«Առաջին լրատվական»– ի զրուցակիցն է «Համախմբում» կուսակցության անդամ Երվանդ Բոզոյանը:
-Նախընտրական այս փուլում դաշինքներ են ձևավորվում, որքանո՞վ կարող է դա արդյունավետ լինել՝ հաշվի առնելով նախկին փորձը՝ դաշինքների կարճ կյանք ունենալը: Օրինակ՝ «Համախմբում» կուսակցությունը կողմնակից է լայն կոնսոլիդացիայի տարբեր քաղաքական ուժերի հետ: Ի՞նչ եք կարծում դաշինքներով հնարավո՞ր է լինելու ինչ-որ առումով իրավիճակի վրա ազդեցություն ունենալ:
-Եթե ամեն մի կուսակցություն իր ճանապարհով գնա, ապա ՏԻՄ ընտրությունները ցույց տվեցին, որ փաստացի դա նշանակում է ձայների փոշիացում և արդյունքում կարելի է շնորհավորել իշխանություններին վերարտադրվելու համար: Քանի որ ակնհայտ է, որ առանց դաշինքների պարտությունը կանխորոշված է, բնականաբար ընդդիմությունը պետք է փորձի այս ընտրություններին մասնակցել դաշինքներով:
-Ո՞ւմ հետ դաշինք կազմել՝ հաշվի առնելով, որ այն քննարկումները, որոնք այսօր ընթանում են, այնպիսի քաղաքական ուժերի կամ քաղաքական գործիչների հետ են ընթանում, ովքեր ժամանակին եղել են իշխանության մեջ: Օրինակ՝ Սեյրան Օհանյանը եղել է իշխանության մեջ և շատ խնդիրներ, որոնք այսօր նա վեր է հանում, ըստ էության եղել նաև այն ժամանակ, երբ իշխանության է եղել, սակայն պաշտոնանկ լինելուց հետո է հանկարծ բարձրաձայնում դրանց մասին և մտնում քաղաքական պայքարի մեջ: Դուք սա ազնի՞վ պայքար եք համարում:
-Հայաստանում ընդհանրապես քաղաքական դաշտ, դասական իմաստով, ցավոք, գոյություն չունի: Ըստ էության՝ կուսակցությունների ծրագրերն իրարից չեն տարբերվում: Ինչ վերաբերում է նախկին իշխանություններին, քաղաքական դաշտն ամբողջությամբ նախկին իշխանություններից է բաղկացած:
-Ընդվզելու բազմաթիվ առիթներ են եղել նախկինում:
-Մինչև ընդվզելը իշխանության մեջ են եղել և այդ ժամանակ նրանք հրաշքներ չեն ներկայացրել՝ սկսած Լ. Տեր-Պետրոսյանից, Արամ Զ. Սարգսյանից, Րաֆֆի Հովհաննիսյանից, Վարդան Օսկանյանից, Սեյրան Օհանյանից… Մարդիկ ուզում են այլընտրանքային ծրագիր, ելք: Այսօրվա իշխանությունից հույս, հավատ չկա, իշխանությունից դուրս դաշտերից, եթե մարդիկ կան, որոնք փորձում են նոր բան առաջարկել, թե ինչքանով կվստահի հասարակությունը, դա այլ խնդիր է, բայց սպասումն այդ դաշտից է: Ասել, որ ինչ-որ մեկը իշխանության մեջ է եղել, ապա գրեթե բոլորն էլ եղել են իշխանության մեջ: Եթե շարժվենք այդ մեթոդով, ապա ոչ մեկը չպետք է լինի քաղաքականության մեջ, բացի նրանցից, ովքեր երբեք իշխանության մեջ չեն եղել, բայց դա երաշխիք չէ, որ եթե այսօր նրանք գան իշխանության, շատ ավել լավը կլինեն, քան այսօրվա իշանությունն է:
–Ներկա քաղաքական դաշտը որքանո՞վ է արտահայտում Հայաստանի և Արցախի մարտահրավերներն այսօր:
-Բացարձակապես չի արտահայտում. այն խնդիրները, որ կան Հայաստանի և Արցախի առջև, քաղաքական դաշտը դրանցով չի ապրում, այս ներքին գզվրտոցները, քաղաքական դաշտում ընթացող պրոցեսները ցույց են տալիս, որ մեծ մասի համար դրանք ամբիցիաների, դիրքավորման հարցեր են: Բոլորի մոտ մարտահրավերների առումով ցածր պատասխանատվության զգացում կա:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
