ԵՄ Հայաստանի պատվիրակության ղեկավարի և Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչների բանավեճի մասին տարբեր վարկածներ են առաջ քաշվում, արվում են կանխատեսումներ Հայաստանի ու Եվրամիության կարճաժամկետ և հեռանկարային համագործակցության մասին:
Իրականում բացատրություններն ավելի պարզ ու կենցաղային դաշտում են. Հայաստանի իշխանությունները երբեք եվրոպական քաղաքականություն կամ եվրաինտեգրացիայի ձգտում չեն ունեցել: Սերժ Սարգսյանի շրջապատին հետաքրքրել է երկու պարզ բան՝ իր իշխանության ճանաչումը և փողը, հատկապես՝ երկրորդը:
Երբ Էդուարդ Շարմազանովն ասում է, թե արդարացի կլիներ, որ պարոն Սվիտալսկին ոչ թե ներքաղաքական կյանքի գնահատականներ հնչեցներ, այլ տեսներ այն դրական տեղաշարժերը, որոնք տեղի են ունեցել Հայաստանում, նա թափանցիկ ներկայացնում է իշխանության հենց այդ ցանկությունը: Հայաստանի իշխանությունը եվրոպացիներից փող է ուզում տարբեր տեսանելի ու անտեսանելի մոտիվներով, հրապարակային տեքստերով ու հայկական «շուստրիությամբ»:
Օրինակ՝ ոչ հրապարակային խոստում կարող է լինել ընտրությունների ժամանակ մարդ չգնդակահարելը կամ ռուսների առաջ լրիվ չհանվելը: Հիմա Հայաստանի իշխանություններն այս խոստումները կատարել են ու եվրոպացիներին հասկացնում են, որ իրենց փող, դարձյալ փող է պետք, որի դիմաց չեն ուզում լսել որևէ նոր պահանջ: Եթե մի փոքր կոշտ ձևակերպենք, Հայաստանի իշխանությունները Սվիտալսկուն առաջարկում են դառնալ իրենց «խաղընկերը» «եվրաիմիտացիա» խաղում:
Եվրամիությունը՝ Սվիտալսկու դեմքով, խաղի այս կանոնները չի ընդունում և առաջ է քաշում «ավելին ավելիի դիմաց» եվրոպական գործընկերության հայտնի սկզբունքը: Այլ խոսքով՝ եվրոպացիները պատրաստ են շարունակել օժանդակությունը Հայաստանին, եթե մեր իշխանություններն ընտրությունների ժամանակ ոչ միայն մարդկանց չսպանեն, այլ նաև նրանց չնվաստացնեն կամ չկաշառեն, կամ էլ Բրյուսելին չի բավարարում միայն այն հանգամանքը, որ մենք չենք տրվում ռուսներին, նրանք չեն ուզում տեսնել վերջինների առաջ անճաշակ ստրիպտիզ պարելու մերոնց անհագ ցանկությունը, ի վերջո՝ եվրոպացիներին դուր չեն գալիս ուրիշի փողերը գռփելու և հոռի կենցաղով ապրելու մեր համակարգի բարքերը:
Ահա այն առանցքը, որի շուրջ վիճում են Հայաստանի իշխանություններն ու Սվիտալսկին: Դժվար թե այդ վեճն ավարտվի ԵՄ-ի հետ Հայաստանի շրջանակային նոր համաձայնագրի ստորագրման վիժեցմամբ: Ու մոտիվը դարձյալ փողն է: Հայաստանի իշխանությունները զսպելու են իրենց ախորժակը, որպեսզի գոնե չկտրվեն «գրպանի» փողից:
