Հանրապետական կուսակցությունը հայտարարել է կուսակցության գրասենյակում հանրային ընդունարան բացելու մասին, որտեղ իրենց խնդիրներով կարող են գնալ քաղաքացիներն ու ստանալ անհրաժեշտ խորհրդատվական օժանդակություն: ՀՀԿ-ն հատուկ շեշտել է, որ գրասենյակը չի տրամադրելու ֆինանսական օգնություն կամ չի զբաղվելու բարեգործությամբ: Հատկանշական շեշտադրում է, որը ֆորմալ անհրաժեշտությունից կամ նշանակությունից բացի, կարող է, իհարկե, պարունակել ուշագրավ տողատակ, նկատի ունենալով երկու հանգամանք. համացանցում Ռոբերտ Քոչարյանի աջակցության գործընթացի առնչությամբ շրջանառվող տեղեկությունների և խոսակցության, որ այդ աջակցությունը ձեռք է բերվում փողով, ու նաև Հայաստանում արդեն մեկ տասնամյակից ավելի գործող ԲՀԿ կուսակցության առկայության՝ որի գործունեության հարցում փողն ու բարեգործությունը, մեղմ ասած, տեսանելի է անզեն աչքով: Այդ իմաստով, ՀՀԿ հայտարարության մեջ ընդգծումը, որ գրասենյակը չի տալու փող և չի անելու բարեգործություն, ստանում է երկու այդ ուժերին ուղղված հետաքրքիր ու թափանցիկ ակնարկի տեսք: Թե որն է այդ ակնարկի նպատակը, ստույգ հայտնի չէ, սակայն հնարավոր է այդ առնչությամբ անել դիտարկումներ՝ հղվելով ներքաղաքական շահերի տիրույթից:
Այդ համատեքստում էլ, ի դեպ, ՀՀԿ հայտարարությունը ակնարկ լինելով երկու այդ ուժերի հասցեին, կամ առնվազն այդ երկու ուժերի հասցեին, միաժամանակ նաև որոշակի ազդակ է մի կողմից նոր իշխանությանը, մյուս կողմից՝ Հայաստանի ներքին քաղաքական ռեֆորմացիայով, ժողովրդավարության ինստիտուցիոնալացման արդյունավետ հեռանկարով հետաքրքրվող արտաքին գործընկերներին, մասնավորապես ԱՄՆ-ին ու Եվրոպական կառույցներին:
ՀՀԿ-ն ակնարկում է, որ, ի տարբերություն Հայաստանում ընդդիմության դաշտում առաջատար դիրքերի, նաև նախկին իշխող համակարգի «էլեկտորատը» մոբիլիզացնելու համար պայքարող երկու առանցքային ուժերի, Հանրապետական կուսակցությունը ապագա քաղաքական դիրքավորումը պատկերացնում է առանց փողի և բարեգործության: Իհարկե, միամտություն է այդ ամենը դիտարկել որպես բացարձակ ճշմարտություն և ՀՀԿ հետևում տեսնել հրեշտակի աճող թևեր՝ մտածելով նույնիսկ, որ տեսանելի ապագայում անգամ կարող են փոխարինել կուսակցության զինանշանի վրա պատկերված արծվի թևերին, սակայն հանգամանքը հետաքրքրության է արժանի հենց ներքին ու արտաքին քաղաքական ազդակի տեսանկյունից: Այդ հանգամանքը հուշում է, որ նախկին իշխող համակարգի շրջանակում՝ իսկ «Բարգավաճ Հայաստանը», որքան էլ տարանջատում է իրեն այդ համակարգից, այդուհանդերձ, ակներևաբար ավելի շատ հենց այդ համակարգի ուժ է, քան նոր իրողություններին բնորոշ ու համարժեք քաղաքական միավոր, առաջատարության հարցում պայքարը ու մրցակցությունը ոչ միայն ներքին տիրույթում է, այլ նաև արտաքին: Իսկ հանրային ընդունարանի ստեղծումը, անկասկած, հենց այդ ներհամակարգային պայքարի ու մրցակցության դաշտում է, որտեղ ՀՀԿ-ն ստեղծում է խողովակ, որով փորձելու է աշխատել հանրության հետ:
Կասկած չկա, որ այդ աշխատանքը գերազանցապես միտված է լինելու հանրային այն շերտերին, որոնք արդեն իսկ դիրքավորված են այսպես ասած՝ դժգոհության հարթությունում: Կամ, ավելի շուտ՝ հանրային այն շերտերին, որոնք, այսպես ասած, կդժգոհեն ժամանակի ընթացքում: ՀՀԿ-ն ստեղծում է օղակ, գործիք, որով Նիկոլ Փաշինյանից հեռացողներին կքաշի իր կողմ, փաստացի թույլ չտալով, որ նրանք գնան Ռոբերտ Քոչարյանի, Գագիկ Ծառուկյանի կամ նախկին իշխող համակարգը ներկայացնող որևէ այլ կողմ: Այն, որ ժամանակի ընթացքում լինելու են իրավիճակի առնչությամբ դժգոհություն ունեցող հանրային շրջանակներ, ոչ միայն անկասկած է, այլ, խոշոր հաշվով, նաև բնական ու տրամաբանական: Ամբողջ հարցն այն է, թե Հայաստանում նոր պայմաններում և իրավիճակում էլ ինչ միավորներ են լինելու իրենց գործիքակազմով, որոնք պատրաստ են հանրային այդ շերտերի հետ աշխատանքում մրցակցել նախկին իշխող համակարգի տարբեր թևերի հետ: