Գեղարքունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Յուրիկ Իսկոյանի նախագահությամբ ավարտվել է Վաղինակ Գևորգյանի գործի դատական քննությունը:
Ըստ մեղադրանքի՝ 2014 թվականի մարտի 2-ի կեսգիշերին 48-ամյաՎաղինակ Գևորգյանը կնոջից իմանալով, որ իրենց դուստրը տանը չէ, զանգահարել է նրա բջջային հեռախոսին:
Զանգին պատասխանել է համագյուղացի Էդվարդը: Նա ասել է, թե Վաղինակի աղջիկն իր հետ է, գնում են իրենց տուն:
Վաղինակն իր երկու որդիների՝ Խաչիկի ու Վաչիկի հետ տեղնուտեղը հասել է համագյուղացի Էդվարդի տուն: Տան անդամները, ինչպես նաև Վաղինակի դուստրը ասել են, թե Էդվարդը առևանգում չի կատարել: Աղջիկն ու տղան համակրել են իրար, փոխադարձ համաձայնությամբ և ամուսնության նպատակով, առանց հարսանեկան իրարանցման գնացել են փեսայի տուն:
Այսքան տեղեկատվությունը ստանալուց հետո էլ զայրացած հայրը չի հանգստացել: Նա աղջկանից պահանջել է իր հետ տուն վերադառնալ:
Երբ աղջիկը մերժել է, Վաղինակը ներկայացել է ոստիկանության բաժին:
Նա, հաստատապես իմանալով, որ իր տրամադրած տեղեկությունը կեղծ է, կատարել է հանցագործության մասին սուտ մատնություն՝ գրավոր հաղորդում է տվել, թե համագյուղացի Էդվարդն առևանգել է իր դստերը:
Վաղինակ Գևորգյանին մեղադրանք է առաջադրվել սուտ մատնություն կատարելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 333 հոդվածի 1-ին մասով:
Ընդհանուր իրավասության դատարանում Վաղինակն իրեն մեղավոր է ճանաչել: Նա ասել է, թե ոստիկանությունում սուտ հաղորդում է տվել, որովհետև նեղված է եղել դստեր պահվածքից: Զղջացել է կատարածի համար:
Ամուսնացած աղջիկը հայտնել է, թե 2010 թվականին է ծանոթացել համագյուղացի Էդուարդի հետ: Համակրել են իրար: Իր ընտանիքի անդամներից գաղտնի ընկերություն են արել ամուսնանալու մտադրությամբ:
2014 թվականի մարտի 2-ին, կեսգիշերին մոտ ընկերը զանգել է, հարցրել, թե համաձա՞յն է, որ ամուսնանան, միասին ապրեն: Առաջարկել է համաձայն լինելու դեպքում տնից դուրս գալ, միասին գնալ իրենց տուն:
Ինքը հինգ րոպե ժամանակ է խնդրել:
Հինգ րոպե մտածել է, որոշել, զանգել է Էդվարդին ու ասել, թե համաձայն է նրա առաջարկին:
Դրանից հետո աննկատ դուրս է եկել տնից, նստել Էդվարդի մեքենան, գնացել նրանց տուն:
Ճանապարհին իր հեռախոսին զանգել է հայրը: Պատասխանել է Էդվարդը, ներկայացել է ու ասել, որ միասին են, գնում են իրենց տուն:
Էդվարդենց տուն հասնելուց մի քանի րոպե անց եկել են հայրն ու երկու եղբայրները:
Հայրն առաջարկել է իր հետ տուն վերադառնալ, իսկ ինքն ասել է, թե իր կամքով է եկել ու չի պատրաստվում վերադառնալ: Հայրն ու եղբայրները վիճել են իրենց հետ ու հեռացել:
Էդվարդի հայրն ասել է, թե մարտի 2-ի կեսգիշերին տան դուռը բացել է, տեսել է՝ որդին ընկերուհուն իրենց տուն է բերել, շնորհավորել է նրանց:
Աղջկա մայրն ասել է, թե մարտի 2-ի կեսգիշերին ամուսինը պառկել է քնելու: Ինքը դռան ձայն է լսել: Գնացել է դստեր սենյակ: Տեսել է, որ դուստրը սենյակում չէ: Անմիջապես արթնացրել է ամուսնուն, ասել, որ իրենց աղջիկը դուրս է եկել տնից:
Ամուսինը զանգել է աղջկա հեռախոսին՝ պարզելու, թե այդ ուշ ժամին որտե՞ղ է նա, իսկ ինքը դուրս է եկել տնից՝ աղջկան փնտրելու:
Այնուհետև տեսել է, որ ամուսինն ու որդիները տնից դուրս եկան: Մի քանի ժամ հետո նրանք վերադարձել են: Ամուսինն ասել է, որ աղջիկն իր կամքով գնացել է Էդվարդի տուն ու չի ցանկանում վերադառնալ:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը հաստատված է գնահատել Վաղինակ Գևորգյանի մեղքը՝ սուտ մատնություն կատարելու համար:
Դատարանը հաշվի է առել, որ նրա խնամքին է 14 տարին չլրացած մեկ երեխա:
Վաղինակ Գևորգյանը դատապարտվել է 200 հազար դրամ տուգանքի:
Եթե փեսային անիմաստ չմեղադրեր, այդ գումարը ոչ թե տուգանքի վրա կծախսեր, այլ կարող էր հարսանեկան նվեր գնել նորաստեղծ ընտանիքի համար ու այս անգամ էլ գնար շնորհավորելու…