Հիտլերը համակենտրոնացման ճամբարներում գտնվողների նկատմամբ թույլ էր տալիս իրականացնել տարբեր դաժան փորձարկումներ` հրեաների զանգվածային ամլացումից մինչև առնանդամի հեռացում: Այդ ամենը հազարավոր անպաշտպան մարդկանց կյանք է արժեցել:
Գոյություն են ունեցել ռասայի մաքրությունը պահպանելու ծրագրեր, այդ թվում՝ «բարեգթությունից դրդված մահ», որը էվթանազիայի տեսակ էր: Դրա զոհերը հիմնականում դառնում էին ֆիզիկական արատ ունեցող երեխաներն ու հոգեկան հիվանդները: Նախարարությունը բոլոր մանկաբարձներին հրահանգել էր տեղեկացնել որոշակի հիվանդություններ ունեցող երեխաների ծնունդի մասին: Նրանց կյանքի ընթացքը դադարեցնելու համար հարկավոր էր ծնողների համաձայնությունը, սակայն հաճախ ընտանիքների վրա ճնշում էին գործադրում երեխաներին «մահվան կենտրոններ» ուղարկելու համար:
Ռասայի մաքրությունը պահպանելու համար պետք է ազատվեին ժառանգաբար ֆիզիկական կամ հոգեկան հիվանդություններ ունեցողներից, ինչպես նաև՝ պաթոլոգիկ հիվանդություններ ունեցողներից, իսկ այդ ցանկում ընդգրկված էին ոչ միայն խուլերն ու կույրերը, այլև ալկոհոլից կախվածություն ունեցողները: Այս եղանակով «մաքրվել էր» 300-400 հազար մարդ: Այս ծրագիրը տարածվում էր նաև մարմնավաճառների, դատապարտյալների և մանկատների երեխաների վրա:
Նացիստները միասեռականությունը համարում էին հիվանդություն և ամենաահավոր փորձարկումները հենց նրանց նկատմամբ էին կիրառում:
Սկզբնական շրջանում միասեռականների դեմ ավելի մեղմ մեթոդներ էին կիրառում: Այնուհետև սկսեցին ավելի դաժան փորձարկումներ՝ թլպատում, տղամարդկային հորմոնների ներարկում, որի արդյունքում երբեմն մարդիկ մահանում էին:
Մեկ այլ ծրագրով էլ նախատեսված էր Գերմանիայում կրկնակի մեծացնել ծնելիությունը: Պետք էր այնպես կազմակերպել գործը, որպեսզի ծնվեին առողջ և ուժեղ երկվորյակներ:
Նացիստական Գերմանիայում բժշկական փորձարկումների զոհերին հաշվել անհնար է: Պատմության ընթացքում հաջողվել է հայտնաբերել և նշել նրանցից միայն 25 հազարի անունները:
Փորձարկումները շատ ավելի հաճախ իրականացվում էին դատապարտյալների շրջանում, քանի որ նրանց նացիստական Գերմանիայում մարդ չէին համարում:
