Արթուր Վանեցյանն այլևս Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահը չէ: Ուղիղ մեկ ամսից կունենանք ՀՖՖ նոր նախագահ և նոր գործադիր կոմիտե: Դեկտեմբերի 23-ին տեղի կունենա ֆուտբոլի ֆեդերացիայի ընդհանուր ժողովը, որի ընթացքում կձևավորվի նոր ղեկավար կազմը: Մինչ այդ, սակայն, ՀՖՖ ներկայիս գործկոմը և ղեկավարությունը պետք է, կոպիտ ասած, մաքրեն ՀԿ-ների և ակումբների կազմը, որը մասնակցելու է առաջիկա ընտրություններին: Մասնավորապես, ՀՖՖ 35 անդամների շարքում քիչ չեն այն ՀԿ-ներն ու ակումբները, որոնք դե ֆակտո գոյություն չունեն և ստեղծվել են ընտրություններում մասնակցելու և եղանակ ստեղծելու նպատակով: Համակարգային փոփոխությունը այս պահին օդի և ջրի պես անհրաժեշտ է մեր ֆուտբոլին: Վերջին իրադարձությունները վերջնականապես ցույց տվեցին, որ հայկական ֆուտբոլը հայտնվել էր փակուղային իրավիճակում:
Ամեն դեպքում առաջիկա ընտրություններին ընդառաջ՝ հարկ ենք համարում ամփոփել Արթուր Վանեցյանի ժամանակաշրջանը: Վերջին մեկ տարվա ընթացքում տեղի ունեցած դրական իրադարձություններից կարելի է համարել ակումբային ֆուտբոլի բումը: Մասնավորապես, կարճ ժամանակահատվածում հիմնադրվեցին մեկ տասնյակից ավելի թիմեր, որոնք այսօր մասնակցում են Առաջին խմբի առաջնությանը: Եվրագավաթների խաղարկություններում մեր թիմերը բավական բարձր արդյունք գրանցեցին: «Արարատ-Արմենիային» ընդամենը կես քայլ բաժանեց Եվրոպա լիգայի խաղարկության խմբային փուլից: Ճիշտ է, ակումբների առաջընթացը այնքան էլ կապված չէ ՀՖՖ-ի հետ: Նշենք, սակայն, որ դրանից առաջ մեր ակումբային ֆուտբոլը գտնվում էր ողբալի վիճակում: Եվրագավաթներում ձախողվելուց զատ՝ Հայաստանի Բարձրագույն խմբի առաջնությանը մասնակցում էր ընդամենը 6 թիմ:
Դրական պետք է համարել մեր ազգային հավաքականի հանդիպումների տոմսերի գնային նոր քաղաքականությունը: Մասնավորապես, 2020 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում «Հանրապետական» մարզադաշտում տեղի ունեցած հանդիպումների 50 տոկոսից ավելիի դեպքում երկրպագուն տոմս ձեռք բերեց ընդամենը հազար դրամով: Արդյունքում ֆուտբոլասերը հնարավորինս մոտեցավ իր ազգային թիմին:
Կարևոր դրական քայլ պետք է համարել իսպանացի մասնագետներին հայկական ֆուտբոլի զարգացման ծրագրում ներգրավելը: ՀՖՖ տեխնիկական տնօրենի պաշտոնում հանրահայտ մասնագետ Խինես Մելենդեսն է, և լիահույս ենք, որ վերջինիս մշակած մոդելը տարիներ անց կտա իր պտուղները: Ինչ վերաբերում է կառուցվող խաղադաշտերին, ապա դրանք կառուցվել են նաև Ռուբեն Հայրապետյանի օրոք՝ ՈՒԵՖԱ-ի աջակցման ծրագրերի շրջանակներում:
Ամիսներ առաջ խոսվում էր հայկական ֆուտբոլի բնականոն զարգացման մասին, և թվում էր՝ սայլն իսկապես տեղից շարժվել է: Ամռանը մեր ակումբները լուրջ արդյունքներ գրանցեցին եվրոպական ասպարեզում, իսկ Հայաստանի ազգային հավաքականը նախադրյալներ ստեղծեց պատմության մեջ առաջին անգամ Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչ փուլում հայտնվելու: Իսկ ի՞նչ տեղի ունեցավ աշնանը: Հայաստանի առաջնություններում սկսվեց բարդակ, որի հիմքում սկանդալներ էին, մրցավարական խայտառակ սխալներ և վերջապես՝ պայմանավորված հանդիպումներ: Մրցավեճերը պարբերաբար ուղեկցվում էին հայհոյանքներով, քաշքշուկներով: Մտահոգիչն այն էր, որ ի դեմս Վանեցյանի՝ կատարվող արատավոր երևույթներին համարժեք գնահատական չէր տրվում: Ավելին, մեղավորները ոչ միայն չէին պատժվում, այլև խրախուսվում էին անձամբ Վանեցյանի կողմից:
ՀՖՖ արդեն նախկին նախագահը, կարծում ենք, ճակատագրական սխալ թույլ տվեց, երբ փորձեց միանձնյա որոշել Հայաստանի ազգային հավաքականի ճակատագիրը: Առանց գործկոմի և ՀՖՖ իր գործընկերների կարծիքը հաշվի առնելու Վանեցյանն ազգային թիմի գլխավոր մարզիչ փորձեց նշանակել Ռուսաստանում բնակվող սկանդալային մասնագետ Ալեքսանդր Գրիգորյանին: Հանրության բուռն արձագանքի արդյունքում Վանեցյանը հետ կանգնեց այս որոշումից և առանց երկար-բարակ մտածելու, կանոնակարգային խախտումներով, կրկին առանց գործկոմի կարծիքը հաշվի առնելու գլխավոր մարզչի պաշտոնում նշանակեց Աբրահամ Խաշմանյանին: Վերջինիս թեկնածությունը միաձայն ընդունվեց, քանզի պաշտոնական խաղերից առաջ մեր երկրի գլխավոր թիմը չուներ մարզիչ, և կանգնած էինք տեխնիկական պարտությունների վտանգի առաջ:
Վանեցյանի սխալը ճակատագրական էր նաև ազգային հավաքականի համար: Կրեցինք պատմության մեջ ամենախոշոր և ամենանվաստալի պարտությունը: Վստահաբար կարող ենք ասել, որ Իտալիայից կրած պարտությունը հանրությունը օբյեկտիվորեն չներեց, և Վանեցյանին ոչինչ չէր մնում անելու, քան հեռանալ ՀՖՖ նախագահի պաշտոնից:
Ուշագրավ մի փաստ. Վանեցյանի ՀՖՖ նախագահ դառնալուց հետո Հայաստանի հավաքականն առաջին հանդիպումն անցկացրեց Ջիբրալթարի կիսապրոֆեսիոնալ ընտրանու հետ և Երևանում խայտառակ պարտություն կրեց 0:1 հաշվով: Վանեցյանի գլխավորությամբ վերջին խաղում մեր հավաքականն արդեն սարսափելի պարտություն կրեց Իտալիայից: Խայտառակ սկիզբ և սարսափելի ավարտ: Այսպես նշանավորվեց Վանեցյանի պաշտոնավարման ժամանակաշրջանը մեր ֆուտբոլում: