Վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը կառավարության այսօրվա նիստում անդրադառնալով «Ժամանակավոր անաշխատունակության նպաստների մասին» օրենքի նախագծին կամ, այլ կերպ ասած, այս օրերին հղի կանանց և նրանց աջակցողների բողոքի ակցիաներից հայտնի դարձած մայրության նպաստների խնդրին՝ հայտարարել է, որ ոչ մի հղի կին չպետք է տուժի, և պետք է հաշվի առնել բողոքները:
Հովիկ Աբրահամյանը այդ հորդորն ուղղել է սոցապնախարար Արտեմ Ասատրյանին՝ ասելով, որ մինչև հիմա միայն դժգոհություններ են եղել օրենքի նախագծից: Վարչապետի հնարքը հասկանալի է, նա փորձել է ներկայանալ որպես օրենքի նախագծի հետ կապ չունեցող մեկը, որը այժմ փորձում է իրավիճակը շտկել:
Զուտ քաղաքական քարոզչական տեխնոլոգիաների առումով Հովիկ Աբրահամյանի քայլը բնական և օրինաչափ է՝ նա փորձում է ստեղծված անհարմար վիճակից առավելագույն դիվիդենդներ քաղել և անգամ դժգոհություն հարուցած իրավիճակը փոխել իր օգտին: Եվ սա անում է, բնականաբար, իր կառավարության անդամի՝ սոցապնախարարի հաշվին: Սակայն Հայաստանում հազիվ թե գտնեք մի մարդ, որը կարող է հավատալ, որ վերոհիշյալ օրինագիծը պատրաստվել է առանց Հովիկ Աբրահամյանին տեղյակ պահելու, առանց նրան մանրամասն հաշվետվություն տալու և հանրությանը ներկայացնելուց առաջ առանց նրա հավանությանն արժանանալու: Գլխավոր խնդիրն այստեղ այն է, որ ներկայիս և սոցիալ-տնտեսական, և ներհամակարգային իրավիճակի պայմաններում Հովիկ Աբրահամյանն ուղղակի պարտադրված է վերահսկել նախարարությունների բոլոր քայլերը, քանի որ որպես վարչապետ՝ նա քայլում է ոչ միայն լարի վրայով, այլև, ըստ էության, ածելիի սայրի վրայով, և ճակատագրական կարող է լինել յուրաքանչյուր քայլը:
Այդ իրավիճակում Հովիկ Աբրահամյանի նման համակարգային փորձառու, հնաբնակ գործիչը չէր կարող խիստ վերահսկողություն չսահմանել, այն էլ այնպիսի նախաձեռնությունների վրա, որոնք անմիջականորեն վերաբերում են ֆինանսական հոսքերին:
Ներկայիս սոցիալ-տնտեսական ծանր պայմաններում գործող վարչապետի համար՝ ով էլ այն լինի, գերկարևոր է ամեն մի լումայի շարժից տեղեկացվածությունը, որովհետև Հայաստանն ըստ էության ֆինանսական կոլապսի շեմին է, և յուրաքանչյուր վրիպում կարող է անդառնալի հետևանքներ ունենալ:
Ահա այս ամենի հանրագումարում ուղղակի անհնարին է, որ Հովիկ Աբրահամյանը տեղյակ չլիներ այն նախագծից, այն բովանդակությունից, որ մատուցվելու էր մայրության նպաստների մասով: Իսկ ինչպես հայտնի է, նախատեսվում էր կրճատել աշխատող մայրերի նպաստները, և պետք է այդ միջոցով նպաստներ ստանային նաև չաշխատող մայրերը, որոնք այսօր նպաստառու չեն համարվում:
Հովիկ Աբրահամյանին միգուցե կհաջողվի պատասխանատվությունը բացառապես սոցապնախարարության վրա դնելով խուսափել, մեղմ ասած, անհաջող օրինագծի համար պատասխանատվությունից և դիվիդենդներ քաղել քարոզչական ճակատում, սակայն հերթական անգամ ակնառու է դառնում մի բան՝ Հովիկ Աբրահամյանը հայտնվել է ծուղակում, և նույնիսկ այն, որ ոչ իշխանական ուժերը նրան խնայում են ցանկացած «քամուց ու անձրևից», այնուամենայնիվ՝ ծուղակում նրա արած գրեթե բոլոր քայլերը անխուսափելիորեն աշխատում են իր իսկ դեմ:
Ասել կուզի՝ չնայած Հովիկ Աբրահամյանը հասել է նրան, որ իրեն հոգատար կերպով խնայում է ոչ իշխանական բևեռը, այնուհանդերձ՝ Աբրահամյանի հանդեպ անխնա են դարձել սեփական կառավարության քայլերը:
Եվ այս իրավիճակը արտահայտում է Հայաստանում իշխող համակարգի ճգնաժամի ողջ էությունը, որը եթե համառոտ բնութագրենք, ապա, ըստ էության, հետևյալն է. համակարգում սպառվում են ոչ միայն նյութական և վարչական ռեսուրսային պաշարները, այլ նաև խնամակալական, որովհետև ռեսուրսային սղության աստիճանը վաղուց անցել է կրիտիկական սահմանը:
Լուսանկարը՝ armtimes.com-ի
