Ռուսաստանում մի քանի ժամ տևած և միջազգային հանրության լարված սպասման առիթ դարձած Պուտին-Էրդողան հանդիպումն ավարտվեց հրադադարի մասին պայմանավորվածությամբ, որտեղ մեծ հաշվով առկա է թերևս բոլոր հիմնական խաղացողների գոհունակությունը: Գրեթե բոլորը ստացան ինչ որ բան: Թուրքիան կասեցրեց Ասադի բանակի առաջխաղացումը, որ տեղի էր ունենում ռուսական աջակցությամբ, միաժամանակ համատեղ պարեկության հասավ Մ4 միջպետական ավտոճանապարհի երկայնքով: Իսկ դա կարևոր, ռազմավարական երկու ճանապարհներից մեկն է, որը Սիրիայի հարավ-արևելյան շրջանները կապում է Հալեպին: Մ5 ճանապարհի հարցը փաստացի լուծված է, այստեղ սիրիական վերահսկողությունը կասկածի տակ չէ: Միևնույն ժամանակ, Սարակիբ բնակավայրը, որը Մ4 եվ Մ5 ճանապարհների հանգուցային բնակավայր է, մնում է սիրիական կամ սիրիա-ռուսական վերահսկողության տակ: Իդլիբում զինադադար է և և միգրացիոն ճնշման ռիսկը սառում է նաև Եվրոպայի համար:
ԱՄն ևս ողջունել է Իդլիբում հրադադարի համաձայնագիրը: Մի բան, որը գոհացնում է բոլորին, թերևս շուտով կսկսի դառնալ բոլորի դժգոհության պատճառը: Ակնառու է, որ Իդլիբի հարցում եղել է միջանկյալ պայմանավորվածություն, սակայն գլոբալ խնդիրն ու շահերի բախումը շարունակվում է, ինչը հիմք է տալիս խոսել այն մասին, որ մոտ ապագայում Սիրիայում անխուսափելի է նոր ճգնաժամի բռնկումը: Ինչպիսին կլինի այն, բարդ է ասել, սակայն դրա անխուսափելիության հարցում կասկած ունենալ թերևս պետք չէ: Եվ այստեղ իհարկե առավել պարզ հանգամանքը այն է, որ Սիրիան ինքնին լոկալ հարց չէ և այնտեղ ծավալվում են աշխարհակարգային փոփոխության առանցքային զարգացումներ, ըստ այդմ, քանի դեռ չկա պայմանավորվածություն աշխարհակարգի հարցում, Սիրիայում պարբերաբար տեղի են ունենալու բախումներ հիմնական խաղացողների միջև: Այդ տեսանկյունից, Մոսկվայի պայմանավորվածությունն ընդունելի է նաև Հայաստանի համար: Ի վերջո, ռուս-թուրքական թե բախումը, թե ռազմավարական մերձեցումը Հայաստանի համար ռիսկահեն են գրեթե հավասարապես: Միջանկյալ համաձայնությունը բարեխառն ռեժիմ է այդ իմաստով, որը սակայն Երևանի համար պետք է լինի հաջորդ սրացմանը պատրաստվելու համար շահած ժամանակահատված:
Իհարկե բարդ է ասել, թե ինչ կանխատեսումներ կան ապագայի համար, դրա համար անհրաժեշտ է հատուկ իրազեկվածության շոշափելի ծավալ, սակայն, որ դրան պետք է պատրաստվել և արդեն այսօրվանից, կասկածից վեր է: Միաժամանակ, այդ իմաստով պետք է արձանագրել հայ-վրացական ուղղությամբ վերջին օրերի ինտենսիվ բանակցությունը, նաև Հայաստանի նախաձեռնությամբ Կիպրոս-Հունաստան-Հայաստան եռակողմ ձևաչափի առաջին Վեհաժողովի նախապատրաստական աշխատանքը: Ռուս-թուրքական բախման իդլիբյան անցնող փուլը ըստ էության ձևավորեց համատեղ դիմադրության շահառուների որոշակի շրջանակ, որոնք հաջորդ փուլին պետք է թերևս պատրաստվեն հնարավորինս հավաքական ջանքով:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
