Արցախում ինչպե՞ս էր կազմակերպված ու համակարգվում բժիշկների մասով գործընթացը։
Դուք սեփական նախաձեռնությամբ եք գնացել Արցախ, թե՞ ձեզ դիմել են համապատասխան գերատեսչությունները, և որտե՞ղ եք ծառայություն իրականացրել․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին դիմածնոտային վիրաբույժ Հայկ Պապիկյանը պատասխանեց․ «Պատերազմի մասին տեղեկացանք առավոտ շուտ, իհարկե, ինտերնետից։ Առավոտ շուտ կապվեցինք մեր ընկերների հետ, որոնք ծառայություն էին իրականացնում Արցախի տարբեր քաղաքներում՝ հոսպիտալներում ու հիվանդանոցներում, և իմացանք, որ բժիշկների անհրաժեշտությունը շատ է։ Երևանում ընկերներով կապվեցինք միմյանց հետ, թիմ հավաքեցինք ու որոշեցինք մեկնել Արցախ։ Մեկնեցինք որպես կամավոր, քանի որ զինկոմիսարիատներ դիմելուց հասկացանք, որ մենք դեռևս կոնկրետ ոչ մի նշանակություն չունենք։ Քանի որ ես ծառայել էի Ստեփանակերտի հոսպիտալում, մեկնեցինք Ստեփանակերտ՝ մեր օգնությունը ցուցաբերելու»։
Իսկ դիմածնոտային վիրաբույժ Տիգրան Աֆյանն էլ ասաց․ «Ես էլ եմ նույն հիմունքներով եղել Ստեփանակերտում։ Առավոտյան շուտ որոշեցինք, որ պետք է գնանք ու հասնենք մեր ընկերներին, մեր զորքին։ Այնտեղ վիրավորների հիմնական մասը՝ 70 տոկոսից ավելին բեկորային վնասվածքներով էին։ Ճիշտ է՝ այնտեղ նեղ մասնագետներ էին պետք, բայց գալիս էր մի պահ, երբ նեղ մասնագիտությունը դառնում էր երկրորդական՝ պետք է մեկը մյուսին օգնելով աշխատեիր»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
