Հայաստանի կառավարությունը հավանություն է տվել սնանկացած «Արմավիա» ավիաընկերության՝ 22 միլիոն դրամ պարտքի դիմաց Միկա Բաղդասարովին պատկանող «Միկա» մարզադաշտը պետությանը փոխանցելու որոշմանը: «Արմավիան» պատկանում էր Միխայիլ Բաղդասարովին, տարիներ շարունակ նա մենաշնորհային գործունեություն էր ծավալում Հայաստանի ավիացիոն բիզնեսում, ինչի արդյունքը դեպի Հայաստան կամ Հայաստանից դուրս աստղաբաշխական թանկ տոմսերն էին: Սակայն հանկարծ մոնոպոլիստ «Արմավիան» սնանկացավ՝ հսկայական պարտքեր կուտակելով: Եվ ահա պետությանն ունեցած պարտքի դիմաց Միկա Բաղդասարովի ստադիոնն է անցնում պետությանը:
Ինչ են անելու մարզադաշտը՝ հայտնի չէ: Երևի վարունգ-պոմիդոր կտնկեն Ռուսաստան արտահանելու համար: Հիմա Հայաստանի կառավարությանը միայն այդ հարցն է հուզում, և հավանաբար տարածքներ են պետք, որպեսզի ինչքան հնարավոր է շատ պտուղ-բանջարեղեն աճեցնեն Մոսկվա ուղարկելու համար՝ քանի գումար աշխատելու հնարավորություն կա: Իսկ թե ինչու սնանկացավ մոնոպոլիստ «Արմավիան», որի համար Հայաստանի իշխանությունները տասնամյակից ավելի ջերմոցային պայմաններ էին ապահովել ի հեճուկս հայկական ավիացիայի ապագայի, ի հաշիվ Հայաստանի համար գերկարևոր ոլորտի զարգացման, իշխանություններին չի հետաքրքրում:
«Արմավիայի» սնանկացման գործընթացը այսօր երևի թե պետք է արդեն իսկ արժանացած լիներ հատուկ խորհրդարանական հանձնաժողովի: Եթե ոչ իրավապահ մակարդակում, ապա առնվազն պառլամենտական հանձնաժողովի մակարդակում պետք էր պարզել ու հասկանալ, թե ինչու է նման ջերմոցային պայմաններում սնանկանում մոնոպոլիստ ընկերությունը, ինչու է Հայաստանի ավիացիան զարգացում ապրելու փոխարեն հետընթաց ապրում: Ի վերջո, այս ամենի համար պատասխանատու են ոչ միայն «Արմավիայի» սեփականատերն ու կառավարիչները, այլ նաև նրանք, ովքեր «Արմավիային» տվել էին մոնոպոլիան և տարիներ շարունակ չեն փորձել փոքր-ինչ վերահսկել իրավիճակն ու հասկանալ, թե ուր է գնում հայկական ավիացիան:
Հայաստանը միայն վերջին ամիսներին, այն էլ՝ Արևմուտքի ճնշման ներքո, ընդունեց Բաց երկնքի քաղաքականություն, որը Հայաստանին թթվածնի նման անհրաժեշտ է ցամաքային շրջափակվածության պայմաններում: Չի կարելի ասել, որ Բաց երկնքի քաղաքականությունը տվել է իր արդյունքները, որ շեշտակի փոխվել է վիճակը, սակայն փոփոխությունները շատ նկատելի են: Բայց այդ փոփոխությունների արդյունավետությունը բարձրացնելու համար շատ կարևոր է «Արմավիայի» պատմության ուսումնասիրությունը՝ պարզելու համար պետական մարմինների և՛ նախկին գործողությունները, և՛ ներկայիս գործունեությունը, հասկանալու համար հայկական ավիացիայի անցած տարիների համար Հայաստանի իշխանությունների պատասխանատվության աստիճանը: Առանց այդ աստիճանը պարզելու, հասկանալու՝ շարունակում է կոռուպցիոն ռիսկի տակ մնալ նույնիսկ Բաց երկնքի քաղաքականությունը, և չնայած Հայաստանի քաղաքացիներն ու հյուրերը կզգան փոփոխությունները մոնոպոլիայից հետո, սակայն այդ փոփոխությունները չեն կարող լիարժեք լինել, քանի դեռ հստակորեն պարզված և բացահայտված չեն Հայաստանի ավիացիոն ոլորտում առկա կոռուպցիոն ռիսկերը, այդ ռիսկերում պետության «մասնակցության» չափը:
Ավիացիան առանցքային ոլորտ է Հայաստանն աշխարհի առաջ իրապես բացելու, իրապես օրգանական հաղորդակցություն հաստատելու համար: Ոլորտ, որն առանցքային նշանակություն ունի Հայաստանում հաստատված և գերիշխող բանջարաբոստանային կառավարման մշակույթը արդիականացնելու հարցում:
Լուսանկարը՝ Pan Photo-ի