«Այս շաբաթ Իրանը կլինի ոչ միայն երկիր, որը տառապում է ՄԱԿ-ի պատժամիջոցների ճնշման տակ` կապված իր միջուկային սկանդալային ծրագրի հետ,- գրում է Foreign Policy-ն։- Այն կլինի ոչ միայն իսրայելական օդային հարվածների պոտենցիալ թիրախը: Այն կլինի ոչ միայն թեոկրատական կառավարությունների տունը, որոնք մշտապես դատապարտվում են հեղինակավոր իրավապաշտպան կազմակերպությունների կողմից: Կիրակի Իրանը կհյուրընկալի Չմիավորման շարժման 19-րդ գագաթնաժողովի մասնակիցներին, որը նախանշում է կազմակերպությունում Թեհրանի եռամյա նախագահության սկիզբը:
Տասնյակ համաշխարհային առաջնորդներ ու արտգործնախարարներ, ներառյալ ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Պան Գի Մունը, Եգիպտոսի նոր նախագահ Մուհամմեդ Մուրսին, Հնդկաստանի վարչապետ Մանմոհան Սինգհը, Պակիստանի նախագահ Ասիֆ Ալի Զարդարին ու Վենեսուելայի նախագահ Ուգո Չավեսը, կհավաքվեն Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում:
Սուդանի նախագահ Օմար Ալ-Բաշիֆը, որին կալանավորելու հրաման է արձակել Միջազգային քրեական դատարանը, նույնպես կմասնակցի գագաթնաժողովին, և կարելի է գրազ գալ, որ նրան Թեհրանից դուրս չեն բերի ձեռնաշղթաներով,- ասվում է հոդվածում:
Հյուսիսային Կորեան Իրան կուղարկի Կիմ Յոն Նամին` նոր առաջնորդ Կիմ Չեն Ինի փոխարեն: Ընդհանուր առմամբ` ակնկալվում է 7000 պատվիրակի այց Իրան,- գրում է Foreign Policy-ի թղթակից Դևիդ Բոսկոն:
Այն, որ Իրանի գերագույն առաջնորդ Ալի Խամենեին ու նախագահ Մահմուդ Ահմադինեջադը իրենց երկրում կանցկացնեն նման խոշորագույն միջազգային նիստ՝ տարակուսանք էր առաջացրել արևմտյան երկրներում:
ԱՄՆ-ն բացահայտորեն կոչ էր արել Պան Գի Մունին չայցելել Իրան: Բայց պե՞տք է, որ ամերիկացիները լրջորեն անհանգստանան Չմիավորման շարժման պատճառով,- շարունակում է հոդվածագիրը:
Հարցն այն է` իմաստ ունի՞ Չմիավորման շարժումն աշխարհում, որտեղ, ինչպես կարծում են շատերը, ԱՄՆ-ի ու Եվրոպայի ազդեցությունը նվազում է՝ Հնդկաստանի, ՀԱՀ-ի ու Չինաստանի համեմատ:
Որոշ առումով այդ պետությունները նոր դիրքեր են գրավել ու կշիռ այնպիսի կազմակերպություններում, ինչիպիսիք են Համաշխարհային բանկն ու Արժույթի միջազգային հիմնադրամը: