Սերժ Սարգսյանը դեկտեմբերի 8-ին այցելել է Հայաստանի հարավարևելյան սահմանագոտի, հետո Արցախ, եղել է նորակառույց զինավանում, ծանոթացել պայմաններին: Նախագահական նստավայրից տարածված լուսանկարները պատմում են այդ այցի մասին:
Սերժ Սարգսյանը պարբերաբար ունենում է այդպիսի այցելություններ, այդ թվում՝ դրանք կատարում էր ապրիլյան պատերազմից առաջ: Տարածվում էին լուսանկարներ, տեսանյութեր և հաղորդագրություններ ու ռեպորտաժներ, թե ինչպես է Սերժ Սարգսյանը հպարտորեն ծանոթանում պայմաններին, գոհ մնում, ժպտում, խրախուսում, իսկ նրան էլ ուղեկցում է ԶՈՒ բարձրաստիճան պաշտոնյաների շքախումբը:
Ապրիլին բռնկված քառօրյա պատերազմում բացահայտվեց, որ այդ պատկերների տակ իրականում թաքնված է եղել կոռուպցիան, թաքնված են եղել չարաշահումները, որոնք հանգեցրել են Հայաստանի առաջնագծում կանգնած զինվորների և սպաների նյութատեխնիկական ապահովվածության լրջագույն բացթողումների և դեֆիցիտի, ինչը ճակատագրական դեր կարող էր խաղալ քառօրյա պատերազմի օրերին, եթե զինվորներն ու սպաները, եթե նրանց թիկունքին անմիջապես կանգնած հասարակությունը իրենց մարդկային ջանքերով և, ցավոք սրտի, նաև մի քանի տասնյակ կյանքով չփրկեին Հայաստանն ու Արցախը ծանր ռազմական կորստից:
Ապրիլյան պատերազմը ցույց տվեց, որ այցերը իրականում ոչ թե խնդիրներն են օգնում վեր հանել, այլ երևի թե ավելի շուտ ընդամենը ծառայում են այդ ամենի ծածկադմփոցին, իրական կառավարումը փոխարինում են ընդամենը տեղեկատվա-քարոզչական կառավարմամբ: Եվ այդ համատեքստում, երբ Սերժ Սարգսյանն այսօր էլ այցելում է զորամասեր, ծանոթանում պայմաններին և վիճակին, հարց է առաջանում, թե ինչով են տարբերվում այդ այցերը մինչապրիլյան այցերից, որոնց անարդյունավետությունը, դժբախտաբար, բացահայտվեց ապրիլյան քառօրյայի ընթացքում: Եվ այդ անարդյունավետությունը խոստովանեց նաև Սերժ Սարգսյանը՝ նաև իր մի շարք կադրային որոշումներով, որ կատարեց ՊՆ համակարգում՝ հեռացնելով առանցքային պաշտոնյաների, թեև որևէ մեկին այդպես էլ չենթարկելով քրեական պատասխանատվության:
Ինչ է փոխվել հիմա, և ինչ աչքով է իրավիճակին ծանոթանում Սերժ Սարգսյանը այսօր, երբ ապրիլյան պատերազմով բացահայտվեց մինչ այդ նմանօրինակ այցերի քարոզչական և ըստ էության ձևական բնույթը: Ինչ երաշխիքներ կան, որ այսօր կատարվող այցերը առավել արդյունավետ են, և նպատակն ընդամենը քարոզչությունը չէ, որի գեղեցիկ պատկերների ներքո իրականում քողարկվում է այն իրականությունը, որը խաղաղության ժամանակաշրջանում ի հայտ է գալիս գեներալների զգալի մասի շքեղ կենսապայմանների տեսքով, իսկ պատերազմի ընթացքում ի հայտ է գալիս առկա խնդիրների և բացերի տեսքով:
Ապրիլյան պատերազմից հետո անշուշտ կատարվել են կարևոր հետևություններ և մեծ ծավալի աշխատանք. դա հաստատում են նաև, այսպես ասած, անկախ աղբյուրները: Սակայն միևնույն ժամանակ կասկածից վեր է, որ վտանգները երբեք չեն կրկնվելու նույն ծավալով և ձևով, ու այդ իմաստով Հայաստանի առաջ խնդիրը ոչ միայն ապրիլյան բացերը լրացնելն է, այլ նաև ռիսկերի հնարավոր գեներացիան կանխատեսելը կամ, այսպես ասած, վաղվա պատերազմին պատրաստվելը:
Այդ իմաստով նշանակումից հետո այդ խնդիրը ձևակերպվել է պաշտպանության նոր նախարարի շուրթերից, սակայն Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչների շուրթերից մինչև ապրիլն էլ կարծես թե դուրս չի եկել որևէ մտավախություն, որ մենք կարող ենք բավարար չափով պատրաստ չլինել պատերազմի: Մինչև ապրիլ էլ հնչել են միայն հավաստիացումներ և հեռատեսություններ:
Հայաստանի պաշտոնյաների խոսքերն ու իրականությունը միշտ են տարբեր, և նաև հենց այս պատճառով է հրատապ հարցադրումը, թե ինչով են տարբեր ապրիլից առաջ և այսօր կատարվող այցերը:
