Զինված ուժերի Գլխավոր շտաբը հաղորդագրություն է տարածել, որտեղ ասվում է, որ 2020 թվականի հունվարի 1-ից մինչև փետրվարի 17-ը Զինված ուժերում գրանցված 13 մահվան դեպքերից 4-ը դժբախտ պատահարի հետևանք են, 4-ը պայմանավորված են ծառայության հետ առնչություն չունեցող դեպքերով, իսկ մնացած 5-ի դեպքում էլ հարուցվել է քրեական գործ։
Ինչո՞ւ է մեզ մոտ պատկան մարմինների կամ պատասխանատուների կողմից հասարակության հարցադրումների պատասխանները տալու փոխարեն նման հաղորդագրություններից հետո հարցադրումների նման շարան առաջացնում․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին քաղաքագետ Անուշ Սեդրակյանը պատասխանեց․ «Դա շատ բնական է։ Երկու գերսխալ դիրքորոշում կա Զինված ուժերի հանդեպ։ Առաջինը՝ դա նախորդ իշխանությունների դրսևորված մեթոդաբանությունն է, համաձայն որի՝ Զինված ուժերը հայրենասիրական մի կառույց է, որը պետք է սնվի մի կողմից պաթոսով, իսկ մյուս կողմից՝ պաշտպանության նախարարությունում իրականացվող բազմաթիվ կոռուպցիոն սխեմաներով։ Այդ կոռուպցիոն սխեմաներից բոլորն էին տեղյակ, և դա անդրադառնում էր զինվորի սննդի և այլնի վրա։ Դա մի դիրքորոշումն է, այսպես ասած՝ հայրենասիրական և օդից սնվող, որտեղ բոլոր լուրերը պետք է ծածկադմբոց անել։
Այժմ կա հակառակ բևեռը, այսպես ասած՝ հեղափոխական մոտեցում, համաձայն որի՝ բանակը պետք է ապրի, շնչի նոր գաղափարներով, որը պետք է բերի նոր մոտեցումներ։ Ցավում եմ, բայց ճշմարտությունը, ինչպես միշտ, այդ երկու մոտեցումների հանդիպման կետում է։ Նախ և առաջ՝ բանակը պետական կառույց է, որը պետք է կայացնել։ Տեսեք՝ հաղորդագրության մեջ նշվում է, որ 4-ը պայմանավորված են ծառայության հետ առնչություն չունեցող դեպքերով․ չկա նման բան։ Եթե այն առողջական է, ապա ինչո՞ւ է այդ զինվորը հասել մարտագիծ՝ ինչպիսի բուժզննում է նա անցել, ինչպիսի անձնական խնդիրներ է նա ունեցել։ Իսրայելական բանակի ցանկացած գումարտակում հոգեբան է աշխատում։ Բանակն այն տեղն է, որտեղ ոչ միայն զինվորն է առավելագույնս ծառայում պետությանը, այլ այնտեղ պետությունը պարտավոր է ծառայել իր սահմանները պաշտպանող զինվորին։ Ահա այդ բալանսը պահպանելու մեջ է խնդիրը»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
