Այսօր հայտնի է դարձել, որ տարածքային կառավարման նախկին նախարար և նախկին փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանը նշանակվել է մեծահարուստ-բարերար Ռուբեն Վարդանյանի IDeA հիմնադրամի ղեկավար: Հիմնադրամը ստեղծվել է Հայաստանի զարգացման նոր և հետաքրքիր նախագծեր մշակելու և իրականացնելու, զարգացման նոր ռեսուրսներ հայտնաբերելու և կյանքի կոչելու նպատակով: Արմեն Գևորգյանի պաշտոնանկության պաշտոնական հայտարարությունից հետո նշվել էր, որ նա ցանկություն է հայտնել աշխատելու մասնավոր ոլորտում:
Գևորգյանի պաշտոնանկությունը հասկանալիորեն շատ քաղաքականացված ընկալման արժանացավ հասարակական-քաղաքական շրջանակներում, քանի որ նա և՛ ի պաշտոնե, և՛ որպես ընդհանրապես հայաստանյան իշխանական համակարգում կենսագրություն ունեցող անձ, բավական հայտնի ֆիգուր էր և ընկալվում էր նաև որպես նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի, այսպես ասած, ամենավստահելի կադրերից մեկը: Արմեն Գևորգյանը Քոչարյանի նախագահության ընթացքում նրա աշխատակազմի ղեկավարն էր, ԱԽ քարտուղարը և դե ֆակտո շատ մեծ ազդեցություն ուներ Քոչարյանի իշխանության տարիներին, համարվում էր գրեթե երրորդ մարդը, երևի թե, Սերժ Սարգսյանից հետո: Եվ բնական է, որ նման ֆիգուրի պաշտոնանկությունը, այն էլ ներկայիս շրջանում, երբ Քոչարյան-Սարգսյան համակարգային ներքին հակադրությունը հայտնվել է բավական սուր փուլում, պետք է արժանանար քաղաքական բուռն ընկալումների և գնահատականների:
Արմեն Գևորգյանի նոր նշանակման մասին հայտարարությունը կարծեք թե փակում է խնդրի քաղաքական կոնտեքստը: Սակայն, մյուս կողմից էլ, նոր նշանակումը նոր հարցեր է առաջացնում, և դժվար է ասել, ի մասնավորի, թե ներկայումս որ դեպքն է՝ հիմնադրամի ղեկավարի պաշտոնում նշանակումով Արմեն Գևորգյա՞նն է փակում իր քաղաքական կարիերայի էջը, թե՞ ըստ էության, քաղաքականության մեջ է նոր նրբերանգ ի հայտ գալիս՝ ի դեմս Ռուբեն Վարդանյանի, որն առ այսօր հայաստանյան քաղաքականության մեջ որևէ կերպ դրսևորում չի ունեցել և զբաղվել է միմիայն ներդրումային և հիմնականում բարեգործական երանգներ կամ ուղղակի նշանակություն ունեցող ծրագրերով:
Համաձայնեք, որ հարցը, համենայն դեպս, առաջանում է և ունի գոյության իրավունք: Բոլոր դեպքերում, երեկոն շարունակում է մնալ հետաքրքիր, ձանձրալիությունից հեռու: Սրան զուգահեռ, պետք է համաձայնել նաև, որ Հայաստանի համար ներկայիս շատ կարևոր, բավական լարված և, ըստ էության, իշխանության ձևավորման չափազանց պատասխանատու և ինտրիգային փուլում որևէ զարմանալի բան չկա, եթե Հայաստանում հսկայական ներդրումներ կատարող գործարարը հետաքրքրված է լինում քաղաքական զարգացումներով: Վերջին հաշվով, Հայաստանում ներկայիս իրավիճակի հանգուցալուծումը՝ այս կամ այն արդյունքների պարագայում, չի կարող չհետաքրքրել մարդու, որը Հայաստանի հետ կապված ներդրումային մեծ ծրագրեր ունի:
Իհարկե, այս ամենով հանդերձ, նման հարցադրումները կարող են որոշակի կոնսպիրոլոգիական տեսությունների հետ աղերսվել, քանի որ ակնհայտ է, որ նոր կարգավիճակում Արմեն Գևորգյանի պաշտոնական, աշխատանքային գործառույթները որևէ եզրեր չունեն քաղաքականության հետ: Սակայն միաժամանակ հստակ է նաև, որ ժամանակակից աշխարհում քաղաքականության սահմանները շատ լայն են և որպես կենսագործունեության ոլորտ, քաղաքականությունն այն ոլորտներից է, որ բոլորովին չեն սահմանափակվում միայն տեսանելի սահմաններով:
