1873թ. այս օրը Պետերբուրգում ծնվեց քաղաքական գործիչ, Հայաստանի առաջին հանրապետության պաշտպանության առաջին նախարար (զինվորական նախարար) Հովհաննես (Իվան) Հախվերդյանը:
Ռուսական բանակում ծառայող հայազգի զորավարների փայլուն համաստեղության մեջ իր ուրույն տեղն ունի Հախվերդովների (Հախվերդյանների)՝ ծագումով Թիֆլիսի նահանգից տոհմիկ ազնվականների գերդաստանը: Ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Կովկասյան ճակատում թուրքական զորքերի դեմ մղված մարտական գործողություններին, Արևմտյան Հայաստանի տարածքների ազատագրմանը: 1917թ. վերջին՝ ռուսական Կովկասյան բանակի փլուզումից հետո, Հախվերդյանը Կովկասյան ռազմաճակատի հրամանատարներ, գեներալներ Պրժևալսկու և Լեբեդինսկու հետ մասնակցեց հայկական ազգային զորամասերի, մասնավորապես Հայկական բանակային կորպուսի կազմավորմանը՝ համագործակցելով Թիֆլիսի Հայոց ազգային խորհրդի անդամներ Ա. Ահարոնյանի, Հ. Քաջազնունու, Հայկական բանակային կորպուսի հրամանատար, գեներալ Թ. Նազարբեկյանի, կորպուսի շտաբի պետ, գեներալ Ե. Վիշինսկու և այլոց հետ:
1918թ. հուլիսին Հախվերդյանն ընդգրկվեց Հայաստանի առաջին կառավարության կազմում՝ որպես զինվորական նախարար: Նրա անմիջական ջանքերով մինչև 1918թ. աշունը կազմավորվեց ՀՀ զինվորական նախարարությունը, ձևավորվեցին հայկական ազգային զինված ուժերը: Նրա նախարարության ժամանակահատվածում (1918թ. հուլիս-1919 թ. մարտ) հայկական բանակի ջանքերով ՀՀ-ին միացվեցին Թուրքիայի կողմից նախկինում բռնազավթված որոշ հայկական տարածքներ, հայկական բանակի հաղթանակով ավարտվեց Հայաստանի անկախության հռչակումից անմիջապես հետո բռնկված հայ-վրացական պատերազմը:
1919թ. մարտին, զինվորական նախարարի պաշտոնը թողնելուց հետո, Հ. Հախվերդյանը ծառայությունը շարունակեց հայկական զինված ուժերում, ակտիվ մասնակցություն ունեցել Հայաստանի ռազմաքաղաքական կյանքին: 1919 թ. մարտի 25-ին նա նշանակվեց ՀՀ զինվորական նախարարությանն առընթեր ռազմական խորհրդի անդամ, իսկ նույն թվականի ապրիլի 25-ին՝ նաև ՀՀ զորքերի գլխավոր հրամանատարի (սպարապետի) շտաբի պետ: 1919թ. մայիսի 28-ին, ՀՀ կառավարության որոշմամբ, Հախվերդյանին շնորհվեց գեներալ-լեյտենանտի զինվորական կոչում:
Հայաստանի խորհրդայնացումից հետո, ի թիվս հայկական բանակի հարյուրավոր սպաների, նա ենթարկվեց բռնաճնշումների, ձերբակալվեց և ուղարկվեց Բաքու: 1921թ. բանտից ազատվելուց հետո երկար տարիներ Խորհրդային Հայաստանում զբաղվել է դասախոսական գործունեությամբ: Ամբողջ կյանքը ազնվորեն հայրենիքին նվիրած տաղանդավոր զորավարը 1937թ. զոհ դարձավ ստալինյան բռնաճնշումներին:
