Պտղնիում ամառանոցի վաճառքը ամուսինների համար ճակատագրական է եղել. կինը սպանվել է

Վերաքննիչ քրեական դատարանի վարույթում է Սերգեյ Գրիգորյանի գործով բերված վերաքննիչ բողոքը:

Գործը քննվել է Արարատի և Վայոց Ձորի մարզերի ընդհանուր իրավասության դատարանում Թաթուլ Պողոսյանի նախագահությամբ:

57-ամյա Սերգեյ Գրիգորյանին մեղադրանք էր առաջադրված դիտավորյալ սպանության և ապօրինի զենք-զինամթերք ձեռք բերելու, պահելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին և 235 հոդվածի 1-ին մասերով:

Դատարանն ապացուցված է գնահատել հետևյալը:

Սերգեյ Գրիգորյանն իր բնակարանում ապօրինի պահել է ատրճանակ, ինքնաձիգ, փամփուշտներ, մարտական նռնակներ:

2010 թվականին Սերգեյ Գրիգորյանն իր կնոջ հետ գնացել է Կոտայքի մարզի Պտղնի գյուղ: Հետաքրքրվել են վաճառվող մի ամառանոցով, հետագայում այդ ամառանոցը գնելու մտադրությամբ մտել են ներս, ծանոթացել են ամառանոցի տերերի՝ ամուսիններ Գրիգորի ու Վարդուհու հետ:

Ամառանոցը նայելով՝ Սերգեյ Գրիգորյանն ու կինը հրաժարվել են այն գնելու մտքից, սակայն շփումը Գրիգորի ու Վարդուհու հետ շարունակել են:

Հետագայում նրանք ընտանիքներով մտերմացել են, հաճախակի են հանդիպել ինչպես Պտղնիում, այնպես էլ Երևանում՝ փոխադարձ այցելությունների ժամանակ:

2014 թվականի մայիսի 7-ին, ժամը 12-ի սահմաններում Վարդուհին զանգահարել է Սերգեյին, խնդրել է հանդիպել, բայց այնպես, որ հանդիպման մասին չիմանան իրենց ընտանիքներում:

Սերգեյն իր անձնական օգտագործման «Ֆորդ» մեքենայով ժամը 13-ի սահմաններում հանդիպել է Վարդուհուն: Մեքենայով նրանք մեկնել են Սերգեյին պատկանող՝ Արարատի մարզի Նոր Կյուրի գյուղում գտնվող ամառանոց:

Ճանապարհին, ըստ Սերգեյի, Վարդուհին նրանից 10 հազար դոլար է խնդրել: Սերգեյը մերժել է: Վարդուհին պնդել է իր ցանկությունը, սպառնացել է, թե գումարն իրեն չտալու դեպքում ինքը կզանգի ամուսնուն ու կհայտնի, իբր Սերգեյն իր սիրեկանն է: Սերգեյը նորից է մերժել, ինչի արդյունքում նրանց միջև վիճաբանություն է սկսվել:

Մեքենայի դանդաղ ընթացքի ժամանակ Վարդուհին բացել է մեքենայի առջևի աջ դուռը, դուրս է ընկել մեքենայից:

Կարծելով, թե նա ցանկանում է զանգել ամուսնուն, Սերգեյը մեքենան կանգնեցրել է, մոտեցել է Վարդուհուն, փորձել է նրան նորից նստեցնել մեքենա: Այդ ընթացքում կինն աղմկել է, դիմադրել: Եվ Սերգեյն իր մոտ եղած ատրճանակով 50-100 սմ հեռավորությունից մեկ անգամ կրակել է Վարդուհու մեջքին:

Ապա նա Վարդուհուն հրել, գցել է մեքենայի հետևի նստատեղին, ցանկացել է նստել մեքենա, բայց տեսել է, որ Վարդուհին բացել է հետևի դուռն ու փորձում է դուրս գալ մեքենայից: Միևնույն ժամանակ նա գոռգոռացել է:

Սերգեյը ցանկացել է դադարեցնել գոռգոռոցը և կնոջը սպանելու դիտավորությամբ ատրճանակով երկրորդ անգամ կրակել է նրա կրծքավանդակին: Այդ կրակոցից հետո Վարդուհին էլ ձայն չի հանել, ընկել է մեքենայի հետևի նստատեղին:

Սերգեյը նստել է մեքենայի ղեկին, ուղևորվել Նոր Կյուրի գյուղի իր ամառանոց՝ ճանապարհին գիտակցելով, որ Վարդուհին կրակոցներից մահացել է:

Տեղ հասնելով՝ Սերգեյ Գրիգորյանը մեքենան կանգնեցրել է ամառանոցի դիմաց, որոշ ժամանակ ննջել է: Ժամը 17-ի սահմաններում նա արթնացել է, նույն մեքենայով Վարդուհու դիակը տեղափոխել է ամառանոցից մոտ 500 մետր հեռավորության վրա գտնվող ծիրանանոցի տարածք, որտեղ մեքենան կանգնեցրել է իր կողմից ավելի վաղ փորած չորս փոսերից մեկի մոտ: Նա ուսերից քաշելով՝ մեքենայից հանել է կնոջ դիակը, գցել է այդ փոսի մեջ ու իր հետ վերցրած բահով հող է լցրել, ծածկել է փոսը:

Ժամը 19-ի սահմաններում Սերգեյն իր մեքենայով շարժվել է դեպի Երևան՝ ճանապարհին նետելով Վարդուհու պայուսակը: Նա գնացել է տուն: Հաջորդ ամբողջ օրը գտնվել է տանը:

Մյուս օրը՝ մայիսի 9-ին, քանի որ նախապես հարևանուհիների հետ պայմանավորվել էր, որ նրանց տանելու է իրենց ամառանոց, առավոտյան մաքրել է մեքենայի հետևի նստատեղին եղած արյան հետքերը, նստատեղի վրա ծածկոց է գցել:

Ժամը 9-ի սահմաններում կնոջ, հարևանուհու և վերջինիս աղջիկների հետ ուղևորվել են Նոր Կյուրի գյուղ՝ իրենց ամառանոց: Կեսօրին ամառանոցում նրանց այցելել է Վարդուհու ամուսինը: Նա ասել է, որ Վարդուհին մի քանի օր է՝ չկա, հետաքրքրվել է նրանով: Սերգեյն ու կինն ասել են, թե Վարդուհու մասին տեղեկություն չունեն:

Սերգեյն ամառանոցում իրեն պահել է հանգիստ, ոչ ոք ոչինչ չի կասկածել…

Հաջորդ օրը Սերգեյը կանանց թողել է ամառանոցում, ինքը վերադարձել է Երևան: Մեքենան թողել է Մուրացանի փողոցում, ինքը գնացել է իրենց բնակարան, պայուսակի մեջ է լցրել բնակարանում պահված զենք-զինամթերքը, տաքսիով վերադարձել է իր մեքենայի մոտ, նստել է մեքենա, որ զինամթերքը տանի, ինչ-որ աղբավայր նետի, այդ ժամանակ նրան են մոտեցել ոստիկանության աշխատողներն ու զենքերով հանդերձ՝ նրան բերման են ենթարկել ոստիկանություն:

Սերգեյ Գրիգորյանն ընդունել է, որ ինքն է կրակել Վարդուհու վրա, սակայն դիտավորյալ սպանության համար իրեն մեղավոր չի ճանաչել:

Նա հայտնել է, որ իրենք հանդիպել են Վարդուհու խնդրանքով: Հանդիպման ժամանակ Վարդուհին եղել է խառնված վիճակում: Նա է առաջարկել, որ գնան իրենց ամառանոց՝ Նոր Կյուրի, այնտեղ հանգիստ խոսեն:

Վարդուհին ասել է, թե ցանկանում է ամուսնուց հեռանալ, մեկնել Մոսկվա, դրա համար իրեն 10 հազար դոլար է պետք:

Ըստ Սերգեյի՝ նախկինում Վարդուհին իրենից երբեք գումար չէր ուզել, Վարդուհին էլ իրեն գումար չէր տվել: Ինքը մերժել է նրան՝ ասելով, թե գումար չունի:

Վարդուհին, ըստ Սերգեյի, սկսել է սպառնալ, թե կզանգի ամուսնուն ու իր կնոջը, կասի, որ Սերգեյն է իր կամքին հակառակ ամառանոց տարել, իր կամքին հակառակ սեռական հարաբերություն է ունեցել հետը:

Սերգեյն ասել է՝ քանի որ Վարդուհին հիստերիայի մեջ էր ընկել, իր մոտ առաջացել է խառնաշփոթ վիճակ: Գոռալով ասել է, թե ինքը հետ է գնում Երևան: Մեքենան դանդաղ է վարել, ու Վարդուհին բացել է մեքենայի դուռը և ծնկների վրա ընկել է գետնին: Ինքն անմիջապես արգելակել է մեքենան, տեսել է, որ հեռախոսը Վարդուհու ձեռքին է, մտածել է, թե նա արդեն զանգում է ամուսնուն: Վարդուհին, ըստ Սերգեյի, գոռացել է՝ իմ ձեռքից չես պրծնի, ամբողջ աշխարհում խայտառակ կանեմ, թող գան ամառանոցում մեզ բռնացնեն:

Սերգեյի խոսքերով՝ Վարդուհու ասածներից իր աչքերի առաջը սևացել է, ինքն իջել է մեքենայից, մոտեցել է Վարդուհուն, նրան հրելով նստեցրել է մեքենա: Նկատել է, որ Վարդուհին հեռախոսը մոտեցրել է ականջին, ցանկանում է ինչ-որ մեկին բան ասել: Իր ուղեղում խառնաշփոթ է առաջացել, ինքը գոտկատեղից հանել է ատրճանակը ու մեկ անգամ մոտ տարածությունից կրակել է Վարդուհու վրա՝ մեջքի հատվածում:

Վարդուհին, ըստ Սերգեյի, մի պահ հանգստացել է: Ինքը փակել է մեքենայի դուռը: Բայց այդ պահին Վարդուհին բացել է մեքենայի հետևի դուռը, ուժեղ գոռացել է, թե իրեն բռնաբարում են, սպանում են: Այդ գոռգոռոցից ինքը խառնվել է իրար, Վարդուհու ճակատից հրել, նրան նստեցրել է, և իրենց ձեռքերի անկանոն շարժումների արդյունքում հնչել է երկրորդ կրակոցը: Վարդուհին դեմքով ընկել է մեքենայի նստատեղին: Նա լռել է, բերանից արյուն է եկել:

Սերգեյի պնդմամբ՝ Վարդուհու վրա կրակելու հիմնական շարժառիթը եղել է նրա կողմից արված շանտաժը: Ինքը հստակ չի գիտակցել, թե ինչպես է դա կատարվել: Նստել է մեքենայի ղեկին, մի քանի անգամ մեքենայով պտտվել է, հետո գիտակցել է, որ դիակը մեքենայի մեջ է, վերադարձել է իր ամառանոց, բացել է դարպասը, մեքենան ներս է տարել, ինքը նստել է բակում ու քնել է:

Ուշքի է եկել ու տեսել, որ ցնցուղով ծաղիկներ է ջրում: Նորից հիշել է, որ մեքենայի մեջ դիակ կա, մեքենան վարել է հարևան ծիրանանոց: Ինքը ժամանակին ցանկանում էր գնել այդ ծիրանանոցը, նույնիսկ այնտեղ չորս մեծ փոս էր փորել, որ տուն կառուցի: Բայց ծիրանանոցի տիրոջ հետ համաձայնության չէր եկել գնի հարցում: Վերջինս պահանջում էր, որ ինքը փոսերը լցնի: Ահա և ինքը դիակը գցել է փոսերից մեկի մեջ, հետը վերցրած բահով փոսը ծածկել է: Երևան վերադառնալիս դեն է նետել Վարդուհու պայուսակը…

Տուժողի իրավահաջորդը՝ Վարդուհու ամուսինը, հայտնել է, որ իրենք 33 տարվա ամուսիններ են եղել: Երբ ծանոթացել են Սերգեյի ու նրա կնոջ հետ, սկսել են մտերմություն անել, բայց հաճախակի հանդիպումների արդյունքում ինքը հասկացել է, որ իրենք համապատասխան ընկերներ չեն, սահմանափակել է նրանց հետ հանդիպումները:

Դեպքի օրն ինքը կնոջ հետ նրա խնդրանքով Պտղնիից եկել է Երևան: Վարդուհին ասել է, թե պիտի հանդիպի ընկերուհուն ու գնումներ պիտի անի: Ինքը գնացել է անձնական գործերով: Երբ մեկ-մեկուկես ժամից զանգել է Վարդուհուն, նրա ձայնը տարօրինակ կերպով դողացել է: Հետո անընդհատ զանգել է, նրա հեռախոսն անջատված է եղել:

Ինքը կասկածել է, որ ինչ-որ վատ բան է կատարվում: Ժամը 20-ի սահմաններում ինքը գնացել է ոստիկանություն, հայտարարություն է տվել կնոջ կորչելու վերաբերյալ:

Հաջորդ օրը զանգել է Սերգեյին ու նրա կնոջը, նրանք զանգերին չեն պատասխանել:

Մայիսի 9-ին գնացել է նրանց տան մոտ, մեքենան բակում չտեսնելով՝ գնացել է նրանց ամառանոց: Այնտեղ նրանց հարցրել է Վարդուհու մասին: Ասել են, թե տեղեկություն չունեն, բայց Սերգեյի ծիծաղն իրեն կեղծ է թվացել: Ցույց չի տվել, որ նրանց է կասկածում:

Հաջորդ օրը իրեն հրավիրել են ոստիկանություն, ինքն իմացել է, որ, իրոք, Սերգեյ Գրիգորյանն է սպանել Վարդուհուն:

Դեպքից հետո իր որդուց լսել է, որ մոր պատմելով՝ վերջինս Սերգեյին պարտքով 4 հազար դոլար էր տվել, իսկ երբ պահանջել էր այդ գումարը, Սերգեյը հրաժարվել էր վերադարձնել:

Իր կարծիքով՝ Սերգեյի ու Վարդուհու վիճաբանությունն առաջացել է այդ գումարի վերաբերյալ խոսակցությունից: Սերգեյ Գրիգորյանը, իր համոզմամբ, այդ չորս հազար դոլարը չվերադարձնելու համար է սպանել Վարդուհուն…

Դատահոգեբանական փորձաքննությամբ ամբաստանյալ Սերգեյ Գրիգորյանի մոտ ֆիզիոլոգիական աֆեկտ չի հայտնաբերվել: Դեպքի պահին նա գտնվել է հոգեկան լարված վիճակում:

Դատարանը եզրակացրել է, որ սպանությունը տեղի է ունեցել գումարային հարցերի շուրջ վիճաբանության արդյունքում:

Սերգեյ Գրիգորյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին և 235 հոդվածի 1-ին մասերով: Նա վերջին հաշվով դատապարտվել է 13 տարի ազատազրկման: Պատժի կրման սկիզբը՝ 2014 թվականի մայիսի 10-ից:

Այս դատավճռի դեմ վերաքննիչ բողոք է բերել պաշտպանական կողմը՝ պահանջելով մեղսագրված հոդվածով արդարացնել Սերգեյ Գրիգորյանին, կամ գործն ուղարկել ստորադաս դատարան՝ նոր քննության, կամ մեղմացնել սահմանված պատիժը՝ նվազեցնելով նաև հօգուտ տուժողի իրավահաջորդի բռնագանձվող գումարի չափը՝ 2 միլիոն 200 հազար դրամ հատուցումը «անհամեմատ բարձր լինելու մեկնաբանությամբ»: