Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակցելու հայտ են ներկայացրել երեք քաղաքական ուժեր՝ Հանրապետական կուսակցությունը, «Ելք» դաշինքն ու Զարուհի Փոստանջյանի նորաստեղծ «Երկիր ծիրանի» կուսակցությունը: ՀՀԿ-ի ցուցակը դարձյալ գլխավորում է քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, «Ելք»-ի ցուցակը՝ Նիկոլ Փաշինյանը, իսկ Զ. Փոստանջյանն էլ գլխավորում է իր կուսակցության նախընտրական ցուցակը:
Երևանի ավագանու ընտրություններն առայժմ ընկալվում են որպես Երևանի քաղաքապետի ընտրություններ: Այլ բան, որ Երևանի քաղաքապետն ընտրվում է ոչ թե ուղղակիորեն ժողովրդի կողմից, այլև ընտրված ավագանու անդամների կողմից: Պարզապես ավագանու այդ կառույցը դեռ կայացած չէ և քաղաքի ղեկավարման հարցում շատ ցածր դերակատարում, քաղաքապետի որոշումների վրա շատ փոքր ազդեցություն ունի: Դրա համար էլ երևանցիների մոտ այս ընտրություններն ընկալվում են որպես քաղաքապետի և ոչ թե որևէ կուսակցության առաջադրած ավագանու թեկնածուների ընտրություններ:
Երևանի ավագանին ունի 65 անդամ: Եվ այն կուսակցությունը, որը ընտրությունների արդյունքում մեծամասնություն է կազմելու, նա էլ իր ցուցակից առաջադրելու և ընտրելու է քաղաքապետին: Իսկ Երևանի ավագանու ընտրություններին կուսակցությունների անցողիկ շեմը 6 տոկոս է, իսկ դաշինքինը՝ 8 տոկոս: Այսինքն՝ տվյալ դեպքում «Ելք»-ը 8 տոկոսի շեմը պետք է հաղթահարի, որ ավագանու կազմում մանդատներ ստանա: Եթե, իհարկե, ավելի շատ ձայն չստանա և ՀՀԿ-ին լուրջ մրցակից չլինի: Ապրիլի 2-ի խորհրդարանական ընտրություններում գրանցած արդյունքը պետք է, որ «Ելք»-ին լավ հեռանկար ապահովի նաև Երևանի ընտրություններում: Եվ այս դաշինքի քաղաքական ձեռքբերումները կարծես թե հայտնություն են Հայաստանի քաղաքական կյանքում:
Բայց այս ընտրությունների մյուս հետաքրքիր դրվագն էլ այն է լինելու, որ անկախ արդյունքներից կամ վերը նշված 6-8 տոկոս նվազագույն անցողիկ շեմը հաղթահարելու հնարավորությունից, առաջադրված երեք ուժերն էլ կմտնեն Երևանի ավագանու կազմ: Ընտրական օրենսգրքի 141-րդ հոդվածի համաձայն՝ ավագանու անդամների մանդատները բաշխվում են այն կուսակցությունների (կուսակցությունների դաշինքների) ընտրական ցուցակների միջև, որոնք ստացել են կողմ քվեարկված քվեաթերթիկների ընդհանուր թվի և անճշտությունների թվի գումարի` կուսակցության դեպքում` 6, իսկ կուսակցությունների դաշինքի դեպքում` 8 տոկոս կողմ քվեարկված քվեաթերթիկներ: Բայց «եթե կողմ քվեարկված քվեաթերթիկների ընդհանուր թվի և անճշտությունների թվի գումարի առնվազն 6 (8) տոկոս կողմ քվեարկված քվեաթերթիկներ ստացել են 3-ից պակաս կուսակցություն (կուսակցությունների դաշինք), ապա մանդատների բաշխմանը մասնակցում են առավելագույն կողմ քվեարկված քվեաթերթիկներ ստացած 3 կուսակցությունները և կուսակցությունների դաշինքները»:
Այսինքն՝ անկախ այն հանգամանքից, որ տվյալ ուժերից որևէ մեկը, ասենք՝ «Երկիր ծիրանի»-ն չհաղթահարի նվազագույն շեմը, վերը նշված բանաձևի համաձայն՝ նա հայտնվելու է Երևանի ավագանու կազմում: Իհարկե, չի բացառվում, որ այս կուսակցությունը Զ. Փոստանջյանի հեղինակության արդյունքում շատ ավելի ձայներ ստանա ու պատկառելի ներկայացվածություն ունենա, քան թե հիմա «Ժառանգություն» կուսակցության ընդամենը 5 հոգանոց խմբակցությունն է:
Բայց սա այնքան էլ միանշանակ չէ, քանի որ նախկին Ընտրական օրենսգրքում այդ դրույթը շատ ավելի հստակ էր ձևակերպված: «Եթե Երևանի ավագանու ընտրությանը մասնակցում է մինչև 3 կուսակցություն, կուսակցությունների դաշինք, ապա մանդատների բաշխմանը մասնակցում են բոլոր կուսակցությունները, կուսակցությունների դաշինքները»: Իսկ այս դեպքում որոշակի անորոշություն է թողնվել, հավանաբար այն պատճառով, որ հետո օրենքը երկակի իմաստով մեկնաբանելու հնարավորություն լինի: Այդպիսով, եթե այս երեք ուժերից մեկը հանկարծ չհաղթահարի անցողիկ շեմը, ապա իշխանությունները կորոշեն, թե օրենքի որ իմաստը կիրառել:
Եվս մի հետաքրքիր հանգամանք՝ նույն Ընտրական օրենսգրքի համաձայն՝ «եթե այս ուժերից մեկը ստանում է տեղերի 40 տոկոսից ավելին, սակայն ոչ բացարձակ մեծամասնությունը, ապա տեղերի բացարձակ մեծամասնությունը տրվում է այդ կուսակցությանը (կուսակցությունների դաշինքին): Եթե տեղերի 40 տոկոսից ավելին ստանում է երկու կուսակցություն (կուսակցությունների դաշինք), սակայն ոչ բացարձակ մեծամասնությունը, ապա տեղերի բացարձակ մեծամասնությունը տրվում է այն կուսակցությանը (կուսակցությունների դաշինքին), որը ստացել է առավել թվով մանդատներ: Մնացած մանդատները բաշխվում են մանդատների բաշխմանը մասնակցելու իրավունք ստացած մյուս կուսակցությունների (կուսակցությունների դաշինքների) ընտրական ցուցակների միջև»:
ԸՕ-ի այս դրույթի նկատմամբ բազմաթիվ քննադատություններ ու դժգոհություններ են հնչել, թե այդպիսով իշխանություններն ամեն ինչ արել են, որ քաղաքապետի ընտրություններում էլ իրենց հաղթող չլինի: Այսինքն՝ իրենք իրենց վարչական ու այլ ռեսուրսներով եթե կարողանան 40 տոկոս ստանալ, ապա նրանց կտրվի լրացուցիչ այնքան բոնուսներ, որ կարողանան միայնակ մեծամասնություն կազմել:
