Պուտինի պատվին տրված ընդունելությանը շատերն են արձանագրել Ռոբերտ Քոչարյանի բացակայությունը: Այդ բացակայությունն ուշագրավ չէր լինի, եթե 2010 թվականին ՌԴ նախագահ Մեդվեդևի՝ Հայաստան պետական այցի ընթացքում կազմակերպված ընդունելությանը Ռոբերտ Քոչարյանը ներկա չլիներ: Նրա այդ ներկայությունն էլ հենց ուշադրություն էր գրավել՝ այս անգամ բացակայության վրա:
Թե ինչու չի մասնակցել երկրորդ նախագահը երրորդի կազմակերպած ընդունելությանը՝ պաշտոնական բացատրություն կարծես թե դեռ չկա: Եթե նրան հրավեր չի հղվել, ապա կրկին հետաքրքրական է՝ ինչո՞ւ երկու տարի առաջ Մեդվեդևի մասնակցությամբ հանդիպմանը հրավիրել էին, իսկ Պուտինի պատվին կազմակերպված ընդունելությանը՝ ոչ: Եթե հրավեր եղել է, ապա երկրորդ նախագահն ինչո՞ւ է մերժել այդ հրավերը:
Քոչարյանը հաճախ է բացակայում Հայաստանից՝ գործերով կամ որսի համար: Բայց եթե Հայաստանում չլինելն էր պատճառը, արդյոք գործն այդքան անհետաձգելի՞ էր. չէ՞ որ Պուտինը Հայաստան ամեն օր չի այցելում: Գուցե թե առաջիկայում կամ նախագահականը, կամ Ռոբերտ Քոչարյանի գրասենյակը այս կապակցությամբ պարզաբանումներ կտան:
Սակայն այս ամենում երևի թե բոլոր դեպքերում առկա է ներքաղաքական կամ ներիշխանական բավական նուրբ երանգ: Խնդիրն այն է, որ մասնակցելով Պուտինի պատվին ընդունելությանը՝ Ռոբերտ Քոչարյանը, ըստ էության, հրապարակավ կընդուներ այն հիերարխիան, որ կլիներ այդ ընդունելության ժամանակ, այսինքն՝ կընդուներ Սերժ Սարգսյանի նախագահությունը: Մեդվեդևի պարագայում իրավիճակն այլ էր: Բոլորն էլ հասկանում էին, որ Մեդվեդևը ոչինչ որոշող չէ, ընդամենը դրածո ֆիգուր է: Եվ երբ Ռոբերտ Քոչարյանը Մեդվեդևի մասնակցությամբ ընդունելությանն էր մասնակցում, այստեղ ընկալումները այլ էին. Մեդվեդևը որևէ որոշակիություն չի տալիս իր մասնակցությամբ:
Բոլորովին այլ է Պուտինը: Բոլորը գիտեն, որ Պուտինն արդեն որոշող է, որոշիչ: Հետևաբար նրա «թամադայությամբ» սեղանը ստանում է որոշակի հիերարխիկ իմաստ: Եվ մասնակցելով այդ սեղանին՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ըստ էության կընդուներ դրանում առկա հիերարխիան, ինչը նաև ազդանշան կլիներ Հայաստանի իշխանական համակարգին՝ որ Պուտինը Ռոբերտ Քոչարյանին հորդորել է ընդունել առկա ստատուս-քվոն և հրաժարվել այլ մտադրություններից: Այսինքն՝ հայկական ներիշխանական շրջանակների համար այն պատկերը, որ կլիներ Պուտինի ներքո, կհամարվեր «սրբապատկեր», ինչը կնշանակեր, որ նրանք Ռոբերտ Քոչարյանին այլևս չէին ընկալի որպես գործոն: Ահա թե ինչու երկրորդ նախագահը որևէ կերպ չէր ցանկանա ներկա լինել Պուտինի պատվին տրված ընդունելությանը:
Սակայն այստեղ, իհարկե, կա Պուտինի վերաբերմունքի պահը. չէ՞ որ նա կարող էր վիրավորվել Ռոբերտ Սեդրակովիչի բացակայությունից, եթե, իհարկե, հրավեր եղել է: Բայց շատ հավանական է, որ Պուտինն ինքն էլ չէր ուզենա նրա մասնակցությամբ ըստ էության փակել Հայաստանի ներիշխանական ինտրիգը: Դա կնվազեցներ նաև Հայաստանի վրա ազդեցության նրա մանևրի հնարավորությունները: Չէ՞ որ ակնհայտ է, որ Պուտինը Սերժ Սարգսյանին որևէ երկարաժամկետ երաշխիքներ չի տվել նրա իշխանական անվտանգության մասով:
