Անձնագրային և վիզաների վարչությունում օրերս իրականացված ստուգումները, բացահայտված խախտումներն ու կադրային ջարդը վաղուց սպասված էին: Պարզապես նախորդիվ ընտրական պրոցեսներ էին, հետևաբար դրանք պարբերաբար հետաձգվում էին:
Հիշեցնենք, որ օրերս ՕՎԻՐ-ում իրականացված ստուգումների արդյունքում աշխատանքից ազատվեց վարչության պետ Նորայր Մուրադխանյանը՝ ուղարկվելով կադրերի ռեզերվ: Բացի Մուրադխանյանից, աշխատանքից ազատվցեին նաև նրա տեղակալները և մի շարք բաժինների պետեր ու պետերի տեղակալներ: Մեր տեղեկություններով, ՕՎԻՐ-ում հայտնաբերված խախտումները տարբեր բնույթի են եղել: Սկսած դեպորտ արված քաղաքացիների անձնագրային հարցերն ի շահ նրանց լուծելուց, քաղաքացիների դիմումները ամիսներով չքննելուց, անձնագիրը սահմանված ժամկետից շուտ տալու համար պահանջվող կլորիկ գումարների պահանջից՝ վերջացրած ինչ-ինչ այլ հարցերով:
Այս ստուգումներով, բացահայտումներով և ազատումներով, ըստ էության, սկիզբ դրվեց նաև Անձնագրային և վիզաների վարչությունում սպասվող կառուցվածքային բարեփոխումներին: Հիշեցնենք, որ մենք արդեն իսկ գրել ենք, որ տարածքային անձնագրային բաժանմունքները ապակենտրոնացվելու են և գործելու են ոստիկանության բաժինների ենթակայությամբ, ինչը, ըստ էության, ապացույցն է այն բանի, որ իրականացվող բարեփոխումները, որոնք հաստատվել էին նախագահի հրամանագրով, ձախողվել են: Իսկ այդ բարեփոխումների ամբողջական ու վերջնական նպատակը Քաղաքացիության և միգրացիայի դեպարտամենտի ստեղծումն էր, որը պետք է ներառեր մի քանի կառույցների առանձին ծառայություններ: Մասնավորապես, այդ դեպարտամենտի մեջ պետք է ընդգրկվեին Տարածքային կառավարման նախարարությանն առընթեր Միգրացիոն պետական ծառայությունը, ԱԱԾ-ի սահմանապահ զորքերը: Դեպարտամենտի ստեղծումն էլ կբերեր կառավարման մակարդակի բարձրացում, վարչարարությունը կկոորդինացվեր մեկ մարմնից, և կստեղծվեր տեղեկատվական մեկ միասնական համակարգ: Այն նաև հնարավորություն կտար առավել արդյունավետ վերահսկողություն իրականացնել համակարգում: Նշենք, որ այսպիսի միասնական համակարգ գործում է աշխարհի մի շարք երկրներում: Սակայն, դեռեւս անհասկանալի պատճառներով, փոխվեցին տրամադրությունները, և որոշում կայացվեց, որ մեր երկրում այդ դեպարտամենտը չի ստեղծվելու: Եվ քանի որ այն չի ստեղծվում, ապա տարածքային անձնագրային բաժանմունքները պետք է վերադարձվեն ոստիկանության տարածքային բաժիններին, քանի որ այս ընթացքը միջանկյալ փուլ էր, որի ժամանակ պետք է ստեղծվեր դեպարտամենտը: Ոլորտի ներկայացուցիչների կարծիքով՝ անձնագրային բաժանմունքների ապակենտրոնացումը բնավ էլ հետընթաց չէ, այլ հսկողության ուժեղացված դրսևորում: Կառավարման առումով էլ՝ ավելի արդյունավետ, քանի որ տարածքային մարմինները ավելի մոտ են բնակչությանը, տարածքային մարմնի ղեկավարին էլ ավելի տեսանելի են բաժնում առկա խնդիրները: Սակայն մյուս կողմից՝ այն լրացուցիչ դժվարություններ է ստեղծում փաստացի գրանցում ունեցող անձանց համար: Անձինք, ովքեր ունեն գրանցման այլ հասցե, բայց, ասենք, բնակվում են Երևանում: Այսուհետ նրանք, առաջվա պես, անձնագրի հետ կապված ցանկացած հարցի դեպքում ստիպված են հասնել այնտեղ, որտեղ գրանցված են:
Ինչ վերաբերում է այս պարագայում կոռուպցիոն ռիսկերին, ապա դրանք առկա կլինեն և ներկա միասնական և նախկին համակարգի պարագայում, քանի որ Հայաստանում բացակայում է անձնագրային օրենսդրությունը:
