Միջազգային ուժերը բաժանված են՝ համաձայն ցամաքային և ծովային զորքերի միջև աշխարհագրական դիրքի: Այնպիսի երկրների համար, ինչպիսիք են Մեծ Բրիտանիան և ԱՄՆ-ն, ծովային ուժերը և իրադարձությունները կանխատեսելու ունակությունը կարող է կարևոր դեր խաղալ միջազգային և տարածաշրջանային քաղաքականության մեջ: Հենվելով իրենց ռազմածովային ուժերի վրա՝ նրանք կարող են հաղթահարել ցանկացած արգելք՝ օգտագործելով իրենց ներուժը արտահանումը մեծացնելու ուղղությամբ:
Ռուսաստանը հսկայական ծովային ներուժ ունի, աշխարհագրական շահավետ դիրք և գազի հսկայական պաշար, որով ապահովում է Եվրոպային: Դա ստիպում է մյուս պետություններին հաշվի նստել նրա հետ: Այնուամենայնիվ, Մոսկվան զգուշանում է, որ բավական չափով պաշտպանված չէ ծովում, եթե նրա մրցակիցները նախատեսում են շրջափակում կազմակերպել: Ծովային պաշտպանության գիծը բավականաչափ ուժեղ չէ նման չափերի պետության համար, ինչպիսին Ռուսաստանն է: Դա է պատճառը, որ Ռուսաստանը հզորացնում է բալթյան ծովային ուժերը: Հենց այդ նպատակով էլ Ռուսաստանը բռնազավթեց Ղրիմը 2014թ.-ին, որպեսզի Սև ծով դուրս գալու հնարավորություն ունենա: Սակայն Ղրիմը միայն սահմանափակ ազդեցության հնարավորություն է տալիս հյուսիսային հատվածում, այդ պատճառով էլ Ռուսաստանը հետագայում մտավ Միջերկրական ծով և այնտեղ կառուցեց իր ռազմաբազան:
Վերջերս Ռուսաստանի ստորագրած փաստաթուղթը ԱՄՆ-ի կողմից միջազգային ջրերը վերահսկելու ձգտումը որակում է որպես ազգային անվտանգությանն ուղղված սպառնալիք: Ռուսաստանը հակազդում է Արևմուտքին, որը սահմանափակում է նրա ազդեցությունը Բալթիկ ծովում բալթյան երկրների միջոցով, որոնք ԵՄ-ի մի հատվածն են: Ռուսաստանի այդ դիրքորոշումը ընդունվում է որպես երկարատև աշխարհաքաղաքական նկռտում: Ավելին, Բալթիկ ծովը հատուկ նշանակություն ունի ՆԱՏՕ-ի տարածումից ռուսական սահմանները փրկելու գործում:
Հարկ է նշել, որ ԱՄՆ-ն հղում է կատարում Նիկոլաս Սպիկմենի աշխարհաքաղաքական տեսությանը, որի համաձայն՝ աշխարհը բաժանված է երեք մասի՝ հարթլենդ, ներքին կիսալուսին և արտաքին կիսալուսին: Հարթլենդի մեջ մտնում է Ռուսաստանը, իսկ այդ տեսության համաձայն՝ այդ տարածքը վերահսկողը կառավարում է աշխարհը: Քանի որ Ռուսաստանը զբաղեցնում է վերոնշյալ տարածքի մեծ մասը, ԱՄՆ-ն ձգտում է ուժեղացնել վերահսկողությունը ներքին կիսալուսնի պետությունների հանդեպ, որոնք սահմանակից են Ռուսաստանին: Այդ նպատակով ծրագրվում է ամերիկյան ՀՕՊ համակարգի տեադրումը ԵՄ-ի տարածքում:
Այդ փաստաթուղթը նկարագրում է ԱՄՆ-ի կողմից սպառնացող միջուկային վտանգը: Ռուսաստանը վստահ է ԱՄՆ-ի ծրագրած քայլերի բացասական հետևանքի վրա: Փաստաթղթում ասվում է, որ ԱՄՆ-ի ձգտումը միջազգային ծովային տարածքում վերահսկողություն հաստատելու ուղղությամբ անմիջական սպառնալիք է Ռուսաստանի ազգային անվտանգությանը:
Այդ սպառնալիքը նվազեցնելու համար Ռուսաստանը նոր փաստաթուղթ է ստորագրել, որում փաստում է ռազմածովային ուժերը գործի դնելու իր հնարավորությունը, այդ թվում սուզանավեր և ռազմանավեր:
Փաստաթղթում նշվում է, որ ԱՄՆ-ն մեծ սպառնալիք է իրենից ներկայացնում միջուկային զենքի հնարավոր օգտագործման տեսանկյունից, քանի որ ԱՄՆ ռազմածովային ուժերը դեռևս գերազանցում են Ռուսաստանին:
Սակայն Ռուսաստանը, ստորագրելով այդ փաստաթուղթը, ցուցադրեց իր պատրաստակամությունը ծովային շրջափակումը կանխելու, ինչպես նաև ռազմածովային զինամթերքի արտահանումը մեծացնելու ուղղությամբ՝ հատկապես ծովային ռեսուրսների շուրջ կոնֆլիկտի լույսի ներքո:
