Գագիկ Ծառուկյանն ի՞ր խաղն է խաղում, թե՞ ուրիշի: Կառավարության հրաժարականի պահանջից հետո այդ հարցը հնչում է հաճախ, թեև պետք է նկատել, որ այդ հարցը ԲՀԿ գործունեության ընթացքում հնչել է պարբերաբար:
Անկասկած է, որ ստեղծվելով իշխող համակարգի հակասությունների և 2007-08 թվականների ընտրական փուլի պայքարին ընդառաջ, ձևավորվելով այդ համակարգում, ԲՀԿ-ն իր մեջ կրում էր գործնականում տարբեր թևերի ազդեցություն, իհարկե՝ այդ ժամանակ Ռոբերտ Քոչարյանի գերակայությամբ: Երկրորդ նախագահը, մեծ հաշվով, միշտ էլ մնաց ԲՀԿ «բաժնետիրական փաթեթում» գերակա, մինչև 2015 թվականի փետրվար, երբ Սերժ Սարգսյանը գրեթե ուղիղ հայտարարեց, որ Գագիկ Ծառուկյանը խաղում է ուրիշի, այլ կերպ ասած՝ Ռոբերտ Քոչարյանի խաղը:
Քոչարյանական թևը լքեց կուսակցությունը, թեև հնարավոր է ոչ ամբողջությամբ, այլ առավելապես տեսանելի և «հարվածային» առումով: 2017 թվականին Գագիկ Ծառուկյանն արդեն վերադարձավ, թերևս, Սերժ Սարգսյանի խաղի շրջանակում: 2018 թվականի հեղափոխությանը միանալով, «Բարգավաճ Հայաստանը» ըստ էության հայտնվել է տարբեր խաղերի խաչմերուկում:
Այստեղ, թերևս, անհրաժեշտ է կատարել երևի թե ամենաէական արձանագրումը: Պետք է տարբերակել ԲՀԿ խաղ և Գագիկ Ծառուկյանի խաղ հասկացություններն ու իրողությունները: Ծառուկյանն ունի իր առանձին խաղը, և դա ամենևին քաղաքական խաղ չէ: Դա շատ պարզ անձնական խաղ է, ավելի շուտ՝ անձնական մտահոգություն: Այլ հարց է, որ նա ներքաշված է ԲՀԿ խաղի մեջ, որի մեջ ներքաշված խմբերը և շահերը արդեն շատ են: Ծառուկյանը հանգամանքների բերումով այդ բուրգի գագաթին է, սակայն ինքն էլ, թերևս, հիանալի պատկերացնում է, որ չի տիրապետում ամբողջ բուրգի տրամաբանությանը: Դրա վկայություններն այն են, որ «Բարգավաճ Հայաստան»-ի գործունեության ծիրում բավականին հաճախ է տեղի ունենում այսպես ասած՝ «հարվածային» դեմքերի փոփոխություն, որը ենթակա չէ որևէ հստակ ռազմավարական տրամաբանության: Ծառուկյանն այդ գործընթացի համակարգողն է, բայց ոչ կառավարողը: Նա լուծում է շատ ավելի պարզ խնդիր, քան թվում կամ վերագրվում է: Նա ընդամենը փորձում է անել այնպես, խաղալով այդ հաճախ անգամ իրարամերժ ներքին շահերի վրա, որ ԲՀԿ-ն իր այդ «բաժնետիրական» բնույթով իր համար չդառնա անձնական ռիսկ: Մեծ հաշվով, թեև առերևույթ Ծառուկյանը ընդդիմադիր կուսակցապետի կարգավիճակով պայքարում է քաղաքական իշխանության դեմ, և նաև ընդդիմադիր այլ մրցակիցների դեմ, խորքային, էքզիստենցիալ իմաստով պայքարում է հենց ԲՀԿ և դրա կարգավիճակից բխող ռիսկերի դեմ: