Ցանկակացած իրադարձություն՝ տնտեսական, քաղաքական, ներքին, արտաքին, իր արտացոլումն է գտնում մշակույթում, գրականության մեջ: Գրողներն են այն մարդիկ, ովքեր տալիս են ժամանակաշրջանի իրենց գնահատականը, ֆիքսում իրադարձությունները և փոխանցում ապագա սերունդներին:
Հայ գրողը և գրականությունը լոկալ և ավելի գլոբալ քաղաքակրթական մոզայկայում. «Առաջին լրատվական»-ը այս թեմայի շուրջ զրուցել է երիտասարդ գրող Էդգար Կոստանդյանի հետ, ով գրականության ասպարեզ մտավ «Որբանոց» գրքով, որը բացառիկ էր թե՛ իր առաջացրած հետաքրքրության, թե՛ վաճառքի ծավալների տեսակետից: Գրողի խոսքով՝ այսօր էլ գիրք գնում են և կարդում. «Երիտասարդությունը գիրք է կարդում, գրախանութներն էլ չեն մեռնում»:
«Գրողի համար ամենակարևորը իր սպառողն է, բայց արվեստում, գրականության մեջ անել այն, ինչ սպառողն է ուզում լավ տեղ չի տանի, ճաշակ ձևավորողը դու ես, այլ հարց է՝ այդ ճաշակի կրողը կդառնան, թե կմերժեն»,- նշեց Էդգար Կոստանդյանը: Անդրադառնալով դիտարկմանը, որ որոշ մարդիկ քննադատության ենթարկեցին «Որբանոց»-ում հերոսների օգտագործած բառապաշարի, հայհոյանքների համար, գրողը նշեց, որ այդ բառապաշարի օգտագործումն արդարացված է. «Երկխոսություններում երբ որ հասել է կուլմինացիան, երբ այդ բառը պետք է օգտագործվի, այն ուրիշ բառով փոխարինելը ռաբիսություն կլինի»: Մեր զրուցակիցը նաև հավելեց, որ այդ բառերը չի օգտագործվել հատուկ այն նպատակով, որ գիրքը լավ վաճառվի. «21-րդ դարում այդպիսի բաների ուշադրություն չեն դարձնում, իսկ մի ժամանակ ինչի վրա 18+ էր գրվում, լավ էր վաճառվում, հիմա իմաստ չունի, ամեն ինչը 18+ է, առավել ևս քաղաքականությունը»:
Գրողի դիտարկմամբ՝ միտինգ գնալը դարձել է մասնագիտություն որոշ խավի համար, և այդ մասին նա անդրադարձել է իր պատմվածքներից մեկում. «Որտեղ միտինգ, այնտեղ Սամոն կա… Դա մարդու տեսակ է, որից շատ կա մեր քաղաքական դաշտում»:
«Մշակույթի արժեք ստեղծելու համար բոլորը փող են ուզում պետությունից… Նախարարության առաջ ձեռքերը պարզած կանգնած արվեստագետները պետք է հասկանան, որ պետությունը բանկ չէ»,- ընդգծեց մեր զրուցակիցը:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
