Սերժ Սարգսյանի հեռուստատեսային հարցազրույցն ու դրանում արտահայտված մտքերը հասկանալիորեն առաջացրին հանրային լայն արձագանք և քննարկումներ, որոնցում շոշափվեցին ներքին ու արտաքին խնդիրների վերաբերյալ Սարգսյանի արտահայտած մոտեցումները և գնահատականները, տրվեցին դրանց հանրային գնահատականներ: Պետք է արձանագրել, ինչը նաև սպասելի էր, որ այդ գնահատականների գերակշռող մասը բացասական էր, քանի որ Սերժ Սարգսյանի մոտեցումները դրական արձագանքի քիչ տեղ էին թողնում, թե ինքնին բովանդակային, թե իրականության հետ կապի իմաստով: Հարցազրույցի առումով հանրային ուշադրությունից, սակայն, փաստորեն դուրս մնաց մի փոքր, բայց թերևս շատ կարևոր նրբերանգ:
Սերժ Սարգսյանի հարցազրույցը տեսագրվել է անցնող շաբաթվա կեսին, բայց մի հաղորդման շրջանակում, որը եթեր հեռարձակվում է կիրակի երեկոյան: Իսկ անցնող կիրակի երեկոն ուշագրավ ամսաթիվ էր, որը չարժե անտեսել: Կիրակի՝ հուլիսի 16-ին էր, և Սերժ Սարգսյանի հարցազրույցը հրապարակվեց փաստորեն մի ժամանակ, երբ ընդամենը մի քանի ժամից լրանում էր Հայաստանում նախորդ տարի հուլիսյան դրամատիկ և նաև ողբերգական իրադարձությունների մեկ տարին: Խոսքը ՊՊԾ գնդի գրավման «Սասնա ծռերի» գործողության մասին է: Ու փաստացի ստացվեց այնպես, որ Սերժ Սարգսյանը զինվորական հանդերձանքով հարցազրույց էր տալիս ՊՊԾ գնդի գրավման, «Սասնա ծռերի» գործողությունների մեկ տարին լրանալու օրը: Մտածվա՞ծ էր արդյոք այդ հանգամանքը հարցազրույցի պլանավորման փուլում: Հազիվ թե այդօրինակ նուրբ հանգամանքները դուրս մնային պլանավորման գործընթացից, հետևաբար պետք է ենթադրել, որ ի թիվս տարբեր այլ նպատակների, Սարգսյանի հարցազրույցի նպատակն էր նաև լինել յուրօրինակ մեսիջ Հայաստանի համար այդ ոչ ուրախ տարեդարձի, իսկ երեք ոստիկանների ճակատագրի իմաստով՝ տարելիցի կապակցությամբ:
Այդպիսով, ստացվեց այնպես, որ Սերժ Սարգսյանն այդ իրադարձության կապակցությամբ հանդես եկավ ոչ ուղիղ՝ քողարկված իմաստով, հենց քողարկիչ զինվորական համազգեստով՝ կամուֆլյաժով: Եվ այդ առումով նաև խիստ խորհրդանշական էր նրա ակնարկն արտաքին-քաղաքական և անվտանգության հարցերից ներքաղաքական հարցերի անցման կապակցությամբ, երբ լրագրողի այդ անցմանը Սերժ Սարգսյանն արձագանքեց, թե վտանգավոր չէ՞ զինվորական համազգեստով ներքաղաքական հարցերի մասին խոսելը: Առաջին հայացքից կատակով արված այդ ակնարկը, որ Սարգսյանը փորձեց քողարկել նաև ծիծաղի տակ, իրականում արտացոլում էր Սարգսյանի ամբողջական մոտեցումը ներքաղաքական գործընթացների տրամաբանությանը, որով Հայաստանն առաջնորդվելու է առաջիկայում, կամ, որով Սարգսյանն առաջնորդելու է առաջիկայում: Սերժ Սարգսյանն այդ կատակով, որով ինչպես հայտնի է՝ ասում են բաներ, որոնք հնարավոր չէ ասել այսպես ասած լուրջ տոնայնությամբ, ընդգծեց, որ ներքաղաքական գործընթացները թելադրելու է անվտանգության խնդիրների դիրքերից և դրանք գերակա է դիտարկելու ներքին գործընթացների նկատմամբ:
Այսինքն՝ ներքաղաքական կյանքում Սարգսյանի գործիքակազմում գերակշռելու են անվտանգությանն առնչվող գործիքները: Դա իհարկե այնքան էլ անսպասելի չէ, նկատի ունենալով Ազգ-բանակ հայեցակարգը, որ հրապարակ է բերել պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը և որն այլ բան չէ՝ ըստ էության, քան ներքաղաքական զարգացումներում և այդ թվում նաև ներիշխանական համակարգում ուժերի նոր հարաբերության համար պայքարում Սերժ Սարգսյանի բազային քաղաքական պլատֆորմ: Ընդ որում, ակնհայտ է, որ խոսքն այնպիսի մի պլատֆորմի մասին է, որը Սարգսյանին տալիս է ժամանակային և տարածական մեծ հնարավորություն, ի տարբերություն հնարավոր այլ պլատֆորմների, որ կարող են լինել թե՛ իշխանության, թե՛ ընդդիմության, թե՛ հանրության դաշտում:
Այստեղ, իհարկե, պետք է ներառել նաև միջազգային հանրության դաշտը, քանի որ ակնհայտ է, որ Սերժ Սարգսյանն այդ պլատֆորմով է հարաբերվելու նաև արտաքին գործընկեր կենտրոնների հետ, թե՛ արտաքին քաղաքականությանն ու անվտանգությանը, թե՛ Հայաստանի ներքին կյանքին վերաբերող հարցերում՝ կոռուպցիայի դեմ պայքար, բարեփոխումներ, քաղաքացիական ազատություններ և այլն: Եվ այստեղ ակնհայտ է, որ առկա է մի իրավիճակ, երբ մնացյալ բոլոր կողմերը կարող են հայտնվել ցուգցվանգային վիճակում, որովհետև անվտանգության խնդիրը որքան էլ լինի շահարկվող, մանիպուլյացվող, իր հիմքում այդուհանդերձ օբյեկտիվ է: Հետևաբար ակնհայտ է դառնում իր համակողմանիության մեջ օբյեկտիվ մրցունակ պլատֆորմի խնդիրը Հայաստանում, ինչը հետևանքն է այն բանի, որ Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքում գործնականում երկու տասնամյակ շարունակ չեն կատարվել ջանքեր քաղաքացիական և անվտանգության պլատֆորմները ներդաշնակելու և համադրելու ուղղությամբ, իշխանությանը կենսունակ պլատֆորմով մրցակցություն ներկայացնելու համար: Սերժ Սարգսյանն այժմ փորձում է օգտվել այդ բացից:
