Քոչարյանը նորմալ չի համարում, որ գրեթե մեկ տարի մենք ապրում ենք արտակարգ, այնուհետև՝ ռազմական դրության պայմաններում, որը հիմա շարունակվում է:
Ամբողջ աշխարհում արտակարգ դրություն է, իսկ ինքը նորմալ չի համարում: Պատերազմի մեջ էինք, հիմա էլ սողում են հաջորդ հավանական ցնցումներն, իսկ ինքը նորմալ չի համարում: Բա այն 150 միլիոն դոլարի զենքը, որ գնել էր, գոնե տեղ հասե՞լ էր: Կորոնավիրուսի հարցն էլ էնպես է հեգնում, իբր ինքը չէր կորոնավիրուսով հիվանդացել, որ չգնացին Լևոնի հետ Պուտինից փրկություն բերելու: Դա էլ քիչ չէ, ինքն այս վիճակը համեմատում է իր կողմից կազմակերպած մարտի 1-ի և դրան հաջորդած արտակարգ դրության հետ: Համաշխարհային համաճարակն ու թշնամական երկրի հարձակումը համեմատել ժողովրդի բողոքի ձայնը սպանդով ճնշելու հետ: Նոու քոմմենթ…
Ու ինքը եղել է ՀՀ-ում նախագահ, ինքը, ըստ տարբեր հրապարակումների միլիարդատեր է… այս մոտեցումերով… Նիկոլը կարա ստի, կեղծի, բայց Ստանիսլավսկու բեմը միանշաակ Ռոբերտին կարելի է տրամադրել: Իսկ ամենացավալին, բայց պարզն այն է, որ իրեն ու իր հանցակիցներին այս իշխանության միամիտները դեռ համարում են ընդդիմություն: Այսինքն իրենց քաղաքական օպոնենտ:
Այդտեղ ևս վառվում են ռուսական պլանները, թե ումով են ուզում փոխարինել գործողներին, քանզի իշխանությունն է մատնանշում իր քաղաքական հակառակորդին: Բայց բոլորս էլ գիտենք, որ ում մասին մատնանշում են, նրանք՝ նախկինները, բնավ քաղաքական ոչ մի հոսանք էլ չեն ներկայացնում: Նրանք նախկինում երկրի ռազմավարական օբյեկտները Ռուսաստանին հանձնած, երկրի ընդերքը շահագործած, բանակի գնումները մսխած, բիզնես ոլորտները մեջ-մեջ արած, և դրանք բոլորը հարկերի ու մաքսերի հետ իրենց տուն տարած, հարյուրավոր սպանությունների ու հազարավոր բռնաճնշումների դիմած հանցավոր խումբ են:
Նրանցից շատերն ազատվեցին քրեական դատավարությունից բխող սահմանափակումներից պատերազմի ընթացքում, բայց ոչնչով չնպաստեցին մեզ, որպեսզի հաղթենք պատերազմը: Նրանք ոչինչ չեն անում հիմա, որպեսզի հնարավոր պատերազմական վտանգները չեզոքացվեն: Նրանք ռուսական կեղծ փրկությանն են ապավինում և ոչ թե Հայ ժողովրդի ներուժին ու հավաքական գիտակցությանը: Եթե մի փոքր կապված լինեին ազգին, երկրին, ապա կգնային համերաշխության, ազգի հետ համագործակցության, այլ ոչ թե հակառակ ժողովրդի կամքի ու երազանքների՝ ապրել ու արարել ինքնուրույն, անկախ ու ազատ սեփական պետությունում:
Իսկ դա մենք կանենք՝ կիրագործենք ազգի կամքն ու երազանքները՝ Հայ ժողովրդովի հնարավորինս լայն կոնսոլիդացիայով, ներուժով, ռեսուրսների մոբիլիզացիայով, աշխարհաքաղաքական ուղղությունների բալանսավորմամբ: Սա այլևս կեղծողներ չեն լինելու, որովհետև դրանց սպառել են, իսկ «բուսնողներին» ճանաչում են բոլորը: Մեջքից խփել փորձողներն էլ կպատժվեն: Քաղաքականությունը պատերազմ է, սակայն այն խաղում են, իսկ պատերազմում կռվում: Ի դեպ՝ քաղաքականությունում էլ են կռվում: Իֆ յու նոու վոթ այ մին:
Նարեկ Այվազյանի ֆեյսբուքյան էջից: