«Հեռուստաեթերի մաքրման պահանջ» նախաձեռնության անդամ, ԵՊՀ Հայագիտության հետազոտության ինստիտուտի գիտաշխատող Վահրամ Միրաքյանն, անդրադառնալով սերիալների ներկայիս վիճակին, «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց, որ եթե համեմատենք անցած տարիների հետ, ապա որևէ որակական փոփոխություն չի եղել. «Նույն գողական ենթամշակույթի քարոզն է, շքեղության, նյութապաշտության նույն քարոզը, բացասական մթնոլորտի շարունակական տրամադրությունները»:
Չի փոխվել նաև սերիալները եթեր հեռարձակելու ժամանակը, իսկ ինչպես փաստում է մեր զրուցակիցը, այդ ժամերին ինչ աղբ էլ դրվի, կունենա մեծ լսարան. «Մարդը հոգնած տուն է գալիս, ուզում է բան դիտել, ստիպված նայում է հեռարձակվող սերիալը: Որոշակի էմոցիոնալ ազդեցության ձևերի միջոցով հեռուստադիտողի շրջանում կախվածություն է առաջանում սերիալներից: Ցույց են տալիս սեռական գրգռիչ պատկերներ, կանանց հագուստը, շպարն արտահայտիչ են դարձնում, մեծ է ագրեսիայի դրսևորումը, այն, ինչն աչքի համար հաճելի է: Ցանկացած բովանդակություն, եթե այդ ֆորմատի մեջ դնեն, մեծ լսարան կապահովեն»:
Վահրամ Միրաքյանի հավաստմամբ՝ կան ընդհանուր համակարգային խնդիրներ, օրենսդրական բացթողումներ. օրենքը կա, ենթաօրենսդրական ակտերը չկան, որպեսզի պահպանվեն օրենքները. ««Գրդոնչիներ» են հավաքված, ոչ պրոֆեսիոնալներ, ովքեր ունեն արժեհամակարգի խնդիր: Հեռուստաընկերությունները գումար վաստակելու համար են սերիալ նկարում, պետական լուրջ մոտեցում է պետք, որը ես չեմ տեսնում»:
Այս բացերի հետևանքով այսօր արդեն իսկ, ինչպես փաստում է վիճակագրությունը, ունենք լուրջ խնդիրներ: Հաճախակի են սերիալների հերոսների նման իրար ծեծելը, ինքնասպանությունները. «Այն, ինչի դեմ պայքարում է պետությունը, օրինակ՝ կոռուպցիայի, ցուցադրվում է սերիալներում: Դանդաղ համակարգային ձևով սերիալների ցուցադրությունն անդրադառնում է մարդկանց արժեհամակարգի վրա»:
Խոսելով քիչ թե շատ դրական համարվող «Գեներալի աղջիկը» հեռուստասերիալի մասին՝ պրն. Միրաքյանն ասաց, որ երբ մի սերիալում գեներալն առավոտյան արթնանում և ասում է «հավես չունեմ գործի գնալու», էլ ինչի՞ մասին է խոսքը. «Զինվորականի համար «հավես չունեմ»-ը ո՞րն է, դա գործ չէ, այլ՝ ծառայություն: Ես կասեի՝ բանակի հակաքարոզչություն է արվում»:
Այս սերիալի հետ կապված՝ նա նշեց մեկ այլ աբսուրդի հասնող երևույթ՝ սերիալի սկզբում ասվում է, թե այն նվիրվում է հայոց բանակի 20 ամյակին. «Սկսենք նրանից, որ հայոց բանակը 20 տարեկան չէ, ՀՀ զինված ուժերն են 20 տարեկան: Եթե հայոց բանակը 20 տարեկան է, բա ո՞ւմ բանակն էր 18 թվականին կռվում, կամ Վարդան Մամիկոնյանն ո՞ւմ բանակով էր կռվում»:
Ըստ Վ. Միրաքյանի՝ նման սերիալների արդյունքում նկատվում է բանակում հանցագործությունների ավելացման տենդենց և, ինչպես նշեց մասնագետը, եթե պատերազմ սկսվի, մենք լուրջ խնդիր կունենանք, որովհետև հայրենիքն արժեք չէ այլևս. «Անընդհատ ներկայացնելով փողը՝ փոխվել է մարդու արժեհամակարգը: Դրա համար մարդիկ ոչ թե այստեղ աշխատում են, այլ թողնում-գնում են»:
