցներով Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև լարվածության թուլացմանը հասնելու և անցած աշնանը տեղի ունեցած հակամարտությունից բխող հարցերը կարգավորելու ուղղությամբ: Այս համատեքստում, նախարարը վերահաստատել է Ռուսաստանի հետ սերտորեն համագործակցելու ցանկությունը` Մինսկի խմբում`որպես համանախագահ, ինչպես նաև այլ միջազգային հարթակներում», – հայտարարել է պաշտոնական Փարիզը:
Գերմանիայի արտաքին քաղաքական գերատեսչությունն այս թեմային մի քանի տողով է անդրադարձել։ «Նախարարները քննարկել են նաև հայ-ադրբեջանական` դեռևս չկարգավորված հակամարտությունը Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ», – հայտարարել է պաշտոնական Բեռլինը` փաստացի հակադարձելով Ադրբեջանի նախագահին, ով պնդում է, թե 44-օրյա պատերազմից հետո ղարաբաղյան խնդիրն այլևս լուծված է, և նման հակամարտությունը գոյություն չունի:
Քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանի կարծիքով՝ պետք է հիշել, որ Մինսկի կոնֆերանսի անդամ պետություններն են ԱՄՆ-ն, Ֆրանսիան, Իտալիան, Գերմանիան, Շվեդիան ու Չեխիան, նաև Ռուսաստանը, Բելառուսը, Ադրբեջանը, Թուրքիան ու Հայաստանը․<Այսօր շատ մեծ նշանակություն ունի Մինսկի կոնֆերանսի անդամ պետությունների շրջանակում ստեղծված իրավիճակը։ Ռուսաստանը, Բելառուսը, Թուրքիան և Ադրբեջանը, Հայաստանն ՝ի դեմս վարչապետի փորձում են շրջանցել այդ կոնֆերանսի մանդատն ու եռակողմ ձևաչափով կարգավորել հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները։ Այդ ձևաչափի մոտեցումները, մեղմ ասած, հայանպաստ չեն։ Արցախի կարգավիճակի հարցը հետաձգվում է ըստ իրենց ցանկության՝ հաջորդ սերունդներին, իսկ առաջնային պլանում պետք է դրվեն կոմունիկացիաների բացման հարցը։ Մինսկի կոնֆերանսի մյուս թևը՝ ԱՄՆ-ն, Ֆրանսիան, Իտալիան, Գերմանիան, Շվեդիան ու Չեխիան՝ նման ձևաչափի հետ համաձայն չեն ու հանդես են գալիս այն դիրքերից, որ Մինսկի կոնֆերանսի մանդատը պետք է պահպանվի Արցախի կարգավիճակի հարցում։ Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև խաղաղ համաձայնագիրը պետք է կնքվի Մինսկի խմբի համանախագահողների հովանու ներքո։ Այս հանդիպումը նույնպես ամրապնդեց եվրոպական պետությունների դիրքը, որ իրենք չեն զիջելու Ռուսաստանին ու Արցախի հարցն էլ չեն թողնելու ռուս-թուրք-ադրբեջանական հայեցողության, այլ ակտիվորեն միջամտելու են այդ հարցին»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ղուկասյանի խոսքերով՝ նորություն չէ նաև Գերմանիայի մոտեցումն այս հարցում․ «Գերմանիան դեռևս 2015 թվականից ընդգծված քաղաքականություն վարեց՝ ճանաչելով հայերի ցեղասպանությունն Օսմանյան կայսրությունում և Գերմանիայի քաղաքականության փոփոխությունը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի նկատմամբ՝ հայտնի է։ Գերմանիան շատ կարևոր դերակատարություն ունի, որովհետև այս տարի լիարժեք ուժի մեջ մտավ Եվրամիության հետ Համապարփակ և Ընդլայված գործընկերության համաձայնագիրը։ Գերմանիան միշտ մտադիր է եղել հայ ժողովրդին օժանդակություն ցուցաբերել՝ հումանիտար հարցերում, Արցախի՝ տարածաշրջանում խաղաղ կյանքի վերականգնման ու նմանատիպ տնտեսական ու սոցիալական պրոյեկտների առաջխաղացման համար։ Ֆրանսիան ավելի լայն համագործակցություն է տեսնում Հայաստանի հետ՝ այդ թվում ռազմական ոլորտում։ Գերմանիայի արտաքին քաղաքականությունն էլ չի հակասում Ֆրանսիայի ու ընդհանուր Եվրամիության դիրքորոշմանը, բայց և ավելի մեծ հնարավորություններ է Հայաստանի համար պարունակում տնտեսական ոլորտը։ Այս իմաստով՝ Գերմանիայի դերը կարող է լինել շատ ավելի մեծ, քան մյուս եվրոպական պետությունները»։
