«Սասնա ծռերի» խոսնակ Վարուժան Ավետիսյանը բանտից հանդես է եկել հերթական քաղաքական հայտարարությամբ:
Մի կողմ թողած ուղերձների բովանդակությունը` սա նորմալ պրակտիկա է, երբ խումբը հայտարարում է իր քաղաքական նպատակների մասին: Մյուս կողմից` «ծռերի» քաղաքական ասելիքը մեր հասարակության և միջազգային հանրության համար կշիռ կունենա, եթե դրա հեղինակներն իրենց մեջ ուժ գտնեն ձերբազատվել սեփական քրեական կերպարից, առնվազն դատապարտող ինքնագնահատական տան անցյալ տարվա իրենց գործողություններին:
Ի դեպ, դա կվկայի նրանց ոչ թե թուլության, այլ քաղաքացիական խիզախության և հասունության մասին: Հակառակ պարագայում` «ծռերի» ցանկացած հայտարարության պարագայում ավելի շատ քննարկվում է ոչ թե նրանց ասելիքը, այլ` այն հնչեցնողի կարգավիճակը, վարքագիծը: Ավետիսյանի այսօրվա հայտարարությունը վերաբերում է ԼՂ խնդրին և պետք է արձանագրել, որ իրավիճակային գնահատականների մասով այն բավականին համարժեք է, հատկապես Ռուսաստանի դեստրուկտիվ քաղաքականությանը տրված ձևակերպումների առումով: Սակայն առաջարկվող ելքերին գալով ` դարձյալ բախվում ենք անհամարժեքությանը, որովհետև ոչ մի նորմալ հասարակություն չի կարող համախմբվել` ինչպես կապիտուլյացիայի, այնպես էլ «ծռերի» առաջարկած «ոչ մի թիզ հող» դիրքորոշման շուրջ, որովհետև երկու հակադիր մոտեցումներն էլ, ի վերջո, հանգեցնելու են պատերազմի: «Նման իրավիճակում գաղութային վարչակազմի և նրա ղեկավար Սերժ Սարգսյանի հեռացումը դառնում է մեր ազգի և պետականության պահպանման առաջնահերթ հրամայականը»,- եզրակացրել է Վարուժան Ավետիսյանը:
Անշուշտ, Սարգսյանի հրաժարականը պահանջելը ցանկացած քաղաքացու իրավունքն է, եթե նույնիսկ նա մեղադրվում է ծանր հանցագործության մեջ: Այլ խնդիր է, որ Ավետիսյանը չի առաջարկում լուծումներ, թե ինչպես փոխել ներքաղաքական այսօրվա ստատուս-քվոն, իսկ առանց դրա` Սարգսյանի հեռանալը, ըստ էության, ոչինչ չի տալու, որովհետև անգամ ծիծաղելի է մտածել, որ, օրինակ, Կարեն Կարապետյանը կանխելու է Մոսկվայի հակահայկական ղարաբաղյան քաղաքականությունը:
